Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ

του Κώστα Γ. Μαμέλη kmamelis@the.forthnet.gr Πάντοτε υπάρχει επόμενη μέρα, που είναι άλλη, διαφορετική. Καλλίτερη. Όπως η 5η Οκτώβρη, που έχει την ιδιαίτερη ανθρώπινη διάσταση του πρωταγωνιστή της. Αν κι «οι άνθρωποι γνωρίζουν τα γινόμενα»* μόνον, πολλοί τον νοιάζονται κι είναι, νοερά, όσο μπορούν, κοντά του. Μόλις οι πανηγυρισμοί των νικητών τελειώσουν κι η εθνική τηλοψία αναρτήσει την κάρτα με το (περίπου) τελικό αποτέλεσμα από το 99% των εκλογικών τμημάτων, ο χάρτης θάναι πράσινος, πλην, ίσως, Λακωνίας. Τότε, στο μεταίχμιο της αυγής, το φθινοπωρινό λυκαυγές θα βρει το νικητή Γιώργο Παπανδρέου μόνο του, μέσα σε καταιονισμό σκέψεων, να μετρά ευθύνες, να σκέφτεται τις δεσμεύσεις του. Ηγέτης της χώρας πια, ενώπιος ενωπίω με την ιστορία. Όσοι τοποθετούμε την πολιτική στην κορωνίδα των λειτουργημάτων, όσοι κατανοούμε τα μεγέθη της και τη σκληρότητα των αποφάσεών της, τον νιώθουμε. Ξέρουμε καλά την ανθρώπινη πλευρά της πολιτικής μπροστά στα κρίσιμα και τα θεμελιώδη. Τον θέλουμε στο επίκεντρο μιας σημαντικής στιγμής για τη χώρα και τους ανθρώπους της, τη σχέση του με την Ελλάδα του μέλλοντος, που δεν έχει άλλο χρόνο για χάσιμο. Αφουγκραζόμαστε την αγωνία του για τη δομή και το περιεχόμενο της εφαρμοσμένης πολιτικής και του σχεδίου της. Είναι η στιγμή που ο Γιώργος Παπανδρέου «συλλογάται ελεύθερα», άρα «συλλογάται καλά» και έχει καθοριστική θέση στους προβληματισμούς και την προσωπική δέσμη ιδεών του η ηθική (όχι η ηθικολογία) στην πολιτική, ως πρώτιστη αξία, που της οφείλει δογματική προσήλωση. Ως καλός αποδέκτης των σύγχρονων ρευμάτων σκέψης και ως υπεύθυνος παρατηρητής των σύνθετων κοινωνικών κινήσεων τοποθετεί πολύ ψηλά στην πολιτική agenda την αναγκαιότητα της νέας οπτικής για την ηθική στο πολιτικό επίπεδο, αφού η ποιότητα, η συνθετότητα και το πολυεπίπεδο των προς αντιμετώπιση προβλημάτων της, σε κρίση αξιών, ( μετα-νεωτερικής και ταχέως εξελισσόμενης) κοινωνίας, επιβάλει, πέραν των γρήγορων ιδεολογικών αναγνώσεων και τη ριζική μεταρρύθμιση των κλασσικών μεθόδων συγκρότησης των «εργαλείων» της εξουσίας, με εισροές νέων αποτελεσματικών μεθόδων, συλλογικών επεξεργασιών και προσώπων. Προσώπων που, μπροστά στις σειρήνες των εξουσιών «αν ρωτιούνταν πάλι, όχι θα ξανάλεγαν»*. *Κ.Καβάφης