Ο οδηγός του ταξί ήταν πολύ φιλικός και έπιασε αμέσως κουβέντα με τους δύο Έλληνες δημοσιογράφους, που είχαν βρεθεί στο Παρίσι ακολουθώντας τον Γιώργο Παπανδρέου. Μόλις άκουσε ότι έρχονταν από την Ελλάδα –παραδόξως– ενθουσιάστηκε: «Α! Το αφεντικό μου είναι Έλληνας!», αναφώνησε. Έφθασαν στον προορισμό τους, ένα μπιστρό υποτίθεται φημισμένο για τη fondue που σερβίρει· και εκεί η ίδια περιέργεια από πλευράς του σερβιτόρου, όπως επίσης η ίδια αντίδραση όταν του είπαν τη χώρα της προέλευσής τους: «Μα τι λέτε! Το αφεντικό εδώ είναι Έλληνας!». Επρόκειτο, βέβαια, για σύμπτωση, ωστόσο η απορία που προκάλεσε ήταν δικαιολογημένη: Γιατί οι Έλληνες που μεταναστεύουν στο εξωτερικό επιδιώκουν να γίνουν αφεντικά, ενώ οι Έλληνες που μένουν στην Ελλάδα αγωνίζονται να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι; <...ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ>
Την απάντηση την έδωσε πολύ εύστοχα πριν πολλά χρόνια ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης σε ένα συνέδριο του ΠΑΣΟΚ. "..όταν τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής και του Εκτελεστικού Γραφείου θέλουν να γίνουν Υπουργοί, Γραμματείς και Διοικητές Οργανισμών, γιατί τα απλά μέλη να μη θέλουν να γίνουν Δημόσιοι Υπάλληλοι;" Κάτι που δυστυχώς ισχύει για όλους ανεξαίρετα στην ελληνική πραγματικότητα. (Γ.Π.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου