Το οθωμανικό μας κράτος....

Ασφαλώς η οικονομική κρίση αφορά όλους μας, που πρέπει να συμβάλλουμε στην έξοδο από αυτήν με σαφή αντίληψη της αναλογικής μας συμμετοχής. Επιβάλλεται ένας καταμερισμός, που επίσης στην μεγάλη του πλειοψηφία τουλάχιστον λεκτικά ο κόσμος αποδέχεται. Άλλωστε ήταν κάτι αναμενόμενο. Ποικιλοτρόπως αναδείχθηκε στις εθνικές εκλογές και η επιλογή έγινε. Αυτό όμως που δεν είχε αναδειχθεί, εμφανίζεται τώρα και προκαλεί απορία, είναι το οθωμανικό του ζητήματος. Οι υπηρεσίες δεν γνωρίζουν τον αριθμό των απασχολούμενων στο κράτος. Υπάρχουν "υπάλληλοι" που μισθοδοτούνται χωρίς κανείς να τους γνωρίζει. Χλιδάτα αμειβόμενοι για μικρής σημασίας έργα σπαταλούν το δημόσιο χρήμα στην κρατική τηλεόραση. Εφοριακοί αμείβονται με επιδόματα διπλάσια του μισθού τους για να κάνουν τίμια το έργο τους. Δικαστές δικαιολογούν τις διαφορετικές αμοιβές τους για να δικάζουν ανεπηρέαστοι. Η επικρατούσα λογική. „Χρειάζομαι επίδομα για να κάνω το αυτονόητο για το οποίο προσλήφθηκα“. Έχοντες και κατέχοντες δηλώνουν εισοδήματα πείνας. Και ο κατάλογος μακρά κρατεί. Σύστημα αξιών ανύπαρκτο. Και αφού είναι ανύπαρκτο ή οι επιλογές θα είναι ριζοσπαστικές με βάση τις αρχές της αναλογικής συμμετοχής στα βάρη και ανατροπής της οθωμανικής μας αντίληψης ως τελευταίας δικαιολογίας της κακομοιριάς μας, ή η κάθε ομάδα που μπορεί να εκβιάζει, θα εκβιάζει. Και κυρίως σε βάρος των πλέον αδυνάτων, που έτσι και αλλιώς στις κοινωνίες των ισχυρών, πληρώνουν πάντα τη νύφη. (Γ.Π.)