του Κώστα Γ. Μαμέλη
kmamelis@the.forthnet.gr
Ο φόβος πάνω από την πόλη. Θυμός πολύς στη ματιά.
Και το ελικόπτερο πάνω από τη φυλακή.
Στη σκόνη του δρόμου τα εφήμερα σημάδια των αργόσυρτων βημάτων του απελπισμένου «μικρού ήρωα». Σα το Γιώργο Θαλάσση, σε θυμωμένη εκδοχή.
Στη «σκόνη του χρόνου»* οι «ηττημένοι» στοχάζονται την «belle époque» της νιότης τους, πούδειχνε (αμ δε!) πως θα γινόταν «άλλοι».
Μπροστά στη λαίλαπα της κρίσης δεν υπάρχουν πια βεβαιότητες. Όσα ξέρουμε να τα ξεχάσουμε. Λίγο πριν και κάτι σαν, «καλότυχοι οι νεκροί που λησμονάνε».
Η (βρώμικη) πόλη , με «νάνους» επικεφαλείς, καλύπτεται από τον φόβο της επόμενης ημέρας της. Κι η χώρα προετοιμάζει τον ταραμά της, για το τριήμερο.
Γιαυτό οι νέοι δεν ερωτεύονται κι οι 55ρηδες απολυμένοι κρύβονται από τη γειτονιά, πνίγουν την απελπισία τους στα φτηνά καφενεία.
Γιαυτό οι γέροντες περιφέρουν την αναξιοπρέπεια της σύνταξής τους στις υπαίθριες «μικρές βουλές», κρυφά σχεδιάζοντας τη νυχτερινή έφοδο στους κάδους της παλιάς παραλίας (με όση της απέμεινε σπατάλη και γκλαμουριά!).
Ενώ στα σκοτεινά τα πάρκα οι ανάσες βαριές από το «ταξίδι της «φούντας» και το «ανέβασμα» της (νοθευμένης) «άσπρης σκόνης». Ανάσες με αναφιλητά, (τσάκισα τη ζωή μου!) για τους χαμένους παράδεισους. Τα τρύπια χέρια στον ουρανό, ικέτες της φυγής, ό-ι, ό-ι, μάνα μου.
Στην κεντρική πολιτικο-δημοσιογραφική σκηνή ο θόρυβος του ελικοπτέρου της «ξανθιάς Αλεξάντροβα» καλύπτει τούτα τα ευτελή ρομαντικά.
Τώρα είναι η ώρα για τους ανούσιους υπαινιγμούς, τις παρλάτες των πολιτικών προϊσταμένων της (άμοιρης) Δικαιοσύνης, τους απόστρατους «Μπαλαφάρες» που μιλούν ως αυθεντίες αποδράσεων!
Καμιά κουβέντα ότι ο «βασιλιάς» ήτανε από καιρό γυμνός, ψελλίζει κατά καιρούς διάφορες αστειότητες ως δήθεν επιχειρήματα, δεν γλυτώνει κράξιμο και φούμο, ως ηχηρή απόρριψη.
Θα μπορούσε ίσως ακόμη και τώρα, ο αχθοφόρος του μεγάλου ονόματος, να διασώσει τα όποια (απέμειναν) ίχνη της στοιχειώδους αξιοπρέπειας και της ελάχιστης σοβαρότητας, με την παραίτησή του.
Αλλά στην Ιστορία υπάρχει και Κωνσταντίνος ο Μικρός!
«Ελλάδα που πληγώνει»!
Πόσοι, άραγε, δε νιώθουν τον θυμό του «μικρού ήρωα» μας;
*Θ. Αγγελόπουλος
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ 25.2.2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου