Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ: Τρία Σενάρια για το μέλλον των συντάξεων

Η ανθρωπότητα γερνά. Το συνταξιοδοτικό και ασφαλιστικό σύστημα των χωρών καθώς και η ύπαρξη του κοινωνικού κράτους, τίθενται τα τελευταία χρόνια ολοένα και σε μεγαλύτερη αμφισβήτηση.

Όπως διαβάζουμε στην Καθημερινή της Κυριακής 28.09.2008, στην νέα έκθεσή του, το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ αναφέρει τρία πιθανά σενάρια, για τρεις διαφορετικούς κόσμους, που εξαρτώνται από τα μέτρα των Κυβερνήσεων. Σενάριο 1ο. Το πρώτο σενάριο αναφέρεται σε ένα κόσμο, όπου η παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη καθυστερεί τις συνέπειες του δημογραφικού προβλήματος. Παρά τις αυξανόμενες υποχρεώσεις, που δημιουργεί η γήρανση του πληθυσμού στις κυβερνήσεις, οι περισσότερες χώρες θα συνεχίσουν να εφαρμόσουν τα υπάρχοντα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης, για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας. Ωστόσο, η ανεπάρκεια του δημόσιου τομέα καθιστά όλο και πιο ανεπαρκή τα συνταξιοδοτικά συστήματα διότι στηρίζονται, κυρίως, στους χαμηλόμισθους, δημιουργώντας, έτσι έναν κόσμο που αποτελείται από τους κερδισμένους και τους υπόλοιπους.

Σενάριο 2ο Το δεύτερο σενάριο χαρακτηρίζεται από την έκθεση, «είμαστε μαζί». Πρόκειται για ένα κόσμο στον οποίο υπάρχει συντονισμένη προσπάθεια εκ μέρους των ηγετών και του λαού, να χαλιναγωγήσουν την αυξανόμενη ανισότητα και έχουν συλλογική ευθύνη. Σε αυτόν τον κόσμο, η ανάπτυξη είναι μέτρια αλλά αντισταθμίζεται δίνοντας έμφαση στις μεταρρυθμίσεις και στους αποτελεσματικούς τρόπους διαχείρισης των αρνητικών επιπτώσεων του δημογραφικού, οι οποίοι θα έχουν σκοπό να βοηθήσουν την οικογένεια και την κοινωνία, γενικότερα.

Σενάριο 3ο Το τρίτο και το πιο απαισιόδοξο σενάριο ονομάζεται «Είσαι μόνος σου» και περιγράφει έναν κόσμο στον οποίο η παρατεταμένη οικονομική ύφεση θα προκαλέσει το 2010, σοβαρά προβλήματα στην πλειοψηφία των συνταξιοδοτικών συστημάτων, λόγω δυσκολιών χρηματοδότησης τους. Έτσι, πολλοί άνθρωποι θα αρχίζουν να νιώθουν ότι είναι ατομική ευθύνη να προνοήσουν για την συνταξιοδότησή τους και την ασφάλιση λόγω της αποτυχίας των υφιστάμενων συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης. Πολλές κυβερνήσεις θα αρχίσουν να λαμβάνουν «επιθετικά» μέτρα, όπως αυξήσεις φόρων αλλά και «σπρώχνοντας» τους πολίτες να στραφούν στην ιδιωτική ασφάλιση. Αν αυτό το σενάριο επιβεβαιωθεί το κράτος θα έχει ελάχιστο ρόλο στην κοινωνική ασφάλιση.

Είναι θέμα πολιτικών επιλογών και αποφάσεων.

Ο Υπουργός Οικονομικών του μεγάλου συνασπισμού της Γερμανίας Steinbrück (SPD) επιμένει στη συνέχιση της ίδιας πολιτικής, αποδίδοντας ολιγωρίες της κυβέρνησής του, στη διεθνή κρίση. Το στρουθοκαμηλίζειν όμως δεν αρκεί, απαντά το Stern, γιατί αντίθετα με αυτόν αποδείχθηκαν αρκετά πραγματιστές οι υπερασπιστές του νεοφιλελευθερισμού στην Ουάσινγκτον και κατανόησαν γρήγορα την ανάγκη κρατικών χειρισμών. Οι Γερμανοί αντίθετα απειλούνται με την είσοδο του 2009, από σημαντικές αυξήσεις των εισφορών, που θα αποτελέσουν μια επιπρόσθετη επιβάρυνση στους πολίτες.

Ο Oskar Lafontain (Die Linke) επιβεβαιωμένος από την διεθνή πραγματικότητα, θεωρεί, πως πρέπει άμεσα να αντικατασταθεί ο ισχυρισμός «δεν μπορούμε να κυβερνήσουμε ενάντια στις διεθνείς χρηματαγορές», από τον ισχυρισμό «πρέπει να κυβερνήσουμε ενάντια στις διεθνείς χρηματαγορές».

Ο Γιώργος Παπανδρέου στην ομιλία του στην 73η Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, τόνιζε, ότι στην πολιτική πάντα υπάρχουν επιλογές. Η δική του επιλογή είναι η δημιουργία ενός κράτους που στηρίζει τον πολίτη. Στηρίζει τη δημιουργικότητά του, την εξέλιξή του, την ανάπτυξή του. Αυτό είναι το όραμά μας. Το δικαίωμα κάθε πολίτη να μπορεί να ελπίζει, να είναι σίγουρος για μια κοινωνία ανθρωπιάς. Μια κοινωνία που έχει πάντα τον άνθρωπο στο κέντρο της προσοχής της.

Την Παρασκευή που πέρασε, είδαμε τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας πολύ θυμωμένο στην ΚΕ του κυβερνώντος κόμματος.

Ε και!!!!!!

Δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος!!!

Το πρόβλημα των ολυμπιακών αγώνων είναι το ντόπινγκ, όλα τα άλλα λειτουργούν κανονικά!!! Στη φωτογραφία φαίνεται ότι ο Σέρβος κολυμβητής, Μιλοράντ Κάβιτς, τερμάτισε πριν από τον Μάικλ Φέλπς στον τελικό των 200 μ. πεταλούδας. Το χρυσό πήγε στον Αμερικανό και η εν λόγω εικόνα αποτέλεσε σημείο τριβής και εκτεταμένης δημοσιότητας. (Photo:REUTERS) Από τον φίλο Δ.Κ. με την παράκληση να προωθηθεί για να ανοίξουν τα μάτια του κόσμου, να δουν ποιοι μαφιόζοι διοικούν τον «Ολυμπισμό»

Ξεπέρασαν το μέτρο

Κατ΄αρχήν θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους όσους επισκέφθηκαν το ιστολόγιό μου και βέβαια όσους είχαν την καλοσύνη να καταθέσουν τις απόψεις τους. Το απόσπασμα του Δημοσθένη το επέλεξα στην προσπάθειά μου να δείξω από τη μια πλευρά, ότι η αξιοποίηση της εξουσίας προς ίδιον όφελος είναι διαχρονική, δεν έχει χρώμα και μας αφορά όλους, και από την άλλη, τη διαφορά μεταξύ νόμιμου πλουτισμού και πολιτικά ηθικού. Ένα ζήτημα πολιτικής συμπεριφοράς και ήθους, που επιτέλους άρχισε να ενδιαφέρει την ελληνική κοινωνία. Όσοι ισχυρίζονταν, ότι από τη δική τους πλευρά βρίσκονταν οι καλοί και από την απέναντι τα λαμόγια, γρήγορα βίωσαν την απογοήτευση Δεν είχαν καταλάβει, ότι τα κόμματα είναι ο καθρέπτης της κοινωνίας που εκπροσωπούν και εκτίθενται όλοι στους ίδιους κινδύνους. Πάντως καμία επικοινωνιακή τακτική δεν μπορεί να ανατρέψει αυτό, που στη πορεία του χρόνου σωρευτικά ωριμάζει στη συνείδηση του λαού. Μια κατάσταση που σαπίζει δεν τη σώζουν ούτε οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης, ούτε ο κομματικός πατριωτισμός. Αυτά άλλωστε τα ζήσαμε. Κατέρρευσαν ολόκληρα συστήματα κάτω από το βάρος μιας πρωτοφανούς ιδιοποίησης του δημόσιου πλούτου και δεν άνοιξε μύτη. Αντίθετα, όσοι είναι υποψιασμένοι και αντιμετωπίζουν με ρεαλισμό την πραγματικότητα, δημιουργούν τις απαραίτητες προϋποθέσεις για να αποφύγουν τα λάθη. Κριτική και αυτοκριτική λεγότανε παλιά. Υπάρχει ελπίς. Ευτυχώς υπάρχουν σε κάθε εποχή άνθρωποι με αλτρουισμό και όραμα, που η στάση ζωής τους δεν προκαλεί. Πολιτικοί που έδειξαν, ότι το σεμνά και ταπεινά και το μηδενική ανοχή, είναι τρόπος ζωής και καθημερινή πολιτική τους πρακτική. Μία πολιτική που αποδεδειγμένα την εφαρμόζουν χωρίς να την διαλαλούν. Αλλιώς εξανεμίζεται ως προεκλογικό σύνθημα και χάνει την ηθική της αξία και βάση, άσχετα από προθέσεις. Αυτό συνέβη με τον κ. Καραμανλή και τα στελέχη της Κυβέρνησης. Αυτοεγκλωβίστηκαν στην ισχυριζόμενη καθαρότητα των δικών τους παιδιών. Λες και ήταν κάτι το αυτονόητο. Κάτι που ήταν προκαθορισμένο στο DNA τους. Το σεμνά, ταπεινά και η μηδενική ανοχή έχουν καταντήσει το πιο σύντομο ανέκδοτο της Κυβέρνησης. Η καθοδική πορεία της Κυβέρνησης δεν φαίνεται να είναι ανατρέψιμη. Γιατί δεν είναι μόνο αποτέλεσμα των σκανδάλων. Η αλαζονεία της εξουσίας, ο ετσιθελισμός και η απροκάλυπτη παραβίαση της κοινής λογικής στην αντιμετώπιση υπαρκτών προβλημάτων, και για να αναφέρω ορισμένα μόνο, σκληρή καθημερινότητα, υποκλοπές, ομόλογα, κτηματολόγιο, τεκμήρια κλπ., ξεπέρασαν το μέτρο. Το μέτρο ανοχής του λαού. Τα σκάνδαλα απλά ξεχείλισαν το ποτήρι.

Ο Δημοσθένης απαντά στους Καραμανλή, Ρουσσόπουλο, Βουλγαράκη και λοιπούς

....στον δημόσιο λοιπόν βίο κατασκεύασαν προς χάριν μας τέτοια και τόσα οικοδομήματα και καλλιτεχνίματα ναών και αφιερωμάτων μέσα σ΄ αυτούς, ώστε να μην έχει αφεθεί σε κανέναν από τους μεταγενέστερούς τους η δυνατότητα να τους ξεπεράσει΄ στον δε ιδιωτικό τους βίο ήσαν τόσο συνετοί και τόσο έμεναν πιστοί στο ήθος της πολιτείας, ώστε, αν κάποιος από σας ίσως γνωρίζει ποια είναι η οικία του Αριστείδου, του Μιλτιάδου και γενικά των τότε επιφανών ανδρών, βλέπει ότι δεν είναι καθόλου ωραιότερη από το σπίτι του γείτονα. Γιατί δεν ασχολούνταν με τις υποθέσεις της πόλεως προς ίδιο πλουτισμό, αλλά καθένας από αυτούς θεωρούσε πως όφειλε να αυξάνει τον κοινό πλούτο.

.....Τώρα όμως, αντιθέτως, κύριοι των αγαθών είναι οι πολιτευόμενοι, και με την μεσολάβησή τους εκτελούνται όλα εν γένει, σεις δε, ο λαός, αποχαυνωμένοι και στερημένοι από χρήματα και συμμάχους, έχετε καταντήσει υπηρέτες και εξαρτήματα, και είστε ευχαριστημένοι αν σας μοιράζουν τα θεωρητικά ή τελούν πομπή Βοηδρομίων και - το πιο ανδροπρεπές απ΄ όλα - τους χρωστάτε ευγνωμοσύνη για ότι σας ανήκει.....

(Δημοσθένους Ολυνθιακός Γ΄, 25/26/31, Περί Πολιτικής, Επιλογή- Μετάφραση Κ. Δεσποτόπουλου)΄

Πηγή: Die UNICEF-Fotos des Jahres 2007, 3e Preis, Foto: Hartmut Schwarzbach

Η Analyn (Φωτο) είναι 9 ετών και ζει σε σκουπιδότοπο στη Μανίλα, ποιος θα της εξηγήσει τα περί νόμιμου πλουτισμού;

Είναι πλέον φανερό, ότι το σεμνά και ταπεινά ως κομματική μοναδικότητα, η έλλειψη ιδεολογικής και πολιτικής συγκρότησης, οδηγούν αργά ή γρήγορα σε αυτοεγκλωβισμό. Γιατί είναι κάτι άλλο, να έχεις υπόψη σου την φθορά από την άσκηση εξουσίας, να γνωρίζεις τους κινδύνους ενσωμάτωσης από την λάμψη της, να κινδυνεύεις να ταυτίζεις το πολιτικό σου μέλλον με το δημόσιο συμφέρον, να ξεχάσεις στο όνομα ποιου και για ποιον ασκείται η εξουσία, ότι η χώρα έχει ανάγκη θεσμών και μηχανισμών ελέγχων για την πάταξη της διαφθοράς, παιδεία που να δημιουργεί πολίτες, ότι τελικά έχεις υπόψη σου όλους αυτούς τους κινδύνους που αφορούν όλους όσους ασκούν εξουσία και να υπόσχεσαι ότι, θα επιδιώξεις αν όχι να τους εξαλείψεις αλλά τουλάχιστον να τους μειώσεις, και κάτι άλλο να πιστεύεις ή να ισχυρίζεσαι ότι πιστεύεις, ότι από την μια μεριά βρίσκονται οι αρχάγγελοι της κάθαρσης, οι σεμνοί και ταπεινοί, οι ακέραιοι χαρακτήρες και οραματιστές και από την άλλη ούτε λίγο ούτε πολύ τα λαμόγια της εξουσίας.

Η διαφορά μεταξύ νομιμότητας και πολιτικής ηθικής ήταν ήδη γνωστή στην εποχή του Δημοσθένη.

__________________________