Ξεπέρασαν το μέτρο

Κατ΄αρχήν θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους όσους επισκέφθηκαν το ιστολόγιό μου και βέβαια όσους είχαν την καλοσύνη να καταθέσουν τις απόψεις τους. Το απόσπασμα του Δημοσθένη το επέλεξα στην προσπάθειά μου να δείξω από τη μια πλευρά, ότι η αξιοποίηση της εξουσίας προς ίδιον όφελος είναι διαχρονική, δεν έχει χρώμα και μας αφορά όλους, και από την άλλη, τη διαφορά μεταξύ νόμιμου πλουτισμού και πολιτικά ηθικού. Ένα ζήτημα πολιτικής συμπεριφοράς και ήθους, που επιτέλους άρχισε να ενδιαφέρει την ελληνική κοινωνία. Όσοι ισχυρίζονταν, ότι από τη δική τους πλευρά βρίσκονταν οι καλοί και από την απέναντι τα λαμόγια, γρήγορα βίωσαν την απογοήτευση Δεν είχαν καταλάβει, ότι τα κόμματα είναι ο καθρέπτης της κοινωνίας που εκπροσωπούν και εκτίθενται όλοι στους ίδιους κινδύνους. Πάντως καμία επικοινωνιακή τακτική δεν μπορεί να ανατρέψει αυτό, που στη πορεία του χρόνου σωρευτικά ωριμάζει στη συνείδηση του λαού. Μια κατάσταση που σαπίζει δεν τη σώζουν ούτε οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης, ούτε ο κομματικός πατριωτισμός. Αυτά άλλωστε τα ζήσαμε. Κατέρρευσαν ολόκληρα συστήματα κάτω από το βάρος μιας πρωτοφανούς ιδιοποίησης του δημόσιου πλούτου και δεν άνοιξε μύτη. Αντίθετα, όσοι είναι υποψιασμένοι και αντιμετωπίζουν με ρεαλισμό την πραγματικότητα, δημιουργούν τις απαραίτητες προϋποθέσεις για να αποφύγουν τα λάθη. Κριτική και αυτοκριτική λεγότανε παλιά. Υπάρχει ελπίς. Ευτυχώς υπάρχουν σε κάθε εποχή άνθρωποι με αλτρουισμό και όραμα, που η στάση ζωής τους δεν προκαλεί. Πολιτικοί που έδειξαν, ότι το σεμνά και ταπεινά και το μηδενική ανοχή, είναι τρόπος ζωής και καθημερινή πολιτική τους πρακτική. Μία πολιτική που αποδεδειγμένα την εφαρμόζουν χωρίς να την διαλαλούν. Αλλιώς εξανεμίζεται ως προεκλογικό σύνθημα και χάνει την ηθική της αξία και βάση, άσχετα από προθέσεις. Αυτό συνέβη με τον κ. Καραμανλή και τα στελέχη της Κυβέρνησης. Αυτοεγκλωβίστηκαν στην ισχυριζόμενη καθαρότητα των δικών τους παιδιών. Λες και ήταν κάτι το αυτονόητο. Κάτι που ήταν προκαθορισμένο στο DNA τους. Το σεμνά, ταπεινά και η μηδενική ανοχή έχουν καταντήσει το πιο σύντομο ανέκδοτο της Κυβέρνησης. Η καθοδική πορεία της Κυβέρνησης δεν φαίνεται να είναι ανατρέψιμη. Γιατί δεν είναι μόνο αποτέλεσμα των σκανδάλων. Η αλαζονεία της εξουσίας, ο ετσιθελισμός και η απροκάλυπτη παραβίαση της κοινής λογικής στην αντιμετώπιση υπαρκτών προβλημάτων, και για να αναφέρω ορισμένα μόνο, σκληρή καθημερινότητα, υποκλοπές, ομόλογα, κτηματολόγιο, τεκμήρια κλπ., ξεπέρασαν το μέτρο. Το μέτρο ανοχής του λαού. Τα σκάνδαλα απλά ξεχείλισαν το ποτήρι.