Μικρό, ταπεινό παραμύθι, χωρίς όνομα.

του Κώστα Γ. Μαμέλη kmamelis@the.forthnet.gr Ο μόνιμος μουσικός της γωνίας, με το ακορντεόν, του φάνηκε σα Κυρ-Αλέξανδρος. (Αχ, ο κυρ-Αλέξανδρος,Βαρδιανός στα Σπόρκα, που μας ταξίδεψε στα δύσκολα, φίλε Γιώργη!). Έτσι, στη λεπτοφυή φτώχια του, με το χαμηλό βλέμμα, τα γένια και τα λιτά του ρούχα, ίδια αγιογραφία του Κόντογλου. Κοντοστάθηκε μπροστά στο τυφλό του βλέμμα. Πλατεία Ναβαρίνου κι οι εξαίσιες μουσικές του δρόμου, τον συγκίνησαν. Τυλιγμένος καλά στο U.S. Navy ημίπαλτο περπατούσε χωρίς προορισμό, χρονιάρα μέρα, με τον ήλιο σα λόγχη στα πλακόστρωτα. Από το πρωί, μέσα στα συνήθη κακόηχα των επιτήδειων καλαντάρηδων, τον κυνήγαγε έμμονα η φωνή του Κούτρα σε Μικρούτσικο. Σιγοψιθύριζε πάνω στη μουσική «Αύγουστος ήτανε, δεν ήτανε θαρρώ», παραμονή Χριστουγέννων, ως διάλογο του Μαραμπού με το Λόρκα. Όχι, δεν ήθελε, χριστουγεννιάτικα, να ξαναγράψει για το κοριτσάκι με τα σπίρτα, για τον Ζουλφικάρ, που έχει τώρα στοργή, ούτε να μυξοκλάψει για τα παιδιά της Αφρικής, που ίσως δεν θα εισέλθουν στο-επικείμενο- 2010. Αντίθετα, ήταν ελκυστική η ταπεινή καταγραφή των παιδικών τριγώνων που τους προσπερνούσαν αδιάφορα κάτι μαθητευόμενες επωνύμων τακουνιών, κάτι επισπεύδοντες καταναλωτές blu ray. Σύγχρονοι λύκοι χωρίς κοκκινοσκουφίτσες. Το μεθυστικό ακορντεόν, υπάκουο στα γυμνασμένα ακροδάχτυλα, σκορπούσε χαρούμενα και ρυθμικά νότες μεταφυσικές, σχεδόν καβαφικές, για το Βρέφος το Ερχόμενο, πλην χωρίς ωτακουστές και κέρματα. Γλίσχρο το μεροκάματο του επαίτη μουσικού, σήμερα. Οι περιφερόμενοι στα «ανθρωπιστικά γκαλά» και τα «φιλανθρωπικά ρεβεγιόν» θα δώσουν εκεί, urbi et orbi, τον (αλαζονικό) οβολό τους, όχι σ΄ αυτόν τον ενοχλητικό κατσίβελο. Σιγά τη μουσική του, το γυφταριό! Θα ήθελε να τους ειρωνευτεί, να τους τσαλακώσει τον καθωσπρεπισμό τους, να περιπαίξει τον επιλεκτικό τους «ανθρωπισμό». Αλλά μέρα που είναι δεν είναι πρέπον. Σήμερα Te Deum και Gloria. (Τα κρατά για την πρωτοχρονιά να τα «χώσει» στους «επαναστατημένους» μικροαστούς, τους οπαδούς των «μονόδρομων» και της «νομοτέλειας», της «εντίμου και μικράς πατρίδος»). Πλατεία Ναβαρίνου. Χριστούγεννα, ήχοι ακορντεόν. Έφυγε με καρφωμένο στο μέρος της καρδιάς το στίχο-οβολό. «Ατσίγγανε κι αφέντη μου με τι να σε στολίσω; Φέρτε το μαυριτάνικο σκουτί το πορφυρό…»* *F.G.Lorca,Ν. Καββαδίας. ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ 30.12.2009 Foto: Caspar - Urban Weber