ΜΠΙΖΙΜ ΠΑΟΚ!

του Κώστα Γ. Μαμέλη kmamelis@the.forthnet.gr Ο Pier Paolo Pazolini έλεγε (ορθά) ότι «το ποδόσφαιρο είναι η τελευταία ιερή παράσταση των καιρών μας, κατά βάθος ιεροτελεστία, αν και είναι μια απόδραση…» Μέσα στη χαλεπή συγκυρία (ως άμμος κινούμενη) να αποδράσουμε, λοιπόν. Πρέπει να αποδράσουμε, τρέχοντας πιο γρήγορα από τη φθορά! Από την Αιτή των σεισμόπληκτων ορφανών, τον Προμαχώνα των τρακτέρ, την άθλια φορο-τρομοκράτηση των (ψηφιακών, πλέον) τηλοψιών, τις ουρές της αναξιοπρέπειας του ΟΑΕΔ, τις εκκωφαντικές σιωπές των ποιητών και την γραφική φιγούρα του τοπικού άρχοντα που εζήλωσε την δόξα του (καραγκιοζοπαίκτη) Σπαθάρη. Στο Καραϊσκάκη του περίλυπου Κόκκαλη, νάτος-νάτος ο περιχαρής, ενθουσιώδης, «δραπέτης» Pablo Gabriel Garcia Perez, (καθ΄ ημάς Παύλος Γκαρσίας)! Αυτός, ο γαβριάς του Μοντεβιδέο, ο μικρός ήρωας της μακρινής Ουρουγουάης των Τουπαμάρος, σίγουρα ψηφοφόρος του Χοσέ Μουχίκα, μας ταξιδεύει (για λίγο) στα πρωτόγονα αισθήματα και μας εισάγει (για πολύ) στο δαιδαλώδες της σχέσης ποδόσφαιρου, αριστεράς και «ποδοσφαιρικής αποικιοκρατίας», σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης. Το τετριμμένο «στα γήπεδα η Ελλάδα αναστενάζει» και το κλασσικό «πως μας ενώνει, πως μας δονεί του Διακογιάννη η φωνή» δεν μπορεί να χαρακτηρίσει την ευωχία των πιο θυμόσοφων (για τα ενστικτώδη, περιεκτικά, ευρηματικά - πλήρη φαλλών - συνθήματα) και πιο εκδηλωτικών οπαδών του δικού μας (μπιζίμ!) ΠΑΟΚ. Κυριακή απόβραδο κι ο Garcia με τις υψωμένες γροθιές, το σύμβολο του Σαλονικιώτικου τσαμπουκά, αυτή η σημαία του καταπιεσμένου «δεύτερου», μετά το χώμα που τάισε στους «γαύρους», έδωσε το έναυσμα της μεγάλης φιέστας που στήθηκε παντού, αλλά πρώτα στην ψυχή μας. Τα Παόκια, είχαμε ανάγκη το τρελό πανηγύρι, θέλαμε τις κραυγές της χαράς, επιθυμήσαμε τις ιαχές του νικητή, την ανάσα του πρωταθλητή. Οι ξεθωριασμένες φωτογραφίες του Κούδα, του Σαράφη, του Παρίδη, το βαλιτσάκι του Τσαρπανά, το τρέξιμο του κοντόχοντρου γιατρού (αλήθεια, πως τον έλεγαν;) έσμιξαν σφιχτά με τον Παύλο τον παιχταρά, που κέρδισε, χωρίς άλλο, αυτόματα την ελληνική ιθαγένεια, πριν την ψήφιση του σχετικού νόμου, μπαίνοντας στις καρδιές των παοκτσήδων, ισάξιος χουλιγκάνος, σα να γεννήθηκε στο Βαρδάρη, μεγάλωσε στην Αγια-Βαρβάρα, έγραψε στο ντουβάρι των Αμπελόκηπων «εδώ μόνον ΠΑΟΚ»! Σα νάχε πατέρα τον Μπάτη, «πούρθε απ΄ τη Σμύρνη το εικοσιδυό»!

AGELIOFOROS