Πόσο απέχουμε από την Ευρώπη;

Δύσκολη γέννα για τους υποψήφιους άρχοντες του ΚΑΛΙΚΡΑΤΗ. Παζάρια στο ΠΑΣΟΚ, παζάρια στη ΝΔ, παζάρια στο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ, στο ΛΑΟΣ, στο ΚΚΕ (καλυμμένα εσωτερικά αλλά υπάρχουν) για την ανάδειξη υποψηφίων και αναρωτιέμαι πως άραγε αντιλαμβανόμαστε τη λειτουργία του δημοκρατικού μας συστήματος και τις μορφές αποκέντρωσης της εξουσίας; Η χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία δεν μπόρεσε δυστυχώς ούτε στο μεταπολιτευτικό κύκλο, περίοδο ουσιαστικής ανάπτυξης των κομμάτων, να ολοκληρώσει τα κόμματα ως δημοκρατικούς θεσμούς του πολιτικού μας συστήματος. Συμβαίνει το πρωτοφανές, να υπάρχει παρακμή και απαξίωση πριν καν ολοκληρώσουν την πορεία ωρίμανσής τους. Αν ήμασταν Ευρώπη λοιπόν, τότε τα μέλη των κομματικών οργανώσεων του Δήμου Αθηναίων για παράδειγμα, θα επέλεγαν με ψηφοφορία τον υποψήφιο του κόμματος για το αξίωμα του Δημάρχου. Τα μέλη των κομματικών οργανώσεων της περιφέρειας τον υποψήφιο Περιφερειάρχη και ούτω καθεξής. Απλοί κανόνες που θα λειτουργούσαν με τον ίδιο τρόπο από το πιο απόμακρο χωριό μέχρι τον πρώτο δήμο της χώρας, χωρίς παρασκήνια και εκβιασμούς, χωρίς αναμείξεις στελεχών και αρχηγών, χωρίς κανείς να εκθέτει και να εκτίθεται. Ο καθείς θα μπορούσε να πάρει θέση ανοιχτά για να προβάλλει, όχι για να ορίσει τον υποψήφιο της επιλογής του. Σε τελική ανάλυση τα μέλη του κόμματος-θεσμού θα είχαν όχι μόνο την ευθύνη των επιλογών τους, αλλά και θα διαπαιδαγωγούνταν ακόμη και μέσα από τις τυχόν λανθασμένες αποφάσεις και επιλογές τους. Αλλά βέβαια τα μέλη, όχι ο κάθε πικραμένος που σύρεται για να συμμετάσχει σε κομματικές ψηφοφορίες παρωδίες. Από τη συμφωνία σχετικά με την ιδιότητα του μέλους όμως, μέχρι τη δυνατότητα της ανοιχτής δημοκρατικής απόφασης, η απόσταση από την Ευρώπη παραμένει δυστυχώς σταθερά μεγάλη. (Γ.Π.) δ. επίσης σχετικό σχόλιο στα ΝΕΑ