Διαβάζω στα ΝΕΑ, „Σε θέατρο του παραλόγου παραπέµπουν όλα όσα διαδραµατίζονται τις τελευταίες ηµέρες στον ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως η υποψηφιότητα του χώρου για την Περιφέρεια Αττικής. Τελικώς ο Αλέκος Αλαβάνος ανακοίνωσε χθες την υποψηφιότητά του, ο Συνασπισµός ενέκρινε την πρόταση του Αλέξη Τσίπρα για υποψηφιότητα του Αλέξη Μητρόπουλου, η Γραµµατεία του ΣΥΡΙΖΑ απέρριψε και τους δύο, αλλά εξέτασε την πιθανότητα καθόδου των Παναγιώτη Λαφαζάνη, Θοδωρή Δρίτσα και Νάντιας Βαλαβάνη, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης αρνήθηκε αλλά πρότεινε την κ. Βαλαβάνη, η κ. Βαλαβάνη απέσυρε την υποψηφιότητά της και µε τη σειρά του ο κ. Μητρόπουλος µε δήλωσή του στα «ΝΕΑ» τονίζει ότι αν οι ΠΑΣΟΚογενείς φορείς της Δηµοκρατικής Συνεννόησης συµφωνήσουν στην υποψηφιότητα του Γιάννη Δηµαρά θα τη στηρίξει άνευ όρων!"
Τελικά ο καθένας κάνει ότι μπορεί εκεί στην Κουμουνδούρου για να ενισχύσει την αναξιοπιστία των πολιτών στην πολιτική. Από ένα αριστερό κόμμα θα περίμενε κανείς εμφανή ανάδειξη των πολιτικών αντιθέσεων, για να καταλάβουμε και εμείς περί τίνος πρόκειται, γιατί το ξεκατίνιασμα και οι προσωπικές φιλοδοξίες κανένα δεν ενδιαφέρουν. Ταξικές είναι τελικά οι αντιθέσεις και δε χωρούν κάτω από την ίδια στέγη ή αντιθέσεις γραμμών που δεν συμβιβάζονται λόγω ελλιπούς αποδοχής της ηγετικής ομάδας; Η δημιουργία πάντως πλειοψηφικού ρεύματος, ικανού να ανατρέψει μνημόνια και καθεστηκυίες τάξεις απαιτεί βιώσιμες συμμαχίες ευρύτερων κοινωνικών ομάδων και ηγεσίες ικανές να ενώνουν, να εμπνέουν και να δίνουν οράματα, κάτι που εμφανώς λείπει. Ο μικρομεγαλισμός ήταν πάντα κακός σύμβουλος στην πολιτική. Και κάτι τελευταίο, η συνεχής γκρίνια δείχνει έλλειψη κοινού στόχου, είναι προϊόν παρακμής και αποτελεί αρνητικό παράγοντα για την επιτυχή έκβαση της επικείμενης και όχι μόνο εκλογικής μάχης, κάτι που πιθανόν ο Μητρόπουλος μυρίστηκε και „ψάχνει" τώρα το Δημαρά. (Γ.Π.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου