ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ vs ΠΟΛΙΤΙΚΗ

του Κώστα Γ. Μαμέλη kmamelis@the.forthnet.gr «Αχός βαρύς ακούγεται». Το πολιτικό χρήμα (παλιό εργαλείο εκπόρνευσης της πολιτικής) επανέρχεται δριμύ και βίαιο, συνοδευόμενο από τη μαμά του! Την οικονομία! Το πολιτικό σύστημα κλυδωνίζεται συθέμελα. Μασημένη τροφή για τα media που κορυβαντιούν (δήθεν τυπτόμενα αν και συνδεδεμένα μαζί του με ομφάλιο λώρο), ενώ οι ψελλίζοντες πολιτικοί έχουν εμφανή τα στίγματα του αδιεξόδου τους. Μελέτησε (το πολιτικό σύστημα) τη θεωρία των παιγνίων. Ξέρει καλά ότι «έπαιξε κι έχασε» στη χωρίς ρεβάνς παρτίδα, αν κι έφτασε στην παράταση. Με το σύστημα του «ξαφνικού θανάτου». Η διαχρονική σχέση του με το πολιτικό χρήμα υπό την μορφή του μακρόχρονου εθισμού σε παντοειδείς συναλλαγές και υπό τη μέθοδο των «εναρμονισμένων πρακτικών» (που το διατηρεί με τις ροές του αλώβητο και ενίοτε ακμαίο από τη μεταπολίτευση μέχρι πρόσφατα, υπό το άγρυπνο βλέμμα της ψευδεπίγραφης ειδικής Ανεξάρτητης Αρχής -βλ. Ζορμπά), έφτασε στα όριά της. Το «ολιγοπώλιο» της επίσημης πολιτικής τάξης χαρακτηρίζεται πλέον από όλο και περισσότερους πολίτες, πεπερασμένο στην υποκρισία του, βυθισμένο στην ανυποληψία του, αποκρουστικό στην όψη του, δύσοσμο στις εκπνοές του.

Είναι, που λένε, η στιγμή της αλήθειας. Με βηματισμό ταχύ, τραχύ, τετελεσμένο. Σα «τα βήματα των Ευμενίδων»* που πολλοί, σχεδόν όλοι, «πλην Λακεδαιμονίων», «εμάντευσαν, ησθάνθησαν, εγνώρισαν» και τώρα ξορκίζουν.

Οι ιδιότυποι αυτοί εξορκιστές υπό τον μανδύα του διανοούμενου-καρικατούρας σκέφτονται και ομιλούν για διαδικασίες, νέους θεσμούς διαφάνειας, όργανα επί οργάνων, ανεξάρτητους μηχανισμούς ελέγχου και άλλα ηχηρά γενικόλογα.

Κανείς τους, όμως, δεν θίγει τον πυρήνα τούτης της «μάχης» ανάμεσα στην οικονομία και την πολιτική, που έχει γέρας την εξουσία!

Ουδείς φθέγγεται για την αναγκαιότητα να συντριβεί αυτή η «αιμομικτική» αλληλοτροφοδοτούμενη σχέση, στη «μήτρα» της, σ΄ αυτή την «μοιραία πόλιν Αντιόχεια με τον δαπανηρό της βίο»**.

Δηλ. με τις κατεστημένες και συστημικές (έτσι κι αλλιώς υπο-αντιπροσωπευτικές) πρωτογενείς μεθόδους λήψης των μειζόνων αποφάσεων στην εφαρμοσμένη πολιτική και-συνακόλουθα- τα εκλογικά συστήματα επιλογής της κρίσιμης μάζας του πολιτικού προσωπικού που θα τις «εκτελέσει», πάντοτε σε βάρος των πολλών. *Κ.Π.Καβάφης,1897-Τα αποκηρυγμένα ** του ίδιου,1930-Ας φρόντιζαν ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ 1.7.2009