Η ώρα του Προέδρου...;

Επανέρχεται η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ με άρθρο του Α. Ελλις στο θέμα της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, μετά τις γνωστές δηλώσεις Τσάτσου υποδεικνύοντας στον κύριο Παπούλια, ότι έχει μια άριστη ευκαιρία αύριο στην επέτειο των 35 χρόνων από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, "...να διαμηνύσει εάν θα δεχόταν να είναι υποψήφιος μόνο στην περίπτωση που θα τον προτείνουν και τα δυο κόμματα πριν από τον Φεβρουάριο, εάν θα είναι πρόθυμος να υπηρετήσει την πατρίδα και τον θεσμό και μετά τη διενέργεια πρόωρων εκλογών λόγω της άρνησης του ΠΑΣΟΚ να τον ψηφίσει, ή απλώς να ζητήσει να σταματήσει η παραφιλολογία γύρω από το αξίωμα που κατέχει και, κατ’ επέκταση, το πρόσωπό του. Ο λαός, που έχει κουραστεί από τις καθημερινές επικοινωνιακού χαρακτήρα συγκρούσεις των δυο κομμάτων εξουσίας, θα άκουγε με μεγάλη προσοχή τον πρώτο πολίτη της χώρας να καταθέτει την άποψή του. Η αυριανή τελετή για τα 35 χρόνια από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας του προσφέρει μια άριστη ευκαιρία να το πράξει..." Ολόκληρο το άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της 23.07.2009 Αρχίζω πλέον να πιστεύω στα σοβαρά, ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο. Εκτιμώ, ότι οι δηλώσεις αποτέλεσαν την αφετηρία εξέλιξης ενός „σχεδίου“, στα πλαίσια του οποίου συναντούνται διαφορετικές επιδιώξεις, που αναγκαστικά περνούν μέσα από τον θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας. Γι΄ αυτό και οι πιέσεις να πάρει θέση, στην ουσία να αδειάσει το ΠΑΣΟΚ και τον Πρόεδρό του, διευρύνονται. Εκείνο όμως που δεν πιστεύω, είναι ότι θα υπάρξει Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας και ειδικά αυτός ο Πρόεδρος, που θα δεχτεί να λειτουργήσει καθ΄ υπόδειξη και να εμπλέξει τον θεσμό, τόσο στην κομματική αντιπαράθεση, όσο και ακόμη χειρότερα να τον κάνει μέρος σχεδιασμού. Αυτό και αν είναι εργαλειοποίηση των θεσμών. (Γ.Π.)