Δημοσκοπήσεις

ΤΩΡΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ γιατί η Κυβέρνηση της ΝΔ απαγόρευσε την δημοσιοποίηση των δημοσκοπήσεων. Για να μπορούν τα παπαγαλάκια της να τσιρίζουν ότι θέλουν. Η αλήθεια είναι, ότι τις δημοσκοπήσεις τις γνωρίζουν όλοι. Κόμματα, δημοσιογράφοι, επιχειρηματίες και βέβαια οι εταιρείες που τις διεξάγουν. Όλοι εκτός του ελληνικού λαού, που απροστάτευτος βομβαρδίζεται από διάφορους ψιθυριστές. Μόνο που οι ψιθυριστές έχουν ονοματεπώνυμο και την Κυριακή θα λάβουν το λογαριασμό. Αν όλα αυτά τα ευτράπελα τα συνδέσουμε με ότι φαιδρό συμβαίνει αυτές τις ημέρες, παρεμβάσεις χάκερς, προβοκάτορες κλπ, που μάλλον θα εντείνονται όσο πλησιάζουμε στις εκλογές, αντιλαμβανόμαστε αφενός μεν, πως κάποιοι εννοούν την δημοκρατία και την λειτουργία του πολιτικού μας συστήματος και αφετέρου το μέγεθος της ήττας που αναμένουν. Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά. Απλά έχουν την αυταπάτη, ότι θα την περιορίσουν εξαπατώντας τον ελληνικό λαό. Όταν ακόμη και η συντηρητική ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ τους «φτύνει» είναι φανερό, ότι κανείς πια δεν τους πιστεύει. Δυστυχώς η ζωή δείχνει, ότι το «ΕΡΕ- ΝΕΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ» DNΑ δεν αλλάζει επιβεβαιώνοντας την λαϊκή παροιμία «ο λύκος γούνα αλλάζει, χούι δεν αλλάζει». Κάποτε κλείνονταν τα καφενεία και απαγορεύονταν οι συγκεντρώσεις πέραν των δύο. Αυτές τις μέρες ζούμε τον τέλειο παραλογισμό και το όργιο της παραπληροφόρησης. Και τα δύο τα χρωστάμε στην απαγόρευση του νόμου. Γράφει ο Aντωνης Kαρκαγιαννης στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ. (Γ.Π.)

Ο μαϊντανός της εβδομάδας

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ που απαγόρευσε με εισήγηση νόμου τις δημοσκοπήσεις 15 μέρες πριν τις εκλογές, αυτός που κάνει κουμάντο αυτή τη στιγμή στο Μαξίμου και στη Ρηγίλλης, αυτόν που έπιασε από τον γιακά ο Τσιτουρίδης και του ζητούσε τα ρέστα γιατί ήταν εκτός ψηφοδελτίων.Αυτός λοιπόν ο κύριος, ο Βασιλιάς παπαγάλος της Ρηγίλλης, όπου σταθεί και βρεθεί, μαζί με τα προπονημένα παπαγαλάκια του, καταπατάει τον νόμο τον οποίο δημιούργησε για αυτόν τον συγκεκριμένο σκοπό. Για να μπορεί να λέει ότι θέλει και να παραπληροφορεί όπως τον βολεύει τον κόσμο. Αυτό γίνεται ακόμη πιο κωμικοτραγικό φυσικά όταν μπαίνει και σαν τίτλος σε πρωτοσέλιδα εφημερίδων, αναφερομένου αυτόν σαν πηγή.Μα είναι δυνατόν να διώκονται τα blogs, όπως για παράδειγμα το troktiko, που δεν έχουν και σχέση με αυτή τη νομοθεσία, και να μην επέμβει ένας εισαγγελέας όταν αυτός που επέβαλε αυτόν το νόμο δεν τον εφαρμόζει;

Πηγή: Hakis

Οι βάρβαροι και οι υψηλού επιπέδου οπαδοί...

Από τα κουφά στην εκπομπή του κυρίου Χατζηνικολάου στο Alter. Προηγήθηκε ο κύριος Μαρκόπουλος αποκαλώντας τους διαδηλωτές για το ασφαλιστικό έξω από τη βουλή Βάρβαρους. Τη σκυτάλη πήρε μια ανεκδιήγητη κυρία Πιπιλή, πρώην Ανδρέου στην αλήστου μνήμης ΥΕΝΕΔ που το έπαιζε και νέα, πολιτικός εννοείται, για να μας πει, στα πλαίσια μιας "βαθυστόχαστης" ανάλυσης, ότι οι οπαδοί της ΝΔ διαμαρτύρονται, επειδή είναι «υψηλού επιπέδου». Τι ακούμε οι άνθρωποι και δεν μας λυπάται κανείς! Που βρέθηκε αυτό το τσίρκο; Τόσο χαμένα πια!!!!

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΩΝ.

Ο Εισαγγελέας κ. Σακελάκος παρεμβαίνει μάλλον επιλεκτικά. (Fimotro). Υπάρχουν δημοσιογράφοι και Blog που αναδημοσιεύουν ή κατά πληροφορίες τους ανακοινώνουν τις τελευταίες κάθε φορά δημοσκοπήσεις, παρά την σχετική απαγόρευση. Όσοι μιλούν για κλείσιμο της ψαλίδας μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, μένουν ανενόχλητοι να συνεχίσουν την διάδοση των "στοιχείων" τους. Όσοι έχουν την ατυχία να ισχυρίζονται καθαρή Νίκη του ΠΑΣΟΚ, διώκονται. Τι εξυπηρετεί άραγε η απαγόρευση, εκτός από τη δημιουργία σύγχυσης και επιρεασμού του εκλογικού σώματος, μέσω ψιθύρων και μεθοδευμένης διοχέτευσης επιλεκτικών στοιχείων;

Είναι εμφανές, ότι πρόκειται για κινήσεις πανικού της ΝΔ. Αν η Κυβέρνηση της ΝΔ πίστευε πραγματικά στην Νίκη, δεν θα είχε ανάγκη να απαγορεύσει την πληροφόρηση. Γι΄ αυτό και οι Εισαγγελείς της παρεμβαίνουν επιλεκτικά και όχι κατ΄ ανάγκη γενικά σε παραβάτες της σχετικής νομοθεσίας. Την Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου, έχουν εκλογές στην Γερμανία. Λίγο πριν άκουσα σε γερμανική εκπομπή τα τελευταία γκάλοπ και τους προβληματισμούς της Μέρκελ σχετικά με το αναμενόμενο εκλογικό αποτέλεσμα. Άλλα ήθη, θα μου πείτε.

Η λογική αυτή όμως του κοτσαμπασισμού και της ελλιπούς δημοκρατίας, ανατρέπεται. Υπάρχουν στο εξωτερικό ελληνόφωνες ιστοσελίδες που μια χαρά μπορούν να ανατρέψουν την επιβαλλόμενη κυβερνητική κακοήθεια και είμαι σίγουρος ότι θα το κάνουν. Από αυτή την άποψη ενδιαφέρον έχει το Ρεπορτάζ της Ιωάννας Μάνδρου στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ. (Γ.Π.)

Ζαχόπουλος - Νατάσα - Καραμανλής [Μια τέλεια σχέση]

Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ

του Κώστα Γ. Μαμέλη kmamelis@the.forthnet.gr Πάντοτε υπάρχει επόμενη μέρα, που είναι άλλη, διαφορετική. Καλλίτερη. Όπως η 5η Οκτώβρη, που έχει την ιδιαίτερη ανθρώπινη διάσταση του πρωταγωνιστή της. Αν κι «οι άνθρωποι γνωρίζουν τα γινόμενα»* μόνον, πολλοί τον νοιάζονται κι είναι, νοερά, όσο μπορούν, κοντά του. Μόλις οι πανηγυρισμοί των νικητών τελειώσουν κι η εθνική τηλοψία αναρτήσει την κάρτα με το (περίπου) τελικό αποτέλεσμα από το 99% των εκλογικών τμημάτων, ο χάρτης θάναι πράσινος, πλην, ίσως, Λακωνίας. Τότε, στο μεταίχμιο της αυγής, το φθινοπωρινό λυκαυγές θα βρει το νικητή Γιώργο Παπανδρέου μόνο του, μέσα σε καταιονισμό σκέψεων, να μετρά ευθύνες, να σκέφτεται τις δεσμεύσεις του. Ηγέτης της χώρας πια, ενώπιος ενωπίω με την ιστορία. Όσοι τοποθετούμε την πολιτική στην κορωνίδα των λειτουργημάτων, όσοι κατανοούμε τα μεγέθη της και τη σκληρότητα των αποφάσεών της, τον νιώθουμε. Ξέρουμε καλά την ανθρώπινη πλευρά της πολιτικής μπροστά στα κρίσιμα και τα θεμελιώδη. Τον θέλουμε στο επίκεντρο μιας σημαντικής στιγμής για τη χώρα και τους ανθρώπους της, τη σχέση του με την Ελλάδα του μέλλοντος, που δεν έχει άλλο χρόνο για χάσιμο. Αφουγκραζόμαστε την αγωνία του για τη δομή και το περιεχόμενο της εφαρμοσμένης πολιτικής και του σχεδίου της. Είναι η στιγμή που ο Γιώργος Παπανδρέου «συλλογάται ελεύθερα», άρα «συλλογάται καλά» και έχει καθοριστική θέση στους προβληματισμούς και την προσωπική δέσμη ιδεών του η ηθική (όχι η ηθικολογία) στην πολιτική, ως πρώτιστη αξία, που της οφείλει δογματική προσήλωση. Ως καλός αποδέκτης των σύγχρονων ρευμάτων σκέψης και ως υπεύθυνος παρατηρητής των σύνθετων κοινωνικών κινήσεων τοποθετεί πολύ ψηλά στην πολιτική agenda την αναγκαιότητα της νέας οπτικής για την ηθική στο πολιτικό επίπεδο, αφού η ποιότητα, η συνθετότητα και το πολυεπίπεδο των προς αντιμετώπιση προβλημάτων της, σε κρίση αξιών, ( μετα-νεωτερικής και ταχέως εξελισσόμενης) κοινωνίας, επιβάλει, πέραν των γρήγορων ιδεολογικών αναγνώσεων και τη ριζική μεταρρύθμιση των κλασσικών μεθόδων συγκρότησης των «εργαλείων» της εξουσίας, με εισροές νέων αποτελεσματικών μεθόδων, συλλογικών επεξεργασιών και προσώπων. Προσώπων που, μπροστά στις σειρήνες των εξουσιών «αν ρωτιούνταν πάλι, όχι θα ξανάλεγαν»*. *Κ.Καβάφης

Ένα γαλάζιο γράμμα

Σας αποκαλύπτω, χωρίς λογοκρισία, την προειδοποιητική επιστολή διαμαρτυρίας που έστειλε ο κύριος Σαββας Τσιτουρίδης στον πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή. Λόγω της συναισθηματικής φόρτισης του αποστολέα αναγκάστηκα να κάνω μικρές διευκρινήσεις εντός παρένθεσης για να καταλάβετε καλύτερα τις αναφορές σε πρόσωπα του μεγάλου αυτού πολιτικού άνδρα. Το ύφος της επιστολής, καταρρίπτοντας μύθους, αποδεικνύει ότι οι πολιτικοί μας είναι απλοί άνθρωποι σαν και εμάς. Περίπου…

Κιλκίς 15/9/2009

Χοντρέ.

Δεν είμαι καλά στην υγεία μου και χέστηκα για την δική σου. Κάθισα προχθές το μεσημέρι να δω την πρεμιέρα της Χριστίνας Λαμπίρη όταν ξαφνικά μια σιλικονάτη βιζιτού δίπλα σε ένα σουρουκλεμέ με θεόστραβη μύτη (σ.σ. Θοδωρής Ρακιντζής) είπε ότι δεν θα είμαι υποψήφιος στα ψηφοδέλτια του κόμματος στις εκλογές στις 4 Οκτωβρίου.

Μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι και την πλήρωσε ο γάτος μου. Από την κλωτσιά που του έριξα προσγειώθηκε στο πλυντήριο που έχω στοWC. Και είμαι και φιλόζωος.

Ένα τηλέφωνο ρε αχαΐρευτε δεν μπορούσες να με πάρεις να μου το πεις? Κότα λυράτη είσαι ρε? Τι με άφηνες να κανονίζω μέχρι την προηγούμενη Παρασκευή με τον βαψομαλλιά τον Λευτεράκη τους υποψηφίους στο Κιλκίς ε?

Έπαιρνα τηλέφωνο στο Μαξίμου και δεν μπορούσα να βγάλω γραμμή. Άκουσα όλους τους ύμνους του κόμματος στην αναμονή και μου ανέβαινε η πίεση και άλλο. Παρά τρίχα το γλίτωσα το εγκεφαλικό γιατί η γυναίκα μου έκοψε το καλώδιο του τηλεφώνου και με γλίτωσε.

Το βράδυ έκανα το λάθος να δω ειδήσεις στο Mega και είδα τον γυμνοσάλιαγκα τον Πρετεντέρη να εξηγεί σε εκείνη την κοπελίτσα την Όλγα τους λόγους αποκλεισμού μου από τα ψηφοδέλτια. Τα ομόλογα είπε με έφαγαν και η υπόθεση της ΜΕΒΓΑΛ με τους κουμπάρους μου.

Μόνο εγώ ρε έκανα λαμογιές? Πώς εκλέχτηκε το ραμολί ο θειος σου στη Α Σερρών ρε? Που μετρήσατε μέχρι και τα σουβλακόχαρτα του δικαστικού αντιπροσώπου για να μαζέψει ψήφους η μούμια και να μην χάσει το μισθό του βουλευτή; Έδιωξες εμένα και άφησες μέσα στα ψηφοδέλτια την περίπτωση τον Κόντο και τον μπουνταλά τον Μπασιάκο. Ποιό ηλίθιους και να ήθελες δεν θα έβρισκες, με μονή εξαίρεση ίσως τη Νατάσσα τη Ραγιου. Βλαμμένε. Ο Κόντος δεν υπέγραφε αποχαρακτηρισμούς προς όφελος της Μονής Βατοπεδίου? Αλλά ξέχασα αυτό το ρεμάλι ήταν ανάμεσα στους λοχαγούς-μη χεσω-που είχε μαζέψει ο άλλος ο συφοριασμένος ο Barbi (σ.σ.: Βαρβιτσιώτης) για να σε βγάλουν αρχηγό εκείνη την μαύρη νύχτα του 97.

Τον Μπασιάκο γιατί τον άφησες μέσα? Την αδερφή του έπρεπε να έβαζες. Αυτή έκανε κουμάντο στα υπουργεία που έχει περάσει. Αυτός ο ηλίθιος μονό διευκόλυνε οποίον φορούσε ράσο σε ότι του ζητούσε. Και γω όσους χαραμοφάηδες του έστελνα για πρόσληψη στο υπουργείο του τους έλεγα να ντυθούν καλόγεροι αν θέλουν να βολευτούν. Δεν έπαιρνε χαμπάρι τίποτα το ζώον.

Ο Μαρκογιαννάκης ρε ξέρεις τι μπουμπούκι είναι? Αυτός ο βλάκας αν είχε πάει Ιταλία θα κυβερνούσε την Μαφία με τα προσόντα που έχει. Κάνει μαχαιροβγάλτες κουμπάρους και τους αποφυλακίζει για να ξανασφάξουν ανθρώπους ανενόχλητοι. Αυτό δεν σε νοιάζει? Άχρηστε.

Αλλά τι ρωτάω εδώ δεν πήρες πρέφα τις μπίζνες του συμβούλου σου του Κεφαλογιαννη-καλό κουμάσι και του λόγου του-με εμπόρους ναρκωτικών. Μεσολαβούσε για ευνοϊκή μεταχείριση τους από την αστυνομία ο σκατόγερος. Και αν δεν βρίσκονταν δυο μπάτσοι με αρχ@@ια το κύκλωμα που προστάτευε θα πουλαγε το χασίσι μαζί με τα βιολογικά προιόντα στα ράφια του Βασιλόπουλου. Ηλίθιε.

Λένε για τους δικούς μου τους κουμπάρους. Τον δικό σου τον κουμπάρο- που όπως λέει είναι και από χωριό- πως τον έκανες πρόεδρο της Αγροτικής? Ξέχασες ότι ψώνιζε μέχρι και τις πίτσες που έτρωγαν τα βλαστάρια του με έξοδα της τράπεζας? Αν το ψάξεις λίγο μέχρι και τις κιλότες της γυναίκας του από τον Χόντο θα χρέωνε εκεί, πάω στοίχημα.

Εγώ δεν έχω να απολογηθώ για τίποτα ρε. Το κουμπαράκι έκανε κάτι μαλακίες αλλά ‘νταξει ούτε ο πρώτος είναι ούτε ο τελευταίος. Άλλωστε το κόμμα μας έχει παράδοση σε αυτά. Το μόνο που έκανα εγώ είναι μια βυσματική μετάθεση που μου ζήτησε ο γιός μου στο πανεπιστήμιο. Δεν χάθηκε και ο κόσμος. Εδώ εσύ έκανες τη γυναίκα σου από δασκάλα πυρηνικό φυσικό με ειδίκευση νευροχειρούργου σε τέσσερα μόλις χρόνια και της βρήκες και δουλεία στο Λαϊκό.

Έχω να σου πω και άλλα, αλλά δίνω τόπο στην οργή. Μου τελειωνει και το μπλοκ. Θα τα πούμε και από κοντά εμείς οι δύο.

Περιμένω να μου πεις για πιο λόγο με έκοψες από τα ψηφοδέλτια στο Κιλκίς. Και να θυμάσαι χοντρέ: Πίσω έχει η αχλάδα την ουρά.

Αι σιχτίρ,

Σάββας

Υγ1: Έριξα τα μούτρα μου και υποχρεώθηκα σε αυτόν τον σιχαμένο τον Μητσοτάκη να σου κάνει και άλλα μάγια να σε δέσει για να χάσεις τις εκλογές. Δυο παραθαλάσσια οικόπεδα εντός σχεδίου στην Χαλκιδική του έταξα του αγιογδύτη για να μου υποσχεθεί ότι θα πιάσεις τα ποσοστά του κόμματος των κυνηγών.Μαύρο φίδι που σε έφαγε ρε.

Υγ2: Πες στον κουφό, με το νομιμοποιημένο αυθαίρετο που έχεις δίπλα σου, να σε συμβουλεύει, ότι άμα τον πετύχω πουθενά θα του φάω το καρύδι. Για να μην σου πω, που θα του βάλω τα ακουστικά με τις μπαταρίες τους.

ΣτΣ: Το σκίτσο είναι του Σπύρου Ορνεράκη

Πηγή: apropos

Ντόμινο γκάφας

Ο μόνος που τελικά αιφνιδιάστηκε από τις πρόωρες εκλογές, ήταν ο ίδιος ο Πρωθυπουργός. Οι γκάφες απανωτές και χωρίς τελειωμό.

.....Ούτε μία από τις πρωτοβουλίες της ηγετικής ομάδας μέχρι σήμερα δεν φτούρησε. Λάθος η στρατηγική της Θεσσαλονίκης, λάθος ο τρόπος με τον οποίο έγινε η περίφημη κάθαρση στα ψηφοδέλτια, λανθασμένη και η τακτική της τρομοκράτησης των πολιτών. Και αν είναι αλήθεια τα όσα λέγονται για την κατάρτιση του ψηφοδελτίου Επικρατείας, τα χειρότερα δεν τα έχουν δει στη Ν.Δ. ακόμη. Η διαφορά ανάμεσα στα δύο κόμματα δεν θα σταματήσει στο 8%, θα αγγίξει διψήφιο αριθμό.....

Του Γιάννη Λ. Πολίτη από ΤΑ ΝΕΑ

Είναι πρώτη φορά που μια κυβέρνηση κάνει πρόωρες εκλογές και αντί να αιφνιδιάσει τους αντιπάλους αιφνιδιάστηκε η ίδια. Στα πεντέμισι χρόνια που βρίσκεται η Ν.Δ. στην εξουσία είδαμε πολλά απίστευτα, αλλά αυτό που συμβαίνει την τελευταία εβδομάδα είναι μοναδικό. Είναι ένα νέο κεφάλαιο στον κλάδο Πολιτική Επικοινωνία. Είναι μάθημα για πρωτοετείς φοιτητές που θα εξηγεί πώς μια κυβέρνηση με όλους τους μηχανισμούς της εξουσίας στα χέρια της υποτίθεται ότι οδήγησε τη χώρα στις κάλπες με ένα σχέδιο που επεξεργάζεται από την επομένη των ευρωεκλογών ο Πρωθυπουργός. Και μόλις το σχέδιο άρχισε να εκτυλίσσεται γίνεται κάθε μέρα και μια γκάφα. Οι γκάφες μάλιστα ακολουθούν η μία την άλλη με τέτοια ταχύτητα, που έχουν πάρει τη μορφή ντόμινο. Ούτε μία από τις πρωτοβουλίες της ηγετικής ομάδας μέχρι σήμερα δεν φτούρησε. (Ολόκληρο το άρθρο ΤΑ ΝΕΑ)

ΣΦΑΓΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ....

ΠΗΓΗ: Ankyr

Αν είχαν χιούμορ στο επιτελείο του ΠΑΣΟΚ...

... θα ξανάπαιζαν τις διαφημίσεις που παρουσίασε στις ευρωεκλογές η Νέα Δημοκρατία. Θα έδειχναν τα γνωστά παπαγαλάκια, κρεμώντας τους όμως νέες ταμπέλες, όπως «Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ», «Παγκόσμια Τράπεζα», «Ευρωπαϊκή Επιτροπή», «Διεθνής Διαφάνεια» κλπ. Θα ντουμπλάριζαν τις τσιριχτές φωνούλες των παλιών ψιττακών και θα τους έβαζαν να λένε «Θα κατακρημνιστεί η ανταγωνιστικότητα της χώρας» (Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ), «κανείς δεν θα προτιμάει την Ελλάδα για επενδύσεις» (Παγκόσμια Τράπεζα), «Η ελληνική οικονομία θα μπει σε ύφεση» (Κομισιόν), «Οι δείκτες διαφθοράς στην Ελλάδα ανεβαίνουν» (Διεθνής Διαφάνεια). Δυστυχώς τα βασικά ζητήματα αυτών των εκλογών -τα οποία, σημειωτέον, είναι και ο λόγος για τον οποίο προκηρύχθηκαν- δεν παίζουν στα κανάλια. Στριμώχνονται στις σομόν σελίδες των εφημερίδων, αυτές που λίγοι προσέχουν και λιγότεροι διαβάζουν. Και όμως! Αυτό που θα επηρεάσει περισσότερο τη ζωή των Ελλήνων πολιτών δεν είναι αν ο κ. Χρήστος Βερελής θα είναι ή όχι υποψήφιος βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας. Δεν είναι καν αν ο κ. Μιλτιάδης Έβερτ θα είναι στο ψηφοδέλτιο επικρατείας της Ν. Δ. Τα βασικά ζητήματα της 4ης Οκτωβρίου είναι αυτά που αφορούν την τσέπη των Ελλήνων πολιτών. Δεν είναι το μέλλον του κ. Πάχτα ή του κ. Δούκα, αλλά των μέλλον ημών των πολιτών και των παιδιών μας. Το βασικό θέμα που πρέπει να συζητηθεί είναι ποιες πολιτικές θα αυξήσουν τον συνολικό πλούτο της χώρας, τι πρέπει να κάνουμε για να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας, πώς πρέπει αν πορευτούμε προκειμένου να περισσέψουν λεφτά για την παιδεία, την υγεία, το περιβάλλον. Όλα αυτά εξαρτώνται από διάφορους παράγοντες, όπως από το αν έρθουν ξένες επενδύσεις στη χώρα ή αν η ανταγωνιστικότητά μας φθίνει. Δυστυχώς τα μαντάτα που μας φέρνουν τα «παπαγαλάκια εξωτερικού» δεν είναι καθόλου καλά για την ελληνική οικονομία. Η ανταγωνιστικότητά της, για παράδειγμα, έπεσε δραματικά. Σύμφωνα με το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, στις τελευταίες μέρες του επάρατου ΠΑΣΟΚ -δηλαδή το 2003- η Ελλάδα βρισκόταν στην 35η θέση της παγκόσμιας κατάταξης. Σήμερα η Ελλάδα βρίσκεται στην 71η. Αυτό δεν οφείλεται σε καμιά διεθνή οικονομική κρίση και σε κανένα δυσμενές οικονομικό περιβάλλον. Η Μποτσουάνα τα πάει καλύτερα, και ας υφίσταται την ίδια διεθνή οικονομική κρίση. Το επιχειρηματικό περιβάλλον γίνεται διαρκώς δυσμενέστερο για την Ελλάδα. Σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα (άλλο «παπαγαλάκι εξωτερικού» κι αυτό!) από τις 183 οικονομίες του πλανήτη η Ελλάδα είναι η 109η πιο «φιλόξενη» για τις επιχειρήσεις. Ήταν στην 100ή θέση πριν από ένα χρόνο. Το πρόβλημα με τους δείκτες που λένε τα «παπαγαλάκια εξωτερικού» είναι ότι δεν αποτελούν απλές ασκήσεις κάποιων οικονομολόγων. Η χαμένη ανταγωνιστικότητα σημαίνει ότι τα προϊόντα των Αζερμπαϊτζανών (προσοχή, δεν είναι αστείο: και το Αζερμπαϊτζάν βρίσκεται πιο πάνω από την Ελλάδα σε ανταγωνιστικότητα) είναι φθηνότερα στις διεθνείς αγορές. Αυτό με τη σειρά του σημαίνει ότι κάποιες ελληνικές επιχειρήσεις θα κλείσουν. Έτσι, θα δικαιωθούν τα άλλα παπαγαλάκια που έλεγαν «θα κλείσουν επιχειρήσεις», «θα μείνεις άνεργος», «δεν θα έχεις λεφτά» κ. ά. Πηγή: Ανωνύμου Λόγος Πηγή: Φωτο Jochen Herting

ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ «ΕΠΙΤΕΛΕΙΑ»!

του Κώστα Γ. Μαμέλη kmamelis@the.forthnet.gr

Έγραψα (26 Αυγούστου) ότι «…ο τραγικός «σκηνοθέτης» πρωθυπουργός, με το ιστορικό όνομα και την ανιστόρητη συμπεριφορά, θα εισπράξει το αρνητικό μερίδιο που του αναλογεί, συντόμως και τοις μετρητοίς». Και νωρίτερα (12 Αυγούστου) «…Τι εννοεί ο επελαύνων «ποιητής» με το στίχο του «δεν χρωστάω τίποτε και σε κανένα;» Σήμερα, στην ευθεία των εκλογών, ο «σκηνοθέτης»= Κώστας Καραμανλής, βρίσκεται ήδη στο γκισέ κι ο «επελαύνων ποιητής» = Γιώργος Παπανδρέου, ήδη επανέλαβε (σημαδιακά, την 3 Σεπτ. 09, 35 χρόνια μετά τον ιδρυτή πατέρα του) τη σημαντικότερη δέσμευσή του «για μία ηγεσία που δεν χρωστάει σε κανένα. Mόνο στον ίδιο το λαό». «Ο εστί μεθερμηνευόμενο» ότι ο απερχόμενος πορεύεται στον Καιάδα (της ιστορίας),«…γρήγορα τον βγάλαν και στην Συρία ξέπεσε, μες το παλάτι του Δημητρίου να διασκεδάζει και να οκνεύει…»* Ενώ ο επερχόμενος βάζει «φωτιά στα επιτελεία» για να καταγραφεί σε δέλτους και παλίμψηστα. Αχ, αυτά «τα επιτελεία» του παλιού κακού παρελθόντος. Των συναθροιζόμενων «κρατιστών» που διαμοιράζουν τα ιμάτια της νέας εξουσίας. Των αγωνιούντων «επαγγελματιών» της πολιτικής είτε «να συνεχίσουν το έργο» τους, είτε να το «αρχίσουν». Των διαγκωνιζόμενων βιαστικών «χειροκροτητών της νίκης», που «είδαν φως κι ανέβηκαν» υπό προσχήματα «ανιδιοτελούς προσφοράς» και «νέου». Των κάθε είδους «καλλιεργητών» δημοσίων, κοινωνικών και, ενίοτε, οικογενειακών, σχέσεων, εφαπτόμενων σε «ηγετικά παράκεντρα» που αλαζονικά περιφέρουν την έλλειψη της αυτογνωσίας τους ως προσόν. Των γνωστών «αρουραίων» που πρώτοι εγκαταλείπουν «το σκάφος» και πρώτοι ενδύονται τον «κόκκινο» χιτώνα του ραβδούχου προασπιστή. Των «Γουλιμήδων» που συνωστίζονται στα ψηφοδέλτια! Αλλά η «φωτιά στα επιτελεία» αυτά είναι γεγονός αναπόδραστο. Όχι μόνο γιατί ο επερχόμενος Γιώργος Παπανδρέου, πέραν των προσωπικών του δεσμεύσεων, γνωρίζει καλά τη σχέση ηθικής και πολιτικής, αξιοκρατίας και αποτελεσματικότητας. Αλλά και γιατί κατανοεί ότι η λαϊκή επιδοκιμασία των πολιτών στο πρόσωπό του εδράζεται πρωτίστως στο αξιακό ιδεολογικό και πολιτικό φορτίο που εκπροσωπεί κι αντιπροσωπεύει σήμερα. Και θα κρίνεται καθημερινά, αύριο. Άτεγκτα. Από τη «λαϊκή πολιτοφυλακή» των εκατομμυρίων ψηφοφόρων. Αλλά, είμαι βέβαιος, ότι , για καλό και για κακό, πήρε ήδη τη «γάτα» του! *Κ.Καβάφης,Οροφέρνης,1915 ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ 9.9.2009

Η Ελλάδα κατώτερη από τη Μποτσουάνα και στο ¨επιχειρείν¨!

Αυτή είναι η σωστή στάση. Κάτω το κεφάλι, γιατί η ανάπτυξη που εδώ και χρόνια ευαγγελίζεστε κύριε Καραμανλή, έφερε την Ελλάδα στη δυσμενή θέση, που για να βλέπει την πλάτη της Μποτσουάνα χρειάζεται δυστυχώς κυάλια.

Έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας φέρνει τη Μποτσουάνα πάνω από την Ελλάδα και στο επιχειρείν.

Του Γιώργου Ι. Μαύρου

Μια ημέρα μετά την έκθεση-καταπέλτη του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ που αποκάλυψε ότι η ανταγωνιστικότητα της Ελλάδας είναι κατώτερη ακόμα και της Μποτσουάνα, ήρθε και δεύτερο, εξίσου ηχηρό «χαστούκι» στο προφίλ της κυβέρνησης Καραμανλή ως μεταρρυθμιστική δύναμη: Η έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας για το Επιχειρείν το 2009-10 αποκαλύπτει τις αποκαρδιωτικές επιδόσεις της Ελλάδας και στην επιχειρηματικότητα. Εξετάζοντας την ευκολία του επιχειρείν σε 183 χώρες η Παγκόσμια Τράπεζα κατατάσσει την Ελλάδα στην 109η θέση (το 2008 είχε προσγειωθεί στην 100η θέση), αρκετά κάτω από οικονομικές υπερδυνάμεις όπως η Αιθιοπία, η Γουιάνα, η Ζάμπια, η Ναμίμπια και ...φυσικά η Μποτσουάνα, αλλά ωστόσο πάνω αρκετές χώρες, όπως η Ουγκάντα, το Νεπάλ και το Τζιμπουτί. (Ολόκληρο το άρθρο εδώ)

Πηγή: ΗΜΕΡΗΣΙΑONLINE

Ηλίου φαεινότερη η ανανέωση στη Νέα Δημοκρατία

ΠΗΓΗ: Εγώ Ετσι Το Βλέπω

Οι μοιραίοι

Μιλώ για τα τελευταία σαλπίσματα των νικημένων στρατιωτών. . . .

Μ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ

Του Κώστα Γερονικολού

Τα όσα εξέμεσε, το περασμένο Σαββατοκύριακο στη Θεσσαλονίκη, ο απερχόμενος πρωθυπουργός Κωστάκης Καραμανλής, στάθηκαν η αφορμή να αποφασίσω να ξαναγράψω και πάλι τις όποιες απόψεις μου, γύρω και σχετικά με τις τρεχούμενες πολιτικές εξελίξεις. Πρακτική που είχα απαγορεύσει στον εαυτό μου από το 2001, γιατί είχα διαπιστώσει, τότε, ότι τα όποια οράματα της γενιάς μου και για τα οποία είχα θυσιάσει πολλά, ως κι αυτή την προσωπική μου ελευθερία, είχαν σωριαστεί σε ατέλειωτα ερείπια. Δυστυχώς, αντί η Ελλάδα να ανήκει στους Έλληνες, είχε περάσει στην "αρμοδιότητα" των διάφορων γραφειοκρατών των Βρυξελλών, τύπου Μπαρόζο και Αλμούνια. Ο Στρατός αντί να ανήκει στο Έθνος είχε περάσει, μέσω των ΝΑΤΟικών διασυνδέσεων και "υποχρεώσεων" στον πλήρη έλεγχο του αμερικάνικου Πενταγώνου. Γεγονός που διαπίστωσα "ιδίοις όμμασι", συνοδεύοντας τον τότε πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη σε επίσκεψη του στο Κοσσυφοπέδιο. Και για να μη γελιόμαστε η Εξουσία είχε πάρει διαζύγιο από το Λαό και είχε περάσει στα χέρια των "νταβατζήδων" και των "Εθνικών Εργολάβων". Παρ' όλα αυτά, που έβρισκαν και μένα και πολλούς άλλους συντρόφους μου αντίθετους, οι συνθήκες διαβίωσης των πλατιών λαϊκών στρωμάτων, χωρίς να είναι ιδανικές, ήταν σχετικά ανεκτές και μια τάση ευδαιμονισμού επικρατούσε στην ελληνική κοινωνία. "Κι έπειτα ήλθαν οι μέλισσες". . . . . Στις εκλογές του 2004 ο Λαός αποφάσισε να υπερψηφίσει τον Καραμανλή και τη Νέα Δημοκρατία. Είχε "βαρεθεί" το ΠΑΣΟΚ και ακολούθησε, ως πρόβατο επι σφαγή, τη σκανδαλογία. (Όχι ότι δεν υπήρξαν σκάνδαλα…) Κι αρχίζει η μεγάλη περιπέτεια. Για τη χώρα, το Λαό και την Οικονομία. Οι μαθητευόμενοι μάγοι του Νεοφιλελευθερισμού, με επικεφαλής τον Καραμανλή και τον ανεκδιήγητο Αλογοσκούφη, παραδίδουν την ελληνική οικονομία αιχμάλωτη στα χέρια των Αλμούνηδων των Βρυξελλών, των σπεκουλαδόρων της "ελεύθερης αγοράς" και των πρωθυπουργικών "κουμπάρων". Κι ακόμα χειρότερα, ανοίγουν φορολογικούς παραδείσους για το μεγάλο κεφάλαιο, το τραπεζικό κατεστημένο και τα πιράνχας της παραοικονομίας, ενώ παράλληλα, με συνεχή φορομπηχτικά μέτρα, απομυζούν τα μεσαία και κατώτερα εισοδήματα. Ως εδώ, καλά. ( Με την πλατειά έννοια). Αυτή είναι η πολιτική της Νεοφιλελευθερης παράταξης και ο Λαός ας είναι πιό προσεκτικός. Αν οι πολίτες δεν καταλαβαίνουν ποιό είναι το συμφέρον τους και ψηφίζουν υπέρ των εκμεταλλευτών τους, είναι άξιοι να υποστούν τις συνέπειες των επιλογών τους. Ήρθαν οι πρόωρες εκλογές του 2007, με καμένη τη μισή Πελοπόννησο, με ογδόντα και πλέον νεκρούς, αλλά και την οικονομία να έχει χτυπήσει κόκκινο, τα γαλάζια σκάνδαλα να κορυφώνονται, τα λαϊκά εισοδήματα να συρρικνώνονται κι όμως οι "αμνοί" να δίνουν και πάλι την εξουσία στον Καραμανλή και τη Νέα Δημοκρατία. Με ηλίθιους έχουμε να κάνουμε, συναποφάσισαν Βουλγαράκηδες, Δούκες, Παυλίδηδες και άλλοι εχθροί του Λαού και έπεσαν σαν τις ακρίδες στη δημόσια περιουσία. Από κοντά κι ο αρχηγός τους, που έφτασε, πέρυσι τέτοιες μέρες, να υποστηρίξει από το βήμα της Διεθνούς Εκθεσης Θεσσαλονίκης, το σλόγκαν της "αρπαχτής", πως ότι είναι νόμιμο, είναι και ηθικό. Κι άρχισε ο κατήφορος της γαλάζιας διακυβέρνησης. Τα "πρόβατα" άρχισαν να ξυπνάνε. Η νέα μεγάλη διεθνής οικονομική κρίση ισοπέδωσε ότι είχε παραμείνει ακόμα ως ελπίδα για τους μη προνομιούχους Έλληνες πολίτες, οι οποίοι έβλεπαν τον πρωθυπουργό και τους συν αυτώ, να παραμένουν "Δειλοί, άβουλοι και μοιραίοι αντάμα, προσμένοντας μονάχα κάποιο θαύμα". Κι ακολούθησε το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών. Τα καμπανάκια ηχούσαν δαιμονισμένα για το γαλάζιο στρατόπεδο και ο Λαός περίμενε κάποιες κινήσεις, σε κεντρικό επίπεδο. Ο "καταλληλότερος" κρύβεται για μήνες, ανάμεσα στα καλοψημένα μπριζολάκια των ταβερνείων της Ραφήνας και της Χαλκιδικής, ενώ η χώρα βυθίζεται και το ενδεχόμενο της εθνικής πτώχευσης βρίσκεται στα πρόθυρα. Τίποτα δεν λειτουργεί στους τομείς της οικονομίας και η διαλυμένη φοροεισπρακτική μηχανή δεν κατορθώνει να εισπράξει ούτε ένα Ευρώ. Και μέσα σ' αυτό το εφιαλτικό σκηνικό, ο Καραμανλής αποφασίζει την πρόωρη προσφυγή στις εκλογές. Είναι μια λύση, για να σταματήσει η κατηφόρα προς το χάος και τη γενική διάλυση, αλλά και να προλάβει να φύγει πριν οι ευθύνες του πάρουν τη μορφή ανεξέλεγκτων για την παράταξη του συνεπειών. Κι ενώ η χώρα ολόκληρη βράζει, ο παιδοβούβαλος εμφανίζεται στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης και μας ανακοινώνει πως θα βγάλει τη χώρα από την μεγάλη οικονομική κρίση. Βρήκε τη χρυσή συνταγή. Θα παγώσει για δύο χρόνια τους μισθούς στο δημόσιο τομέα και θα περιορίσει τις υπερωρίες και τα εκτός έδρας των δημοσίων υπαλλήλων. "Ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε". Και το κερασάκι στην τούρτα. Ο άκρατος λαϊκισμός, που μπροστά του ερυθριούν οι Δεληγιάννηδες του 19ου αιώνα. Τύφλα να ΄χει ο Μαυρογιαλούρος. Μείωση κατά 30% στους μισθούς υπουργών, βουλευτών, νομαρχών και δημάρχων, για τρία χρόνια. Η οικονομία και η πατρίδα σώθηκαν. Η σκυτάλη δόθηκε στη συνέχεια, από τους πλουσιοαμοιβόμενους ινστρούχτορες του Μαξίμου, στα αλαλάζοντα ραδιοτηλεοπτικά και έντυπα κύμβαλα της παράταξης και, δυστυχώς, όχι μόνο. "Ο Καραμανλής βγάζει τη χώρα από την οικονομική κρίση. Το σχέδιο σωτηρίας", μας βομβαρδίσουν μέρες τώρα. Και δεν ντρέπονται ακόμα και κάποιοι σοβαροί άνθρωποι του Τύπου, να βάζουν το όνομα τους σε τέτοια ανουσιουργήματα. Οι άνθρωποι μέχρι την τελική πτώση τους είναι αιχμάλωτοι των ιδεοληψιών τους, οι οποίες συνίστανται στο ξεζούμισμα των μικρομεσαίων στρωμάτων και την παράδοση, όποιου τελικά εθνικού πλούτου έχει απομείνει, στους καρχαρίες του τραπεζικού και του κομπραδόρικου μεγάλου κεφαλαίου. Όσο, όμως, κι αν προσπαθούν και θέτουν εξωπραγματικές λύσεις στα μεγάλα προβλήματα, που ταλανίζουν τον τόπο, ο Καραμανλής και αυτοί που τον στηρίζουν, το ρολόι της ιστορίας έχει πλέον αρχίσει να μετράει αντίστροφα γι αυτούς.

ΠΗΓΗ: Deponaki

Ατυχήματα

...EΚΤΟΤΕ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για μια τρελή τρελή πτήση. Εν μέσω αναταράξεων, ο Αλέκος αποφάσισε να μην είναι πιλότος. Αλεξίπτωτο όμως δεν προβλέπεται στα επιβατηγά αεροσκάφη.

ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ από τα ΝΕΑ Του Δημήτρη Μητρόπουλου

AΝ Ο ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ εκραγεί εν πτήσει, τι θα βρουν οι ερευνητές στα συντρίμμια; Και τι θα αποκαλύψει το μαύρο κουτί για τις συνομιλίες των πιλότων τις κρίσιμες στιγμές; Πιθανώς, η αιτία του δυστυχήματος να βρίσκεται στην απογείωση. ΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΑ αφορούν το πέρασμα του πηδαλίου ή- τέλος πάντων της ηγεσίας- από τον Αλέκο Αλαβάνο στον Αλέξη Τσίπρα. Η εκδοχή ότι ο πρώτος είχε κάποιο θέμα υγείας ποτέ δεν έγινε πιστευτή από όλους και, εν πάση περιπτώσει, δεν... επιβεβαιώνεται από όσα ακολούθησαν. Φαίνεται πως η αλήθεια έχει να κάνει με τα συμφραζόμενα της εποχής. ΤΟΝ ΧΕΙΜΩΝΑ 2007-2008 το ΠΑΣΟΚ έδειχνε να είναι υπό διάλυση. Ο ΣΥΡΙΖΑ πάλι έδειχνε να βρίσκεται στην ανάπτυξη. Η δυναμική αυτή διευκρινίζει και τη διανομή των ρόλων. Ο Αλαβάνος δεν παρέδωσε στον Τσίπρα. Απλώς ετοιμάστηκε να αναβαθμιστεί. Ως πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να είναι επικεφαλής μιας ευρείας συμμαχίας που θα είχε από Ρούντι Ρινάλντι μέχρι αριστερόστροφους απογοητευμένους Πασόκους. Ο ΣΥΝ θα ήταν το μεγαλύτερο κομμάτι αυτής της κινηματικής συνομοσπονδίας. Έχοντας ως πρόεδρο τον τριαντάρη Αλέξη, θα έκανε τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς να «γεράσουν». ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ θυμίζει λίγο Ντι Λίνκε, το αριστερό κόμμα που έστησε ο Όσκαρ Λαφοντέν όταν έφυγε από τους Σοσιαλδημοκράτες. Όπως και ο Τσίπρας θα μπορούσε να έχει κάτι από Ολιβιέ Μπεζανσενό, τον νεαρό ταχυδρόμο που είναι επικεφαλής του Αντικαπιταλιστικού Μετώπου στη Γαλλία. Το Λίνκε έχει σταθεροποιηθεί στη Γερμανία, πήγε μάλιστα καλά στις εκλογές που έγιναν σε τρία κρατίδια στο τέλος Αυγούστου. Δυνατός και ο Μπεζανσενό. Στην Ελλάδα όμως τα πράγματα εξελίχθηκαν διαφορετικά. ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ του 2008 η κοινή γνώμη μεταστράφηκε σιωπηλά υπέρ του ΠΑΣΟΚ. Καθώς το προβάδισμα του Παπανδρέου έναντι της Ν.Δ. μεγάλωνε, οι πράσινοι ανασυγκροτήθηκαν. Παράλληλα ο ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ είχε ένα κακό πολιτικό σερί και άρχισε να πιέζεται δημοσκοπικά, ώσπου έγινε μονοψήφιος. Στο πιλοτήριο δεν υπήρχε θέση για δύο αλλά για έναν. Τροχιοδρομώντας προς τις ευρωεκλογές, ο Αλέκος έκανε κίνηση να πάρει το πηδάλιο. (Συνέχεια εδώ)

Τι φάνηκε στο χειροκρότημα;

Πολύ ενδιαφέρον το άρθρο του Πασχου Mανδραβελη από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

• Δεν ρωτήθηκε ο κ. Καραμανλής τι δεν έκανε σωστά μετά την Ηλεία, ώστε να μην καεί και η Αττική.
• Δεν εκλήθη να απαντήσει γιατί ενώ τα χρέη των νοσοκομείων αυξάνονται, η περίθαλψη των ασθενών χειροτερεύει.
• Δεν ρωτήθηκε τι σχέδιο υπάρχει για να μην καταστραφεί το κέντρο της Αθήνας σε κάποιον επόμενο «Δεκέμβρη».
• Δεν ρωτήθηκε πώς θα συμβιβαστεί μια περιοριστική πολιτική μισθών και εισοδημάτων με ένα κοινωνικό καζάνι που βράζει;

...Ενα μεγάλο μέρος της παριστάμενης κρατικο-κομματικής νομενκλατούρας ανακουφίστηκε από την απάντηση του κ. Καραμανλή (ότι δεν φεύγει). Ηταν ένα ερώτημα που κανείς από τους παριστάμενους χειροκροτητές δεν θα τολμούσε να του θέσει κατά πρόσωπο...

Το πρώτο χειροκρότημα στη συνέντευξη Τύπου του πρωθυπουργού ακούστηκε όταν δήλωσε ότι δεν φεύγει. Τον χειροκρότησαν τα παριστάμενα κυβερνητικά στελέχη – χωρίς να είμαι σίγουρος ότι δεν χειροκρότησαν και κάποιοι δημοσιογράφοι. Κατανοητό! Ενα μεγάλο μέρος της παριστάμενης κρατικο-κομματικής νομενκλατούρας ανακουφίστηκε από την απάντηση του κ. Καραμανλή. Ηταν ένα ερώτημα που κανείς από τους παριστάμενους χειροκροτητές δεν θα τολμούσε να του θέσει κατά πρόσωπο.

Αυτή, όπως και πολλές άλλες απαντήσεις από τη συνέντευξη του πρωθυπουργού, διέλυσε αγωνίες που στοιχειώνουν σε υπουργικά και κομματικά γραφεία. Απάντησε σε απορίες που διατυπώνονται στα καφέ πέριξ της γνωστής κεντρικής πλατείας των Αθηνών. Ομως, πέρα από τις αγωνίες των πολιτικών υπάρχουν και τα προβλήματα των πολιτών· αυτά που δεν έφτασαν καν στα αυτιά του πρωθυπουργού.

Για παράδειγμα, δεν ρωτήθηκε ο κ. Καραμανλής τι δεν έκανε σωστά μετά την Ηλεία, ώστε να μην καεί και η Αττική. Δεν εκλήθη να απαντήσει γιατί ενώ τα χρέη των νοσοκομείων αυξάνονται, η περίθαλψη των ασθενών χειροτερεύει. Δεν ρωτήθηκε τι σχέδιο υπάρχει για να μην καταστραφεί το κέντρο της Αθήνας σε κάποιον επόμενο «Δεκέμβρη». Πώς θα συμβιβαστεί μια περιοριστική πολιτική μισθών και εισοδημάτων με ένα κοινωνικό καζάνι που βράζει;

Πολλές από τις ομιλούσες κεφαλές των παραθύρων ενθουσιάστηκαν στο πέρας της συνέντευξης. «Ηταν ηγετικός και δυναμικός» συμπέρανε η μία. «Εδωσε απαντήσεις», αποφάνθηκε η άλλη. «Επαιξε καλή μπάλα» σχολίασε εκείνη που χειρίζεται καλά και τα ποδοσφαιρικά. Η αλήθεια είναι ότι στο βήμα και στις συνεντεύξεις ο κ. Καραμανλής πάντα «παίζει καλή μπάλα». Μόνο που χρόνια τώρα η πολιτική παίζεται σε λάθος γήπεδο. Η συζήτηση που διημείφθη μεταξύ πρωθυπουργού και δημοσιογράφων μπορεί να αφορούσε το μέλλον εκείνων που παρίσταντο στη συνέντευξη –γι’ αυτό εξάλλου και χειροκρότησαν τόσες φορές– αλλά ελάχιστα αφορούσε όσους ήταν απ’ έξω. Για μία ακόμη φορά η πολιτική συρρικνώθηκε στη διαδικασία και δεν μπήκε στην ουσία. Η διαδικασία αφορά τις κινήσεις όσων μετέχουν στο παιγνίδι, ενώ η ουσία τα προβλήματα όσους βρίσκονται απ’ έξω. Η διαδικασία έχει να κάνει με την επόμενη μέρα του κ. Καραμανλή ή τις κοκορομαχίες για τα ψηφοδέλτια· η ουσία έχει να κάνει με την επόμενη μέρα των δασών που απέμειναν στην Αττική και την πολιτική που πρέπει να έχουμε για το περιβάλλον. (Συνέχεια εδώ)

Προφανώς δεν έφταναν στα ΜΜΕ οι δημοσκοπήσεις ....

...των προχθεσινών εκδόσεων των εφημερίδων, γι' αυτό και «όλα» τα δελτία ειδήσεων φιλοξένησαν και από μία ... Το MEGA με νωπή την πρώτη συνέντευξη του Καραμανλή στη ΔΕΘ έδειξε πως είναι λίγο καλύτερα τα πράγματα για την ΝΔ και βέβαια είναι δύσκολη για το ΠΑΣΟΚ η αυτοδυναμία. (χαρά ο Πρετεντέρης). Αντίθετα στο γκάλοπ του Αντ1, το ΠΑΣΟΚ παίρνει αυτοδυναμία με αναγωγή των ψήφων και σημειώνεται μαζική εισροή ψηφοφόρων της ΝΔ προς το ΠΑΣΟΚ. Πάντως παρά τις φιλότιμες προσπάθειες επηρεασμού της κοινής γνώμης, η διαφορά είναι μεγάλη και οι δημοσκοπήσεις προς το παρόν καταγράφουν την πίεση του μεσαίου χώρου προς το ΠΑΣΟΚ για την κατάκτηση της αυτοδυναμίας. Είναι τα στρώματα που επιθυμούν σταθερότητα και θα δώσουν την δυνατότητα στον Γιώργο όχι μόνο για να κυβερνήσει αλλά και να επανασυνδέσει τα στρώματα αυτά με το ΠΑΣΟΚ δημιουργώντας ένα πλειοψηφικό λαϊκό κίνημα ενάντια στους νταβατζήδες και τα πάσης λογής συμφέροντα. Η οικονομική κρίση έδειξε, ότι η σύγχρονη Δεξιά με την νεοφιλελεύθερη πολιτική της έκλεισε τον κύκλο της και χρεοκόπησε. Ο «καταλληλότερος» οδηγεί την ΝΔ στην ήττα και παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των ΜΜΕ και όχι μόνο δεν πρόκειται να βιώσουμε τον Μεγάλο Συνασπισμό. (ΝΕΟΚΡΙΤΟΣ)

... 45 Αρχηγοί κι 60 Ομαδάρχες...

... ολημερίς το χτίζανε, το βράδυ γκρεμιζόταν!

Πηγή: ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ

Η Ιστορία θα είναι σκληρή μαζί σου...

Η φράση του τίτλου της ανάρτησης αφιερώθηκε από τον Μιχάλη Λιάπη στον Κώστα Καραμανλή στη λιτή ανακοίνωση της παραίτησης του. Δανείζομαι τη φράση και την απευθύνω στον Αλέκο Αλαβάνο ο οποίος ανακοίνωσε πριν λίγο ότι δεν θα είναι υποψήφιος στις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου. Ο Αλέκος Αλαβάνος υπήρξε ο εμπνευστής του πολιτικού σχηματισμού "ΣΥΡΙΖΑ" ο οποίος κατέγραψε το ιδιαίτερα εντυπωσιακό 5,04% στις εκλογές της 16ης Σεπτεμβρίου του 2007 στέλνοντας 14 εκπροσώπους του στη Βουλή. Λίγους μήνες μετά , ο Αλέκος Αλαβάνος αρνείται την...ελληνική καταγωγή του ! Παραιτείται από το αξίωμα του και παραχωρεί τη θέση του σε έναν 33χρονο ελπιδοφόρο πολιτικό ! Και λέμε αρνείται την ελληνική καταγωγή του , γιατί η λέξη "παραίτηση" μοιάζει να 'ναι απούσα από το λεξιλόγιο του μέσου Έλληνα πολιτικού. Όλα τα ωραία όμως τελειώνουν λίγο γρήγορα και δυστυχώς άδοξα. Το σερί επιτυχημένων κινήσεων... ...του Αλαβάνου θα διακοπεί σύντομα με την απόφαση του να παραμείνει στην αρχηγία της Κ.Ο του ΣΥΡΙΖΑ . Το αποτέλεσμα εύλογο. Η πληθωρική προσωπικότητα του Αλέκου υποβαθμίζει την αναιμική παρουσία του Αλέξη . Επέρχεται σύγχυση στην κομματική βάση αλλά και στους εν δυνάμει ψηφοφόρους της Αριστεράς. Ταυτόχρονα , ο ΣΥΡΙΖΑ γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από τα ΜΜΕ τα οποίο στην προσπάθεια τους να προκαλέσουν την παραίτηση Παπανδρέου , εμφανίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ να αγγίζει με ευκολία διψήφια ποσοστά , συχνά άνω του 15%. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά , ήρθαν τα Δεκεμβριανά . Η πολιτική ανεπάρκεια του Αλέξη Τσίπρα εμφανίζεται με τον πλέον επιπόλαιο τρόπο για μια Αριστερά που αποτυγχάνει να αγκαλιάσει και να σταθεί στο πλευρό των διαμαρτυρόμενων Ελλήνων. Η συνέχεια λίγο-πολύ γνωστή . Ο Αλέκος Αλαβάνος αρχίζει να καταστρέφει την καλή εικόνα που είχαμε σχηματίσει όλοι γι' αυτόν . Αμφισβητεί δημοσίως τον Τσίπρα αλλά μην θέλοντας να ταυτιστεί με τους Ανανεωτικούς , επιλέγει μια ιδιότυπη πολιτική απομόνωση που εξασφαλίστηκε σήμερα με την ανακοίνωση της παραίτησης του. Το πείραμα του ΣΥΡΙΖΑ απέτυχε αλλά και ταυτόχρονα απέδειξε και τα χρόνια εσωτερικά προβλήματα του Συνασπισμού. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν μπορεί . Η σύγκριση με τους Κουβέλη και Παπαδημούλη προκαλεί ειρωνικά χαμόγελα στο εκλογικό σώμα της Αριστεράς. Αλέξη...ο Αλέκος σου έδειξε τον δρόμο... Παραπολιτικός Υ.Γ Ζήτησα κάποτε από τον Αλέκο Αλαβάνο να μου εξηγήσει το πως επιτυγχάνεται η συνοχή στους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ . Μου πρότεινε να δώ αυτήν την ταινία . Δεν την είδα ποτέ.. Πηγή: Παραπολιτικός

Εως 6,7 μονάδες η διαφορά του ΠΑΣΟΚ από τη ΝΔ

Στα μεγάλα ποσοστό της αδιευκρίνιστης ψήφου κρύβεται το μυστικό της αυτοδυναμίας για το ΠΑΣΟΚ ΠΗΓΗ: ΗΜΕΡΗΣΙΑ

Από την υποδοχή του Πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη

Η άνοδος των βαρβάρων

Δεν ένιωσα ούτε στιγμή θλίψη όταν οι βίλες κυκλωνόταν από τις φλόγες. Κατα βάθος παρακαλούσα να δω όλα τα τερατουργήματα των νεοελλήνων να γίνονται στάχτη. Να γίνει μολότοφ η φωτιά και να μην αφήσει τίποτε όρθιο από οικισμούς που ξεφύτρωσαν στο πουθενά και που θέλουν να με πείσουν, όλοι οι συνένοχοι, ότι είναι νόμιμοι. Αντιθέτως σε αυτή την χώρα, που οι θεοί έχουν αφήσει εδώ και αιώνες, ο τσοπάνης την πλήρωσε πάλι με τα 500 πρόβατα, οι ελαιώνες των ντόπιων που βλέπεις ότι είναι εκεί, από τον κορμό του δέντρου, για πάνω από 60 χρόνια και αυτή η γη των πεύκων και των πουλιών, των αλεπούδων και των λαγών, της πραγματικής χώρας που καταπατούν δίποδα ανελέητα για να κοκορευθούν στο γραφείο ότι έχουν και «βίλα».

Κατάλαβα αυτές τις ημέρες πώς διαχωρίζεται το νόμιμο από το ηθικό. Το νόμιμο λέγεται «Οικισμός» και το ηθικό «Χωριό», λέξη που δεν ακούστηκε από κανέναν κάτοικο, ρεπόρτερ της κακιάς ώρας και πολιτικό παράγοντα αυτές τις τελευταίες ημέρες. Ξεκαθάρισε με την μία γιατί στο ολοκαύτωμα της Πελοποννήσου κάηκαν άνθρωποι. Κανείς δεν καίγεται για την γη που ουσιαστικά δεν του ανήκει. Έμαθα ότι βάρβαροι χάραξαν δρόμους και τράβηξαν καλώδια με το έτσι θέλω για να έχουν ένα εξοχικό για το Σαββατοκύριακο και μία δικαιολογία για τα αυτοκίνητα των 5,000 κυβικών. Ανακάλυψα τέλος ότι άλλο το «σπίτι» και άλλο οι «κατοικία». Για το πρώτο σκοτώνεις, για το δεύτερο απλά κόβεις μία επιταγή στον δημόσιο λειτουργό που θα σου την νομιμοποιήσει Από την άλλη πλευρά, τα άθλια ανθρωπάκια της πολιτικής βρήκαν το έδαφος που τους ταιριάζει για να κάνουν τις προεκλογικές δηλώσεις τους. Η καμμένη γη ήταν πάντα το κατάλληλο σκηνικό για τους γελοίους. Αμέσως θυμήθηκα την συνάντηση των πολιτικών αρχηγών των Δεκέμβρη του 2008 όταν καταλάβαιναν ότι η οργή θα τους πάρει και θα τους σηκώσει. Με τη μία υπήρξε σύμπνοια και κοινές δηλώσεις. Προχθές όμως δεν είχαν να φοβηθούν τίποτε. Έφτιαχναν ήδη τους νέους «οικισμούς» που θα κοσμήσουν την Πεντέλη, τον Μαραθώνα και τον Κιθαιρώνα με «κατοικίες» πολλών τετραγωνικών και ορόφων καθώς και την ολοκλήρωση του βόθρου της Αττικής με το όνομα Γραμματικό που πλέον δεν έχει να μολύνει τίποτε τριγύρω. Αυτές οι ψήφοι έχουν αξία και όχι αυτές των πραγματικά καμένων Ελλήνων. Θυμήθηκα τα αγροτικά και τα φορτηγά ιδιωτών από όλη την Ελλάδα να κατηφορίζουν προς την Πελοπόννησο για ένα φορτίο τροφή για τα ζώα, με ρούχα και κουβέρτες για τους Έλληνες της λησμονιάς και τώρα μέσα από την οθόνη βλέπω ότι τα ρούχα στις κρεμάστες μιας μισοκαμμένης κατοικίας ήταν περισσότερα από τα δέντρα στο απέναντι βουνό. Ούτε την βοήθειά μας δεν έχουν ανάγκη αυτοί οι νεοέλληνες. Θα μείνει μόνο η φωνή του 26χρονου που μπήκε μέσα στο μαντρί να σώσει τα ζωντανά του και κατέρρευσε όταν δεν μπόρεσε να τα σώσει όλα.

Συγνώμη που δεν λυπήθηκα για τους «νεοέλληνες» που δεν θα έχουν πλέον θέα από τα μπαλκόνια των «κατοικιών» τους στους «οικισμούς». Άλλωστε σε λίγα χρόνια θα μπουν σε σχέδιο πόλης και θα κοντράρονται για το ποιος έχει μεγαλύτερο πάρκινγκ για τα τέσσερα αυτοκίνητα της οικογένειας. Μόνο οι ήσυχοι επώδυνοι θάνατοι των δέντρων και των ζώων θα μας αποδεικνύουν ότι αυτή την γη την κλέψανε, την χωρίσανε και την κάψανε νομίμως και νεοελληνοπρεπώς. Πηγή: Simple Man

ΤΟ ΣΤΙΓΜΑ Φεύγει κι αφήνει πίσω του συντρίμμια...

Πολύ ενδιαφέρον, αναλυτικό και κατατοπιστικό το άρθρο του ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ από τα ΝΕΑ.

Το ξέρουν και οι πέτρες. Όλα στη ζωή έχουν ένα τέλος. Όπως και μια αρχή. Αλλά σημασία έχει το τέλος. Το πώς θα φύγεις. Απ΄ ό,τι κάνεις. Κι από την ίδια τη ζωή. Πολλοί, προνοητικοί, γνωρίζοντας ότι ο τρόπος που φεύγεις, είναι αυτός που σε μεγάλο βαθμό θα κρίνει και όσα έκανες προηγουμένως, φροντίζουν πολύ την αποχώρησή τους. Προσέχουν να είναι με αξιοπρέπεια. Να προκαλεί τον σεβασμό όσων σε γνώριζαν πριν και όσων σε παρακολουθούν τώρα να αποχωρείς. Έχει μεγάλη σημασία ας πούμε να φεύγεις όρθιος. Με το κεφάλι ψηλά. Με σταθερό βήμα και με κινήσεις που προδίδουν ότι σε όλη σου την πορεία ήσουν επίσης όρθιος, και δεν χρειάστηκε στιγμή να σκύψεις τη μέση, να πέσεις στα τέσσερα, να το βάλεις στα πόδια, να παρακαλέσεις, να γίνεις αναξιοπρεπής. Κι αν για κάποια στιγμή υποχρεώθηκες- υποχρεώθηκες, ε;- να κάνεις κάτι από όλα αυτά ή ακόμη και όλα αυτά, σηκώθηκες αμέσως, τίναξες τα ρούχα, και προχώρησες πάλι όρθιος. Και όπως πάντα με το κεφάλι ψηλά... Πώς κορόιδεψε τόσους πολλούς Ε, ο Καραμανλής καμιά σχέση. Φεύγει απαξιωμένος, με το κεφάλι σκυφτό, και την εικόνα τού δήθεν αγέρωχου ηγέτη, εντελώς στραπατσαρισμένη. Ο άνθρωπος που κυβέρνησε τη χώρα για 5 χρόνια, εγκαταλείπει την εξουσία αφήνοντας πίσω του ερείπια, και μας όλους με την απορία πώς τα κατάφερε ένας άνθρωπος να κοροϊδέψει τόσο οικτρά τόσους πολλούς για τόσο μεγάλο διάστημα. Σε χρόνο ανύποπτο είχαμε εκτιμήσει ότι έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα θα φύγουν νύχτα. Απολογούμαστε για τη λάθος εκτίμηση. Φεύγουν μέρα μεσημέρι, και... απολαμβάνουν τις «ευχές» των πολιτών που βίωσαν στο πετσί τους όλα αυτά τα χρόνια τη νεοδημοκρατική διακυβέρνηση. Πώς το φωνάζουν στα γήπεδα όταν η φιλοξενούμενη ομάδα, μαζί με τις αποσκευές της αποχωρεί και με 4-5 γκολ; «Κα-λό τα-ξί-δι»; Έτσι ακριβώς. Χωρίς όραμα, χωρίς σχέδιο Εντάξει, δεν θέλω να ποδοσφαιροποιήσω την πολιτική ζωή- αυτά τα έκαναν άλλοι σε παλιότερες εποχές, και συγκεκριμένα σε μία, που αποκλήθηκε και «βρώμικο ΄89». Αλλά θα ξεχάσω εγώ τον λαοφιλή πρόεδρο Κώστα, που κάποια ξελιγωμένα μέσα ενημέρωσης τον εμφάνιζαν ως «κυρίαρχο του παιχνιδιού» (αυτός ο όρος, να, εδώ μου ΄χει κάτσει, άκου «κυρίαρχος»!), ενώ ο άνθρωπος αποδείχθηκε ότι ήταν στην πραγματικότητα ένα παραφουσκωμένο μπαλόνι. Χωρίς ιδέες, χωρίς όραμα για τη χώρα, χωρίς σχέδιο- το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν πώς θα περνάει καλά ως πρωθυπουργός, και «ας πάει και το παλιάμπελο». Τώρα φεύγει, και το μόνο που μας αφήνει είναι η αίσθηση του απόλυτου κενού. Γι΄ αυτό και η Ιστορία, που είναι αμείλικτη θα τον περιγράψει ως τον «πρωθυπουργό του απόλυτου τίποτα»... Ακόμα και ο Μιχάλης του γύρισε την πλάτη Δεν θα βάλω τα κλάματα γι΄ αυτό βέβαια, ούτε θα βάλω και τον γάτο μου τον Λου, να κλάψει επίσης. Στην Ήπειρο (αλλά και αλλού) λέμε την παροιμία, «όπως στρώσεις, κοιμάσαι». Ώς και ο Μιχάλης Λιάπης, ο ξάδελφός του, πήρε τη γενναία, όπως και να το κάνεις, απόφαση να του γυρίσει την πλάτη. Και καλά έκανε. Γιατί ο καταλληλότερος πρόεδρος Κώστας ακόμη και στο φινάλε του, αυτό που διάφορα ξελιγωμένα ΜΜΕ αποκάλεσαν «πράξη ευθύνης» (χα...), το μόνο που σκέφτηκε ήταν το πώς θα ωφεληθεί ο ίδιος. Ποια οικονομία, και ποιες διαρθρωτικές αλλαγές; Αυτά είναι παραμύθια! Το μόνο που κυριάρχησε στη σκέψη του για τις εκλογές και καθοδήγησε τις κινήσεις του ήταν το πώς θα τα καταφέρει να παραμείνει στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας. Αυτό, τίποτε άλλο, και μη μασάτε όσα σας σερβίρουν διάφοροι εντεταλμένοι του συστήματος Μαξίμου... Θα ζητήσει... εκλογές τον Μάρτιο Υπάρχουν απορίες στο ακροατήριο; Σπεύδω να δώσω εξηγήσεις για να μη βρεθεί αύριο κάποιος στο καφενείο να σας κάνει τον έξυπνο. Τα πράγματα είναι απλά: ο Καραμανλής διαβλέποντας ότι όσο περνάει ο καιρός απαξιώνεται και ο ίδιος, και η κυβέρνηση, και το πιο πιθανο θα είναι να βλέπει την πλάτη του Γιώργου με τα κιάλια, έσπευσε να προκηρύξει άμεσα τις εκλογές για να μην κάνει αυτοδυναμία το ΠΑΣΟΚ και διαχειριστεί ο ίδιος την ήττα. Προσβλέποντας ότι η ήττα αυτή θα είναι στα επίπεδα των 2-3 μονάδων, σου λέει, ξαναπάμε σε εκλογές στα τέλη Νοέμβρη, και εκεί βλέπουμε τι γίνεται. Και να κάνει ο Γιώργος αυτοδυναμία, αυτή θα είναι μικρή. Αν δεν κάνει δε και ζητήσει στήριξη ή συνεργασία από τον Συνασπισμό, εκεί θα γίνει το πανηγύρι, οπότε, εγώ πια τον πάω σε εκλογές τον Μάρτιο με αφορμή τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, και δεν μου κουνιέται κανένας. Ούτε Ντόρα ούτε Αβραμόπουλος ούτε Σαμαράς. Δηλαδή ο άνθρωπος επέλεξε να υπάρξουν τρεις τουλάχιστον εκλογικές αναμετρήσεις μέσα σε 5 μήνες, μόνο και μόνο για να διασωθεί ο ίδιος. Αυτός είναι... Να ψάξουν τον ρόλο του Σανιδά Εκλογές, εκλογές, αλλά εγώ επειδή είχε μαλλιάσει η γλώσσα μου με εκείνον τον ανακριτή στο σκάνδαλο της Ζίμενς που τον έλεγαν Ζαγοριανό, αλλά αυτός νόμιζε ότι τον έλεγαν... Ζαγορίτη, αποτιμώ ως πράξη μεγάλης εμβέλειας την απόφαση του νέου εισαγγελέα του Αρείου Πάγου να του αφαιρέσει τη δικογραφία και να τον παραπέμψει για παράβαση καθήκοντος. Τη θεωρώ όμως και λειψή. Γιατί ο ανακριτής δεν λειτουργούσε μόνος του, αλλά κάτω από την «υψηλή εποπτεία» του εισαγγελέα Σανιδά, ο οποίος είχε ξεχάσει ότι είναι εισαγγελέας του Αρείου Πάγου και πολλές φορές μας έκανε να πιστεύουμε ότι είχε μετακομίσει στη Ρηγίλλης. Λοιπόν κ. Τέντε, δεν πρέπει να διερευνηθεί και ο ρόλος του κυρίου Σανιδά στη λειτουργία της Δικαιοσύνης τα τελευταία τρία-τέσσερα χρόνια; Να δούμε, αν αυτά που αποφάσιζε ο κύριος αυτός, ήταν σύννομα με το πνεύμα και το γράμμα του νόμου; ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ Αν δεν πάρει αυτοδυναμία θα πάει πάλι σε εκλογές Όσοι έχουν αρχίσει τις βαθυστόχαστες αναλύσεις για το αν θα τα καταφέρει το ΠΑΣΟΚ να κερδίσει την αυτοδυναμία στις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου, και είναι έτοιμοι να χύσουν κροκοδείλια δάκρυα για το πιθανό ενδεχόμενο να μην πετύχει τον στόχο του, ας έχουν στο μυαλό τους ότι είναι μακρύς αυτός ο δρόμος. Και έχει και πολλές στροφές. Γιατί μπορεί ο σχεδιασμός του Καραμανλή για γρήγορες εκλογές να αφορά το πώς θα κόψει την αυτοδυναμία του Γιώργου και να σέρνεται η χώρα σε διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις, όμως δεν είναι πια εκείνος που θα καθορίσει τις εξελίξεις. Η Ιπποκράτους έχει πλέον τον πρώτο λόγο. Κι αυτό σημαίνει- όπως μου λένε στελέχη του ΠΑΣΟΚ που είναι σε θέση να ξέρουν- ότι αν δεν υπάρξει αυτοδυναμία, θα γίνει κανονική πρόταση συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ στη βάση ενός μίνιμουμ κυβερνητικού προγράμματος. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ αρνηθεί, το επόμενο βήμα είναι νέες εκλογές, με πιθανότερη ημερομηνία (επειδή θα έχουν προηγηθεί και οι λεγόμενες διερευνητικές εντολές) την 22α Νοεμβρίου. Αν πάλι η αυτοδυναμία είναι οριακή, σιγά ο Γιώργος να μην κυβερνήσει με πλειοψηφία μιας ή δύο εδρών. Σε εκλογές θα πάει, και μάλιστα το συντομότερο δυνατό- δηλαδή τις πρώτες Κυριακές του Δεκεμβρίου- με αίτημα ισχυρή κυβέρνηση.

Οι Χλιδάνεργοι.....

Η φίλη μου η Μαρία ήρθε και με βρήκε για πρώτη φορά τον περσινό Σεπτέμβριο. Λίγους μήνες νωρίτερα είχε επιστρέψει από την Αγγλία με το μεταπτυχιακό της, μετά είχε πάει τέσσερις μήνες διακοπές (στο Μπαλί, τη Μύκονο και τη Φλωρεντία), και τώρα είχε έρθει μαυρισμένη και έτοιμη να... ξεκινήσει την καριέρα της, και μια νέα ζωή. "Θέλω να μου βρεις δουλειά στην εταιρία σου", μου είπε με τον επιτακτικό τρόπο που λέει τα πάντα. Ήταν 26 χρονών. Αν και είμαι εντελώς ακατάλληλος για τέτοιου είδους διαμεσολαβήσεις, μισάνθρωπος ων, σεβάστηκα το αίτημα της καλής φίλης, ρώτησα και έμαθα ότι πράγματι, υπήρχε μια ανοιχτή θέση στο διαφημιστικό τμήμα μιας εταιρίας για την οποία είχα κάνει κάποιες μεταφράσεις, προώθησα το βιογραφικό της και, ικανοποιημένος που έκανα το καλό για έναν συνάνθρωπο, το ξέχασα εντελώς. Μετά από τρεις μέρες η Μαρία με πήρε τηλέφωνο, έξαλλη. "Υποδοχή διαφήμισης; Η θέση που μου βρήκες είναι για υποδοχή διαφήμισης; " "Ποιος; Τι; Ποιος είναι;" είπα (με είχε ξυπνήσει). "Εγώ έχω κάνει μεταπτυχιακό στην Ιστορία της Τέχνης στο Λονδίνο και θα πάω να σηκώνω τηλέφωνα για 600 ευρώ;" Τι είχε γίνει: Η Μαρία δεν είχε πάει στο ραντεβού. Όταν την πήραν τηλέφωνο για να την καλέσουν έμαθε όσα χρειαζόταν να μάθει, και απέρριψε τη δουλειά μονομιάς. Η Μαρία, βλέπετε, ανήκει σε μια εντελώς νέα κατηγορία Ελλήνων. Πρόκειται για μια υποκατηγορία της διαβόητης «γενιάς των 700 ευρώ», των νεαρών Ελλήνων, δηλαδή, που έχουν αποκτήσει πολύ καλή μόρφωση, και οι οποίοι βγαίνουν σε μια αγορά εργασίας η οποία δεν τους πολυχρειάζεται, και έτσι δεν μπορεί να τους εξασφαλίσει μισθό αντίστοιχο των σπουδών τους, ή έστω επαρκή για να συντηρηθούν. Η συγκεκριμένη υποκατηγορία της Μαρίας περιλαμβάνει τους νέους που, αν και δεν βρίσκουν μια καλοπληρωμένη δουλειά, αρνούνται να κάνουν οποιονδήποτε συμβιβασμό στον τρόπο ζωής τους. Μαθημένοι στο χαρτζιλίκι από τους γονείς κατά τη διάρκεια της εφηβείας και των σπουδών, βγαίνοντας στην «αγορά» εξακολουθούν να επιθυμούν να συχνάζουν στα ίδια μαγαζιά, να ψωνίζουν το ίδιο ακριβά προϊόντα, και να κάνουν ακριβώς την ίδια άνετη ζωή που έκαναν πριν. Είναι οι χλιδάνεργοι, και δεν πρόκειται να θυσιάσουν ούτε την παραμικρή λεπτομέρεια απ` το lifestyle τους. Όσα κι αν τους πληρώνουν. Σύμφωνα με μια έρευνα των Νέων , 8 στους 10 νεοπροσληφθέντες στην Ελλάδα αμείβονται με λιγότερα από 1000 ευρώ. Σύμφωνα με άλλη έρευνα της Marc για το Έθνος, τo 56% των Ελλήνων ηλικίας 18-30 αμείβεται με λιγότερα από 700 ευρώ το μήνα. Ένας στους δύο νέους είναι άνεργος. Από τους τριαντάρηδες, μόνο το 29,5% ζουν εντελώς ανεξάρτητοι από τους γονείς. Ένα 31,4% συντηρείται αποκλειστικά από αυτούς. Μπορείτε να συλλάβετε αυτά τα νούμερα; Αν κάποιος ξένος τα διαβάσει θα συμπεράνει πως είμαστε μια κοινωνία υπό κατάρρευση, όπου οι νέοι δεν μπορούνm να παράγουν πλούτο, οπότε τρώνε τον πλούτο που έχει συσσωρεύσει η προηγούμενη γενιά, μέχρι αυτός να τελειώσει, οπότε προφανώς η χώρα μας θα χρεοκοπήσει. Η ίδια η οικογένεια έχει τις μεγαλύτερες ευθύνες. Σε όλους τους Μεσογειακούς λαούς εμφανίζεται αυτή η απεριόριστη λατρεία για τα παιδιά, η οποία εύκολα παίρνει όχι-και-πολύ-υγιείς διαστάσεις. Οι γονείς ουσιαστικά «πληρώνουν» το παιδί για να μην τους φύγει. Σε άλλες, βορειότερες χώρες συνηθίζεται να το σουτάρουν (με αγάπη) μόλις τελειώσει το σχολείο, για να τραβήξει το δικό του δρόμο, να κάνει τα δικά του λάθη, να σταθεί στα δικά του πόδια, να μάθει και ωριμάσει. Εδώ έχουμε περιπτώσεις σαν το Θεσσαλονικιό φίλο μου το Στέλιο, που οι γονείς του υποσχέθηκαν αυτοκίνητο αν περάσει στις Πανελλήνιες, με τον όρο να περάσει σε σχολή της Θεσσαλονίκης. Φυσικά, εκατοντάδες χιλιάδες είναι οι νέοι που ανήκουν στη «Γενιά των 700 ευρώ», όλων οι γονείς θέλουν να τους φροντίσουν, κάμποσοι από αυτούς τους γονείς είναι και ευκατάστατοι, αλλά δεν γίνονται όλα τα παιδιά χλιδάνεργοι. Βλέπετε, είναι στη φύση του νέου να θέλει να αυτονομηθεί, να κάνει κάτι στηριγμένος στα δικά του ποδάρια, μόνος, ανεξάρτητος. Είναι μια ανθρώπινη ανάγκη αυτή. Στην πρώτη μου δουλειά προσελήφθην με μισθό 180.000 δραχμές το μήνα (520 ευρώ), εν έτει 2000, σε ηλικία 23 ετών, και ήμουν πανευτυχής. Εκστατικός. Ακόμα θυμάμαι το πρώτο ζευγάρι παπούτσια που πήρα με τα δικά μου λεφτά. Μπορεί αυτό να ακούγεται λίγο «Βασιλάκης Καϊλας», αλλά η ανάγκη του ανθρώπου να κάνει πράγματα μόνος του -και κατά συνέπεια να αυτοεπιβεβαιωθεί ως αυτόνομη οντότητα- είναι πανίσχυρη. Γιατί τότε τόσοι τριαντάρηδες καταπιέζουν αυτή την ανάγκη για να μείνουν στη σφιχτή και γεμάτη ασφάλεια αγκαλιά της τσέπης του μπαμπά; Είναι απλό: Είναι αρρώστια. Οι χλιδάνεργοι, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο είναι lifestyle junkies, που επιτρέπουν τον εθισμό τους στην ηδονιστική πλευρά της ζωής, κι ας εγκλωβίζονται έτσι σε μια αέναη εφηβεία. «Δεν μπορώ να μην ψωνίζω. Δεν γίνεται», λέει μια άλλη φίλη, ας την πούμε Πόπη. «Είναι εθισμός, πηγαίνω στο Mall και θέλω να κατεβάσω τα ράφια, να τα δοκιμάσω όλα, να δώσω την κάρτα μου και να τα πάρω σπίτι μου. Η ντουλάπα μου είναι γεμάτη με ρούχα που δεν φοράω ποτέ, αλλά δεν μπορώ να σταματήσω να αγοράζω διαρκώς καινούρια. Το τηλέφωνό μου στο σπίτι είναι μονίμως κατεβασμένο για να μην με πρήζουν από την τράπεζα -χρωστάω πολλά στην κάρτα. Έχω φεσώσει συγγενείς μέχρι και τρίτου βαθμού, το χαρτζιλίκι με το που το παίρνω φεύγει, ο μισθός το ίδιο». Υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορεί κανείς να καταλογίσει στην κοινωνία του υπερκαταναλωτισμού, και η ύπαρξη των χλιδάνεργων είναι ένα από αυτά. Αλλά δεν φταίνε οι τσάντες και τα παπούτσια αν η γυναίκα που τις ψωνίζει το κάνει με λεφτά που δεν έχει ή δεν έχει βγάλει με τον ιδρώτα της. Ο σφιχτός-όσο-δεν-παίρνει εναγκαλισμός της ελληνικής οικογένειας, που αρνείται να αφήσει τα παιδιά της να ωριμάσουν, δημιουργεί σε συνδυασμό με όλες τις χαρές του lifestyle αυτούς τους αιώνιους εφήβους που προτιμούν να ζήσουν σήμερα ό,τι έχει να τους προσφέρει η ζωή (ο μπαμπάς), παρά να ταλαιπωρηθούν για να το απολαύσουν αύριο. Ως στάση ζωής αυτή δεν είναι απολύτως καταδικαστέα. Αναρωτιέται όμως κανείς, όταν ο μπαμπάς (ζωή) πάψει να παρέχει, τι θα καταναλώσει ο χλιδάνεργος; Και, ακόμα χειρότερα: Τι θα καταναλώσουν τα παιδιά του; Προς το παρόν οι χλιδάνεργοι εξακολουθούν να βγαίνουν, να ψωνίζουν, να ταξιδεύουν, να πηγαίνουν σε interviews για δουλειές που δεν χρειάζονται, καθώς ο χρόνος περνά χωρίς συνέπειες. Θα έρθουν συνέπειες στο μέλλον; Έλα ντε. Είδα τη Μαρία πρόσφατα, καλοντυμένη, αψεγάδιαστη , σε ακριβό εστιατόριο να τρώει με τον -πολύ μεγαλύτερο- φίλο της. Ήταν μια χαρά: Χαρούμενη, ξεκούραστη και, ενάμιση χρόνο μετά το τέλος των σπουδών της, ακόμα χλιδάνεργη. Νομίζω ότι θα τα πάει μια χαρά." Πηγή: Από τον Δ.Κ.

ΚΡΙΣΙΜΟ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ

Πηγή: Ankyr

Χαμός στη ΝΔ!!!!

Με επιστολή του ο Μ. Λιάπης γνωστοποίησε στον Πρωθυπουργό και την παράταξη της ΝΔ ότι δεν προτίθεται να κατεβεί υποψήφιος στις επερχόμενες εκλογές, καθώς, όπως αναφέρει, διαφωνεί με την απόφαση των πρόωρων εκλογών. Και είναι μόνο η αρχή. Πως άραγε θα μπορέσουν να λειτουργήσουν ως συλλογικότητα, όλοι, όσοι με βαρείς χαρακτηρισμούς εναντιώθηκαν ανοιχτά και πολύ πριν τις δηλώσεις του Καραμανλή ενάντια στην προκήρυξη πρόωρων εκλογών; Επρόκειτο για αφελείς και απερίσκεπτες δηλώσεις ή δηλωτικές για το τι πρόκειται να επακολουθήσει. Ο Δ. Κωνσταντάρας και όχι ο μόνος, ανακοίνωσε ήδη την προσχώρησή του στον ΛΑ.Ο.Σ. Ο χορός (του Ζαλόγγου) μόλις άρχισε. (Γ.Π.)

"Φεύγει κι αφήνει πίσω του συντρίμμια.

ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ: "Φεύγει κι αφήνει πίσω του συντρίμμια.

Μεγάλη δημοσκόπηση της METRON ANALYSIS δείχνει συντριβή ΝΔ". Σύμφωνα με την εφημερίδα, "ως προς την πρόθεση ψήφου το ΠΑΣΟΚ φαίνεται να έχει διευρύνει σημαντικά το προβάδισμά του έναντι της ΝΔ (ΠΑΣΟΚ 31,5% , ΝΔ 25,1%). Η διαφορά του 6,4% είναι από τις μεγαλύτερες που έχουν καταγραφεί υπέρ του, ωστόσο δεν του εξασφαλίζουν ακόμη την αυτοδυναμία, αφού η εκτίμηση ψήφου με αναγωγή στα έγκυρα φέρνει το ΠΑΣΟΚ στο 40,2% (περιθώριο σφάλματος 3,4%) και τις 147 έδρες και περιορίζει τη ΝΔ στο 32% (περιθώριο σφάλματος 3,3%) και τις 86 έδρες. Για τα άλλα κόμματα η έρευνα δείχνει :ΚΚΕ 6,7%, ΛΑΟΣ 6,3%, ΣΥΡΙΖΑ 3,9%, Οικολόγοι Πράσινοι 2,8% και λοιπά Κόμματα 2,1%".

Ένας Καραμανλής .....

....κατεβασμένος από το άλογο. Αντί συγνώμης ζητά την ψήφο μας για να κάνει αυτά που από το 2004 δεν έκανε, αλλά επανειλημμένα υπόσχονταν.

• Νοικοκύρεμα
• Πάταξη της φοροδιαφυγής
• Βαθιές τομές στην οικονομία.

Δυστυχώς γι΄ αυτόν πάει η εποχή που χτύπαγε το χέρι του στο μικρόφωνο κατέχοντας την μοναδική αλήθεια. Ήλθε η ώρα της πολιτικής μοναξιάς. Ήδη διάφοροι μεγαλοδημοσιογράφοι έκαναν τις πρώτες "ανατροπές" τους. (Γ.Π.)

Ας κοιμόμαστε ήσυχα!!!!

Είτε γίνουν εκλογές είτε όχι, εμείς πρέπει να κοιμόμαστε ήσυχα. Γιατί, όποια και αν είναι η απόφαση του κυρίου Καραμανλή, αυτή θα είναι μόνο προς το συμφέρον του ελληνικού λαού.

Τάδε έφη ο κύριος Παναγιωτόπουλος χθες στη Βουλή.

Σκέφτονται πριν από μας για μας και το καλό μας. (Γ.Π.)

ΤΟ ΚΑΤΟΣΤΑΡΙΚΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΣΩΣΕ....

Από τον φίλο Δ.Κ. που δημοσιεύω αυτούσιο...

"Σ' ένα χωριό που ζει από τον τουρισμό λόγω της κρίσης τα πάντα έχουν νεκρωθεί. Για να επιβιώσουν οι κάτοικοι, ο ένας δανείζεται από τον άλλο. Ο καιρός περνά μέσα σ' αυτή τη θλιβερή ατμόσφαιρα ώσπου μια μέρα... έρχεται ένας τουρίστας και ζητάει ένα δωμάτιο στο ξενοδοχείο του χωριού. Ο ξενοδόχος του λέει την τιμή και εκείνος προπληρώνει με ένα χαρτονόμισμα των 100 Ευρώ. Πριν ακόμα ανέβει στο δωμάτιο του, ο ξενοδόχος πηγαίνει το χαρτονόμισμα στο χασάπη στον οποίο χρωστάει ακριβώς 100 Ευρώ. Ο χασάπης παίρνει το χαρτονόμισμα και τρέχει να το δώσει στον κτηνοτρόφο που τον εφοδιάζει με κρέας. Ο κτηνοτρόφος παίρνει το χαρτονόμισμα και πηγαίνει να το δώσει στην πουτάνα του χωριού που της χρωστάει κάποιες τρυφερές ώρες που πέρασαν μαζί. Εκείνη με τη σειρά της τρέχει και το δίνει στον ξενοδόχο που του χρωστάει μερικές βραδιές που χρησιμοποίησε τα δωμάτια του με τους πελάτες της. Όπως άφηνε το χαρτονόμισμα στη ρεσεψιόν, ο τουρίστας που μόλις κατέβηκε από το δωμάτιο του λέγοντας στον ξενοδόχο ότι δεν του αρέσει και άλλαξε γνώμη, αρπάζει το χαρτονόμισμα και φεύγει. Τελικά τίποτα δεν ξοδεύτηκε, κανείς δεν έχασε, κανείς δεν κέρδισε και όλα τα χρέη ξεχρεώθηκαν! Μήπως κάπως έτσι θα μπορέσουμε να βγούμε από την κρίση;"

Foto: Heinz Fahrion

ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

του Κώστα Γ. Μαμέλη kmamelis@the.forthnet.gr Ετοιμαζόμουν να αποδεχτώ ότι το γεγονός του Αυγούστου είναι μόνο ο ίδιος ο (καυτός) Αύγουστος, ανατρέχοντας στους ομώνυμους στίχους του Οδυσσέα Ελύτη*. Συγχρόνως ανέσυρα την αυτονόητη σκέψη του Umberto Eco για την έλλειψη ειδήσεων κάθε Αύγουστο, ώστε με τίτλο πιασάρικο να επιχειρήσω την ψυχολογική σας προετοιμασία για τους μήνες που έρχονται. Μήνες, συνήθως, πολιτικούς. Κι ενώ, λοιπόν, μελαγχολούσα για την σταδιακή διολίσθηση του καλοκαιριού προς το πολιτικό φθινόπωρο, αίφνης ο Αύγουστος έφερε πύρινες ειδήσεις. Ειδήσεις επαναλαμβανόμενες κατ΄ έτος ως τραγωδία, σε απευθείας ατέρμονη τηλεοπτική μετάδοση των μετώπων της μεγάλης αττικής φωτιάς. Ως ακούσιος μάρτυρας της ψευδο-οικολογίζουσας «τηλεοπτικής μονοθεματικής υποκρισίας» που πανικοβάλει επιλεκτικά, μετατρέπεται σε τιμητή και συντονιστή αποσπασματικά, αντιφάσκει, υποτιμά ή διογκώνει, κατά τις εντολές των «αφεντικών» της (το μείζον),κατά τις προτιμήσεις των «παρουσιαστών» της (το έλασσον). Η βάναυση τηλεσκηνοθεσία είναι ενδεικτική της ποιότητας της εξουσίας της χώρας, των αξιών της, των ιεραρχήσεων και των προτεραιοτήτων της. Φαίνεται να καλύπτει κενό μιας εξουσίας που παλινωδεί χωρίς σχέδιο, μέτρο και τάξη μεγέθους. Η διαχείριση της κρίσης εξελίσσεται μέσα σε διάχυση κυβερνητικών ευθυνών, πλεονάζοντα ατομισμό και κουβέντες καφενείου. Ενώ αρμόζει σιωπή στα δέντρα που πέθαναν όρθια. Η χώρα της υπερβολής και της ήσσονος προσπάθειας θεάται τον (εκτός δίαιτας;) πρωθυπουργό (απόλυτα συμβατό με την τηλεοπτική μανιέρα) να συγχαίρει τους ηρωικούς πιλότους (σαν να μπορούσε να κάνει και κάτι άλλο….) αναλισκόμενο σε τετριμμένες επικοινωνιακές πομφόλυγες (κοινώς φούσκες)!. Αντί να σιωπά αιδημόνως, λαϊκίζει και υποτιμά! Η ιστορία, όμως, είναι αμείλικτη. Δεν μπορεί να σκηνοθετηθεί ξανά και ξανά. Κι αν το 2007 στην εκλογική παρτίδα ο πρωθυπουργός ποντάρισε «ρέστα» και του «βγήκε», το 2009,ακριβώς επειδή είναι Αττική-φαιό νταμάρι, οι πολλοί πολίτες κατάλαβαν τι εννοεί ο Καβάφης στο στίχο «..όσο για μέριμνα του τόπου, για διοίκησι, ούτ΄ ήξερε τι γένονταν τριγύρω του…»** Γι΄ αυτό, ο τραγικός «σκηνοθέτης» πρωθυπουργός, με το ιστορικό όνομα και την ανιστόρητη συμπεριφορά, θα εισπράξει το αρνητικό μερίδιο που του αναλογεί, συντόμως και τοις μετρητοίς. *Γεγονός του Αυγούστου, Φωτόδεντρο ** Οροφέρνης,1915 ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ 26.8.2009 Φωτο: Reutters