Μπρα ντε φερ!

ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ Γ. ΜΑΜΕΛΗ* kmamelis@the. forthnet.gr

Στο εμφανές «κατά συνθήκη ψεύδος» της ελληνικής πολιτικής ζωής θα ταίριαζε ο τίτλος «μπρα ντε φερ». Ξέροντας τις συστημικές παθογένειες της πολιτικής τάξης μας, γνωρίζοντας τις θεσμικές της καθυστερήσεις, έχοντας επίγνωση της υποχώρησης των συλλογικοτήτων της, παραμένουμε σταθεροί αναλυτές κινήσεων χαμηλής πολιτικής, όταν αναδεικνύουμε, ως μείζον, το θέμα των προσώπων, καίτοι, ως γνωστό, «τα πρόσωπα έρχονται και παρέρχονται» και ότι «αναντικατάστατοι υπάρχουν μόνο στα νεκροταφεία». Υποκύπτουμε στον πειρασμό της ορατής πλευράς της εξουσίας ενδεδυμένης με τις απαστράπτουσες πορφύρες και τα λαμπυρίζοντα ψιμύθια της εικόνας. Ο ισχυρισμός για μικροαστούς που βλέπουν από την κλειδαρότρυπα τις αφροδισιακές επιδόσεις της, είναι παρών και προβλέψιμος.

Δείτε τι γίνεται με τις θέσεις των Γενικών Γραμματέων. Στην προφανή δυσαναλογία μεταξύ ουσίας και επικοινωνίας κατισχύουν οι κραταιές εικόνες μιας μικρονοϊκής κριτικής που τυρβάζει για καθυστερήσεις, κριτήρια, διδακτορικά, ηλικίες, καταγωγές, φιλίες, οικογενειακές σχέσεις και άλλα ηχηρά περί κομματισμού! Τη χώρα, όμως, δεν τη διοικούν και καθοδηγούν οι Γενικοί Γραμματείς, οι οποίοι, εξάλλου, ουδέποτε ιστορικά καταγράφηκαν ως μείζονες συντελεστές μεγάλων πολιτικών πρωτοβουλιών. Και τούτο ανεξαρτήτως της ικανότητας και της συμβολής τους. Αραγε θυμάται κανείς το Γενικό Γραμματέα του μεταρρυθμιστή Σάκη Πεπονή την εποχή του συνώνυμου νόμου του, περί ΑΣΕΠ;

Οι όποιοι, λοιπόν, συμμετέχοντες στο προαναφερόμενο πολιτικό μπρα ντε φερ είτε «εκ του πονηρού ελαύνονται» είτε «εκ βαρείας αμελείας αγνοούν» το κυρίαρχο. Που δεν απαιτεί Γενικό Γραμματέα, αλλά θεωρία και σχέδιο. Που είναι: πολιτικές μεγάλης κλίμακας, με τη μορφή μεταρρυθμιστικών ανατροπών απέναντι σε ισχυρά κατεστημένα, σχεδόν αταβιστικών συμπεριφορών. Για παράδειγμα το ευφυώς αποκαλούμενο «εθνικό σπορ» της φοροδιαφυγής.

Αφετηρίες για τη νέα μορφή της πολιτικής εκπροσώπησης (εκλογικό σύστημα), εκσυγχρονισμού των περιφερειακών εξουσιών (Καποδίστριας 2), «έξυπνου» κοινωνικού (μικρότερου και λιγότερο δαπανηρού) κράτους. Φραγμοί σε πολιτικές διαπλοκές, νεποτισμούς, ευνοιοκρατία, υπανάπτυξη, κοινωνικές αδικίες. Νέες συλλογικότητες των θεσμικά αυτοδεσμευμένων συνειδήσεων, των, με ιστορικότητα, σύγχρονων συλλογικών υποκειμένων. Μπροστά στο μέλλον που δεν περιμένει, η εγκαθίδρυσή τους (προϊόν «αιματηρής» σύρραξης στα «μετόπισθεν» των κομμάτων) είναι sine qua non! Η επιστροφή στο status quo ante (ακόμη και με λαμπερό περιτύλιγμα) δεν είναι εφικτή!

*Ο ΚΩΣΤΑΣ Γ. ΜΑΜΕΛΗΣ είναι δικηγόρος

Δημοσιεύτηκε: Τετάρτη, 4 Νοεμβρίου 2009, ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ