31/12/09
28/12/09
ΜΗΠΩΣ ΕΙΔΑΤΕ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΕ ΤΑ ΣΠΙΡΤΑ?
24/12/09
19/12/09
No money? No party!
16/12/09
Τρία κακά της μοίρας του!
Τραγική, συνυπολογίζοντας κανείς τρία στοιχεία: πρώτον, πρωθυπουργός της χώρας είναι ο γιος του μεγάλου αντιπάλου του Ανδρέα Παπανδρέου, ο Γιώργος Παπανδρέου, για τον οποίο είχε πει κάποτε: «Δεν μπορεί το παιδί...». Δεύτερον, πρόεδρος της Ν.Δ. είναι ο μεγάλος εσωκομματικός αντίπαλός του Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος τον είχε ανατρέψει το 1993. Τρίτον, η κόρη του Ντόρα Μπακογιάννη δεν μπόρεσε να εκλεγεί πρόεδρος της Ν.Δ., γιατί έχασε από τον Σαμαρά. Τι άλλο να του τύχει του ανθρώπου!
14/12/09
Αγρια λιτότητα προτείνει ο Κ. Μητσοτάκης
12/12/09
Είναι αδιανόητο να υπάρχουν ανώνυμα Blogs
11/12/09
ΝΕΟΙ ΕΚΦΡΑΣΤΕΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΘΙΑΣΩΤΕΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ...
8/12/09
Συλλογική ευθύνη υπάρχει μόνο στα αυταρχικά καθεστώτα
7/12/09
Μάθημα δημοκρατίας τα Αρχαία Ελληνικά
...«Το κυρίαρχο επιχείρημά για την αναγκαιότητα των αρχαίων ελληνικών είναι πως αυτά ακονίζουν το δημοκρατικό φρόνημα και την πολιτική συνείδηση των παιδιών, ό τι ακριβώς χρειάζονται δηλαδή σήμερα οι γόνοι της μαζικής καταναλωτικής κοινωνίας με την πνευματική νωθρότητα και τα στομωμένα πολιτικά της αντανακλαστικά. Ο Κόνραντ Άνταμ μας θυμίζει ότι ο τελευταίος Γερμανός αυτοκράτορας αντέτεινε στους υποστηρικτές των αρχαίων ελληνικών ότι ο ίδιος ήθελε τα γερμανικά σχολεία να βγάζουν νέους Γερμανούς και όχι Έλληνες και Ρωμαίους. Ορθώς ο αυτοκράτωρ από τη σκοπιά του υπέβλεπε τα αρχαία, εγνώριζε ότι μόνο την τυφλή υπακοή στον ανώτατο άρχοντα δεν θα ενστάλαζαν στην ψυχή των παιδιών»...
6/12/09
Πρακτορείο ειδήσεων στα... αρχαία ελληνικά!
4/12/09
Bιάζεται πολύ να μετακομίσει σε μεγαλύτερο διαμέρισμα...
3/12/09
...οὐδείς κίνδυνος προκύπτει διά τήν σωτηρίαν τῶν ψυχῶν...
2/12/09
Υφέρποντα. Υποδόρια. Δεύτερες σκέψεις
kmamelis@the.forthnet.gr
Αιτία, οι συναθροισμένοι στις κάλπες της ΝΔ 750.000 πολίτες. Κάθε τέτοια εκλογή έχει τα μηνύματά της. Ενσωματώνει θέσεις και αντιθέσεις. Περικλείει προβληματισμούς και διλήμματα.
Και δεν πρέπει να μένει χωρίς βαθιά επεξεργασία.
Οχι, φυσικά, αριθμητική και στατιστική, αλλά, κυρίως, πολιτική. Οι πάσχοντες από το γνωστό διδακτισμό (ίδιον της ημιμάθειας) έσπευσαν στις ανιαρές, εύπεπτες, επίπεδες, πρόχειρες «αποκωδικοποιήσεις», με τη ρηχότητα που χαρακτηρίζει την εγχώρια συνομοταξία των, κατ' ευφημισμόν, «επαγγελματιών πολιτικών αναλυτών».
«Θύοντας στο σύνθετο και πολλαπλό» του μηνύματος, έσπευσαν να μιλήσουν, δογματικά και με μορφή αμάχητου τεκμηρίου, μόνο για τα αυτονόητα.
Για το μεγάλο αριθμητικό μέγεθος ως δείγμα της πολιτικοποιημένης ελληνικής κοινωνίας, την αντοχή των κομμάτων εξουσίας ακόμη και μετά τις συντριπτικές τους ήττες, την καταδίκη της «μη ηθικής» διακυβέρνησης, την αντίδραση στο νεποτισμό και την οικογενειοκρατία, την οργή για το «χαμένο παράδεισο» της-πάσι θυσία-εξουσίας. Φυσικά, για τη χαρά της συμμετοχής, την ευθύνη της μεγάλης επιλογής, τη δύναμη της αυτοτροφοδοτούμενης «συλλογικότητας», το πείσμα και το πάθος για την ανακατάληψη της «Βαστίλης» τους, την ισχύ των «φιλελεύθερων» ιδεών.
Καλά όλα αυτά, κι ίσως άλλα τόσα, πασπαλισμένα με ολίγη από «υπαρκτό μητσοτακισμό» και «ανύπαρκτο καραμανλισμό».
Αναζητώ, όμως, απαντήσεις για τα «υφέρποντα» και «υποδόρια», που ως μυστικές βοές και «δεύτερες σκέψεις» κινούνται αρχικά στο πολιτικό υποσυνείδητο των μαζών και συναθροίζουν πρώτες ύλες νέων πολιτικών συμπεριφορών, ενίοτε αντιφατικών προς την κρατούσα έννοια της πολιτικής ορθότητας, ενίοτε ανατρεπτικών της κλασικής και δεδομένης «συστημικής» λειτουργίας, ενίοτε μη ελεγχόμενων εκλογικών πρακτικών και στάσεων.
Υπάρχει «υφέρπουσα» επενέργεια αυτής της μεθόδου εκλογής στις ούτως ή άλλως ισχνές θεσμικές συλλογικότητες των κομματικών μορφωμάτων και στη διαβόητη «καρτελοποίησή» τους;
Επιταχύνεται «υποδόρια» η «μετάβαση» από το ουσιαστικό-βουλευόμενο-πεδίο της πολιτικής στο τυπικό-δημοψηφισματικό-στοιχείο της επιλογής προσώπου, μέσα σε εντονότατο επικοινωνιακό περιβάλλον, καθοριζόμενο από εξωθεσμικούς παράγοντες και κινούμενο εκτός του πυρήνα της κυρίαρχης ιδεολογικο-πολιτικής αξιολόγησης;
Υφίσταται «δεύτερη σκέψη» για τη συμβολή του συμμετοχικού προτύπου πρωτογενούς εκλογής στη διαμόρφωση νέου μετα-κομματικού πολιτικού περιβάλλοντος, τη σχέση της με την αρχειακή αντιπαλότητα ανάμεσα στον αρχηγισμό και στη συλλογικότητα, στο λαϊκισμό και στην ποιότητα της εσωκομματικής δημοκρατίας;
* Ο ΚΩΣΤΑΣ Γ. ΜΑΜΕΛΗΣ είναι δικηγόρος
Από τον ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟ/02.12.09
1/12/09
Ο Μίκης Θεοδωράκης απέστειλε στον Πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας κ. Αντώνη Σαμαρά την ακόλουθη επιστολή.
...η κ. Μπακογιάννη ουδέποτε κατάφερε να αποδιώξει το βάρος του οικογενειακού της ονόματος.
Του Γιωργου Π. Τερζη
Μέσα σε διάστημα δύο μηνών, από τις εθνικές εκλογές μέχρι τις προχθεσινές γαλάζιες κάλπες, η κ. Μπακογιάννη βρέθηκε από τη θέση της αδιαμφισβήτητης επικρατέστερης για την ηγεσία της Ν.Δ. στη δεύτερη θέση της εσωκομματικής αναμέτρησης. Η όψη της, όταν πριν ακόμη τη δημοσιοποίηση των αποτελεσμάτων παραδέχθηκε την ήττα, μαρτυρούσε ότι και η ίδια είχε υποστεί σοκ από τη διάψευση των προσδοκιών της. «Θα είμαστε όλοι μαζί», κατέληξε, δίδοντας μήνυμα ενότητας. Αλλωστε, το αποτέλεσμα της εκλογής είναι τέτοιο που δεν επιτρέπει αμφισβητήσεις του νέου προέδρου, όπως αναγνώριζαν οι συνεργάτες της πρώην υπουργού. Η κ. Μπακογιάννη θα αναμείνει τις κινήσεις του κ. Σαμαρά και δεν φέρεται πρόθυμη να εγείρει προσκόμματα. Οσο για τις χθεσινές «συσκέψεις» στο γραφείο της, είχαν μάλλον κοινωνικό και λιγότερο πολιτικό περιεχόμενο. "Συνέχεια" στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ