Αυλαία το Νοέμβρη!

Πολύ ενδιαφέρον το άρθρο του Κώστα Μαμέλη στον ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟ της 24.08.2010. Ολοένα και περισσότερες φωνές αναδεικνύουν πέρα από λαϊκισμούς και κομματικές „παρωπίδες" το πραγματικό πρόβλημα του πολιτικού μας συστήματος. Ο πρώτος μεταπολιτευτικός κύκλος έκλεισε. Η παρακμιακή διαδικασία που βιώνουν κόμματα, κοινωνία και πολιτική σηματοδοτεί από τη μια το κλείσιμο του κύκλου και από την άλλη γεννά την ανάγκη δημιουργίας του νέου. Νέοι σχηματισμοί που θα ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες της κοινωνίας είναι πλέον απαραίτητοι. Φίλε Κώστα ανοίγεις μια σημαντικά μεγάλη συζήτηση. Συνέχισέ την. Το μπορείς. Καλό κουράγιο. (Γ.Π.)

Εύκολη διαπίστωση - σχεδόν κοινοτοπία - η προϊούσα απαξίωση όλων των κομμάτων. Οι απλοί πολίτες, έκδηλα (γνώστες της ιδιότυπης -και φοβούμαι πολυετούς- κοινωνικο-πολιτικο-οικονομικής ομηρίας τους), τούτο το καλοκαίρι των τελευταίων (;) διακοπών τους πήραν τη μεγάλη απόσταση από τα κόμματα, τις λειτουργίες τους, ξόρκισαν την πολιτική και οικτίρουν, όταν δε γιουχάρουν, τους εκπροσώπους της. Αλλά δε νοείται σύγχρονη δημοκρατία, δεν υφίσταται πολιτικό σύστημα, δεν κυβερνάται χώρα, δε λειτουργούν ούτε ο δημόσιος ούτε ο ιδιωτικός χώρος, χωρίς κόμματα. Κόμματα αρχών, ανοιχτά, ενεργών μελών, με θεσμική λειτουργία, αυτοδεσμεύσεις στα όρια των εσωτερικών συγκρούσεων, μηχανισμούς αξιολόγησης και σύνθεσης απόψεων, σεβασμό στους κανόνες δημοκρατικής λειτουργίας, δομημένες συλλογικότητες. Χωρίς αυτά δεν υπάρχει πολιτική. Ολο και πιο πολλοί το κατανοούν και δεν περιορίζουν την κριτική τους μόνο στο περιεχόμενο της στρατηγικής και των δράσεων του πολιτικού συστήματος, αλλά, παράλληλα, αναδεικνύουν την άποψη ότι το πολιτικό υποκείμενο - κόμμα (όχι μόνο στη χώρα μας), βρίσκεται σε κρίση λόγω των αλλαγών που έχουν συντελεστεί στο καπιταλιστικό σύστημα (που τα θεωρεί εμπόδιο στην εξέλιξή του -καθ΄ημάς βίαιη ενσωμάτωση). Η κρίση μάλιστα δεν αποδίδεται στη σταδιακή προσαρμογή κυρίως των κομμάτων της Αριστεράς στο «σύστημα» (πλην του - στην κοσμάρα του!-ΚΚΕ), αλλά στο τέλος του ρόλου της πολιτικής που «παράγεται» και «ασκείται» από κόμματα που διαθέτουν ρητορική «δημιουργικής ασάφειας» και πράττουν συνειδητά σε βάρος των πολλών. Κοντολογίς, ότι η πολιτική των κομμάτων ολοκλήρωσε τον ιστορικό της κύκλο, γι' αυτό η κρίση της είναι «συστημική» και στρατηγικά αδιέξοδη. Επειδή η φύση δεν επιτρέπει κενά και η ιστορία «νομοτέλειες», η εξελισσόμενη τάση που καταγράφεται εμφαντικά στην ελληνική κοινωνία καταδεικνύει την εγκαθίδρυση της μεταπολιτικής εποχής. Πρόκειται ουσιαστικά για την εποχή της διαχείρισης, του επικοινωνισμού και των «κλειστών» ηγεσιών, που υποκαθιστούν την πολιτική. Οπως ορθά παρατηρείται, η μεταπολιτική γεννά στην κοινωνία φοβικά σύνδρομα, «…εξαλείφει την ευθύνη της πολιτικής, τη διαπλαστική της λειτουργία, τη δημοκρατικά δομημένη έκφραση της συλλογικής βούλησης. Την «τέχνη» των από πάνω που έχει συρρικνωθεί σε ειδικοκρατική τεχνική. Που έχει εκκενώσει τη συμβολική διάσταση της πολιτικής, το συγκρουσιακό της περιεχόμενο» (Ανδρέας Πανταζόπουλος, Το Βήμα 11.10.09) και την καταδικάζει σε μαρασμό και στην πιο επικίνδυνη «πολιτική» συμπεριφορά. Την «οργισμένη» α-πολιτική συμπεριφορά. Αυλαία το Νοέμβρη!

Ο ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΜΕΛΗΣ είναι δικηγόρος kmamelis@the. forthnet.gr