ΝΕΑ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ

9/12/08

Τους νέους που τους λέγανε αλήτες.....

"Τι μπορεί να ελπίζει ένας νέος, που γεννιέται σε μια γειτονιά χωρίς ψυχή, που ζει σ΄ ένα κτίριο άσχημο περιτριγυρισμένο από πολλές ασχήμιες, από γκρίζους τοίχους, σ΄ ένα γκρίζο τοπίο για μια γκρίζα ζωή, έχοντας ολόγυρά του μια κοινωνία που προτιμάει να αποστρέφει το βλέμμα και δεν παρεμβαίνει παρά μόνον όταν πρόκειται να θυμώσει, να απαγορεύσει;"
Φρανσουά Μιτεράν
Τις μέρες αυτές παρακολουθούμε σε πολλές πόλεις τις Ελλάδας, χιλιάδες νέους, αγανακτισμένους δεκαπεντάχρονους μαθητές, αναρχικούς, αντιεξουσιαστές και ταραξίες σε μια μαζική εξέγερση, με εκτεταμένες καταστροφές. Δεν καίγονται μόνο κάδοι σκουπιδιών, αλλά αυτοκίνητα, μαγαζιά και αστυνομικά τμήματα. Οι πολίτες διακατέχονται από δικαιολογημένο φόβο.

Η κοινωνική αυτή έκρηξη δεν ήλθε τυχαία. Η εν ψυχρώ δολοφονία του άτυχου Αλέξανδρου από έναν πιστολέρο της αστυνομίας, ήταν απλά η αφορμή. Όσοι αποδίδουν την εξέγερση των νέων, σε ξένες σκοτεινές δυνάμεις, που επιβουλεύονται την "ευημερία" της Ελλάδας, ή προσπαθούν να ερμηνεύσουν την ιστορία με αστυνομικό τρόπο, όχι απλά δεν κατάλαβαν τίποτε, αλλά θα εκπλαγούν από την με κάθε ευκαιρία επανάληψη του φαινομένου. Το δυστύχημα είναι, ότι αυτοί που δείχνουν να μην καταλαβαίνουν τα βαθύτερα αίτια της εξέγερσης, ώστε να πάρουν τα απαραίτητα μέτρα, είναι ο Πρωθυπουργός με την Κυβέρνησή του.

Η εξέγερση των νέων, είναι έκφραση μιας τεράστιας συσσωρευμένης δυσαρέσκειας και οργής, εξαιτίας της ανέχειας, της έλλειψης ευκαιριών, της ασυδοσίας της ελεύθερης αγοράς, της έλλειψης κοινωνικής συνοχής. Το αβέβαιο μέλλον υποκρύπτει και την ελπίδα του καλύτερου. Για την νέα γενιά το μέλλον δεν είναι αβέβαιο, είναι σίγουρο. Θα είναι χειρότερο από αυτό των γονιών τους, και άρα χωρίς ελπίδα. Χωρίς ελπίδα την στιγμή που εκατομμύρια αλλάζουν χέρια χωρίς κανείς να τιμωρείται. Κανείς δεν τιμωρήθηκε για το μεγάλο σκάνδαλο του χρηματιστηρίου, όταν βάζοντας στον τζόγο κάθε απλό και άσχετο με τα χρηματιστηριακά πολίτη, μετάφεραν πλούτο στους πονηρούς έχοντες και κατέχοντες. Και όλα αυτά στο όνομα του εκσυχρονισμού. Κανείς δεν τιμωρήθηκε από το σκάνδαλο των δομημένων ομολόγων. Η υπόθεση Βατοπεδίου οδηγείται ουσιαστικά στο αρχείο. Ο πλουτισμός προσώπων της πολιτικής είναι σκανδαλώδης, την ώρα που η κοινωνία πλήττεται από την χρηματιστηριακή κρίση. Αμέτρητες σπατάλες και αστρονομικοί μισθοί προκαλούν τον απλό πολίτη, την ώρα που δεν διατίθενται κονδύλια για την δημόσια υγεία, παιδεία και δεν διασφαλίζεται ένα ανεκτό όριο επιβίωσης. Η κοινωνία αλληλεγγύης δεν υπάρχει πια. Οι νέοι δεν βρίσκουν κανένα λόγο να υπερασπιστούν και διαφυλάξουν κάτι που ουσιαστικά, ούτε τους ανήκει, ούτε για την κατάντια του ευθύνονται.

Βεβαίως και δεν μπορούμε να συμφωνούμε με την καταστροφή και λεηλασία καταστημάτων. Μια τέτοια τακτική είναι αδιέξοδη, δεν παρέχει κανέναν συμβολισμό και δύσκολα διακρίνεται από τακτικές προβοκάτσιας. Γι΄ αυτό καλό είναι να αναρωτιόμαστε, ποιον άραγε βολεύουν αυτές οι τακτικές. Και δεν είναι απαραίτητο συνειδητά οι νεαροί να προβαίνουν σε τέτοιου είδους ακραίες συμπεριφορές. Πολλές φορές ωθούνται σε τέτοιες πράξεις. ΄Η κηδεία του Αλέξανδρου έληξε με πρόκληση επεισοδίων, άγριο ξυλοδαρμό ενός νεαρού μαθητή. Χωρίς αιτία και αφορμή φλόμωσαν τον κόσμο στα δακρυγόνα. Που εξωθούν τα ΜΑΤ την αγανάκτηση των παρευρισκομένων και γιατί;

Το πρόβλημα είναι καθαρά πολιτικό και μόνο με πολιτικούς όρους μπορεί να προσεγγισθεί.

Όπως γράφει η Liberation, "Οι πελατειακές σχέσεις, ο νεποτισμός και η διαφθορά συνεχίζουν να συνθέτουν την καθημερινότητα των Ελλήνων, παρά τις δεσμεύσεις για «σεμνότητα» και «ανθρωπιά» από τη συντηρητική κυβέρνηση που είχε υποσχεθεί να επουλώσει τις πληγές. Η αδιάλειπτη συνέχιση των οικονομικών σκανδάλων και η δημοσιοποίηση αστρονομικών ποσών που περιέρχονται στην κατοχή ολίγων τους τελευταίους μήνες είχαν ως αποτέλεσμα την αγανάκτηση της νεολαίας."

Αν αυτή η πολιτική στην ουσία της δεν αλλάξει, το φαινόμενο με όλες τις καταστροφικές παρενέργειες θα επαναλαμβάνεται, γιατί η αρχή έγινε. Η κυβέρνηση έχει βαρύτατες ευθύνες, τόσο για την υπόθαλψη των γνωστών αγνώστων, όσο και για την παντελή έλλειψη προστασίας των περιουσιών.

Η γενιά μας αναπαυμένη στις δάφνες του παρελθόντος οφείλει μια ειληκρινή συγνώμη από την νέα γενιά για το έκτρωμα που τους παραδείδουμε. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον δολοφονιμένο Αλέξανδρο, γιατί με τον θάνατό του μας ταρακούνησε από τον καναπέ μας.

Πάντως η κυβέρνηση τα κατάφερε. Το μεγαλύτερο σκάνδαλο της μεταπολίτευσης το Βατοπέδι, έπαψε πια να παίζει.

Foto: Frankfurter Allgemeine Zeitung

2 σχόλια:

Tertios είπε...

Αγαπητέ μου Γιώργο,

όσο και να θέλω ενμέρει να διαφοροποιηθώ απο το σκεπτικό σου - διότι φρονώ επίσης ότι την δυσάρεστη αυτή κατάσταση έντεχνα καλλιεργούν και εκμεταλλεύονται κύκλοι που έχουν ενδιαφέρον να πολεμήσουν τις επιλογές Καραμανλή σε σχέση με την εξωτερική και ενεργειακή πολιτική του- είμαι δυστυχώς σύμφωνος μαζί σου, ότι η γενικότερη κοινωνική δυσαρεσκεια και τα ανεξέλεγκτα σκάνδαλα είναι η αιτία όλων αυτών των εκτρόπων.Το άρθρο σου είναι πολύ καλό και φωτιζει μια πλευρά της πολιτικής μας κατάστασης για την οποία οφείλουμε να προβληματιστούμε όλοι. Φιλικά. Γιώργος Βλαχόπουλος

Ανώνυμος είπε...

Αντί οποιοδήποτε σχόλιου, σου στέλνω την
Χειρόγραφη επιστολή φίλων του Αλέξη που μοιράτηκε στην κηδεία

ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΟΣΜΟ!
ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ

Δεν είμαστε τρομοκράτες, “κουκουλοφόροι“, “γνωστοί - άγνωστοι“
ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ!
Αυτοί, οι γνωστοί - άγνωστοι...
Κάνουμε όνειρα - μη σταματάτε την ορμή μας.
ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ!
Κάποτε ήσασταν νέοι κι εσείς.
Τώρα κυνηγάτε το χρήμα, νοιάζεστε μόνο
Για τη “βιτρίνα“, παχύνατε, καραφλιάσατε,
ΞΕΧΑΣΑΤΕ!
Περιμέναμε να μας υποστηρίξετε,
Περιμέναμε να ενδιαφερθείτε,
Να μας κάνετε μια φορά κι εσείς περήφανους.
ΜΑΤΑΙΑ!
Ζείτε ψεύτικες ζωές, έχετε σκύψει το κεφάλι,
Έχετε κατεβάσει τα παντελόνια και περιμένετε
τη μέρα που θα πεθάνετε.
Δε φαντάζεστε, δεν ερωτεύεστε
Δεν δημιουργείτε!
Μόνο πουλάτε κι αγοράζετε.
ΥΛΗ ΠΑΝΤΟΥ
ΑΓΑΠΗ ΠΟΥΘΥΝΑ – ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥΘΕΝΑ
Που είναι οι γονείς; Που είναι οι καλλιτέχνες;
Γιατί δε βγαίνουν έξω να μας προστατέψουν;
ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ!
ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Υ.Γ.: Μη μας ρίχνετε άλλα δακρυγόνα
ΕΜΕΙΣ
Κλαίμε κι από μόνοι μας.


Για την αντιγραφή
Ρούλα Παρθένη