Γυρνούσα από την Βόνη. Λίγο χιονιάς και είχα το ραδιόφωνο του αυτοκινήτου μου ανοιχτό για να ακούω τα νέα σχετικά με την κατάσταση των δρόμων. Πρώτο θέμα στις ειδήσεις. "Αστυνομικοί πυροβόλησαν και σκότωσαν δεκαπεντάχρονο στα Εξάρχεια." Θυμήθηκα τα λόγια του ποιητή. "Όπου κι αν πάω η Ελλάδα με πληγώνει." "Αυτή η κυβέρνηση πρέπει να αντιληφθεί, ότι δεν έχει άλλα περιθώρια. Είναι τραγικά επικίνδυνη για τον τόπο." Ήταν οι πρώτες μου κρίσεις. Ένα σχόλιο σχετικά με την φτώχεια, που ετοίμασα για ανάρτηση, τελικά το κρατώ για αργότερα. Τα γεγονότα τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα και η δολοφονία αυτή απαιτεί σεβασμό και σιωπή. Η ανάληψη ευθυνών και η ανάλυση των αιτιών είναι αγαθά που στη χώρα μας σπανίζουν. Όσο για την απόδοση ευθυνών, δεν είμαι και τόσο βέβαιος. Μπορεί να φταίει και εδώ η ζαρντινιέρα.
Στο Press-gr διάβασα το σχόλιο του Χρήστου Λουτράδη με τίτλο
Ανίκανοι κυβερνήτες σ΄ ένα τσακισμένο καράβι....
Συμφωνώ και προσυπογράφω. Ελπίζω να συμφωνεί με την ανάρτησή του στο ιστολόγιό μου.
"Τι συμβολίζει το τραγικό περιστατικό των Εξαρχείων...
Δεν είναι ο φόβος του ''κακού μπάτσου'' που αναβιώνει, θέτοντας στην πυρά δίκαιους και αδίκους, τίμιους και απατεώνες αστυνομικούς. Είναι η τραγική ανικανότητα μιας κυβέρνησης όχι να επανιδρύσει το κράτος αλλά να συγκρατηθεί από την ανίκητη από ότι φαίνεται και καταστροφική της ανικανότητα
Θα ήταν πολιτικά αντιμετωπίσιμο αν ήταν δεξιοί, είναι τραγικό όταν συνειδητοποιείς ότι είναι ανίκανοι και αριβίστες. Δεν είναι απλά ο χειρότερος συνδυασμός, είναι και ο πιο επικίνδυνος. Το περιστατικό στα Εξάρχεια, μέσα σε όλη του την τραγικότητα, ανέδειξε μια κοινωνία διχασμένη, πληγωμένη και χωρίς κανένα συνεκτικό ιστό. Γιατί μια κοινωνία που ωθεί ένα 16χρόνο να μεταβληθεί σε αυτοκαστροφικό αντάρτη πόλης για να ξεφύγει από την πιθανή του απόγνωση και μια πολιτεία που στέλνει σε περιπολίες ανεκπαίδευτους πιτσιρικάδες των 700 ευρώ, δεν είναι μια άρρωστη κοινωνία ή μια ανεπαρκής πολιτεία, είναι μια σαπισμένη κοινωνία και μια επικίνδυνη πολιτεία."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου