Η «παρέλαση» του Στρατηγού Μακρυγιάννη

του Κώστα Γ. Μαμέλη kmamelis@the.forthnet.gr

Κι ενώ στα μικράτα του πήγαινε μπροστά-μπροστά, λαμπρός τσολιάς-φουστανελάς, τώρα η κατηγορία για παλιμπαιδισμό ήταν αποτρεπτική για την παρέλαση. Τι θέλει αυτός εκεί, «ένας Υδραίος στη Λάρισα» σα μύγα μες στο γάλα, ανάμεσα στους μπόμπιρες και τα σημαιάκια τους, τους επισπεύδοντες γηραλέους απόστρατους χωρίς στολές, τους τέταρτης γενιάς μακεδονομάχους! Τι θέλει αυτός εκεί, κοντά στον τιμώμενο υπουργίσκο και τους άλλους «τέως» του πρωτοκόλλου, να ακούσει τον απαίσιο θόρυβο των ερπυστριών και να οικτίρει τους, εναντίον των παρελάσεων, ημιμαθείς «πασιφιστές»! Γιαυτό και «ώχετο απιών». Πήρε των ομματιών του, όσο μπορούσε μακρύτερα, για τους ψιθύρους των κυμάτων, έξω από τα απελπισμένα βλέμματα των άνεργων, μέσα στα κοτσύφια και τις πρώτες εαρινές μέλισσες. Υπό μάλης, σύντροφος, ο Μακρυγιάννης, ως πιο επίκαιρος και προσιτότερος στην intelligentia (αν και θάθελε τον «αζήτητο» Κασομούλη). Λοιπόν, ημέρα παλιγγενεσίας, διαβάζω: «Αδελφοί αναγνώστες, ΄Επειδή έλαβα αύτήνη την άδυναμία να σας βαρύνω με την άμάθειά μου..», διάλεξα, γρήγορα-γρήγορα το σύγχρονο πνευματικό «ρόγχο» του Στρατηγού, που «παρελαύνει» τούτες τις μέρες, εντός μας. «….και οι προκομμένες του οι Βουλές και άλλοι τοιούτοι, όπού δεν άφησαν λεπτό είς το ταμείο, και όλο το κράτος τόφεραν σε μίαν μεγάλη δυστυχία και άνωμαλία….και μας κατακερμάτισαν……και τζαλαπάτησαν την σημαίαν μας και πεθαίνουν της πείνας οι άνθρώποι……» «..Όλα αύτά τα δεινά και άλλα πλήθος είναι έργα του Κωλέτη και της συντροφιάς του, όπου άφησε έντολή να κυβερνιόμαστε με αύτό το σύστημα… τι θα πάθωμεν ακόμα ο θεός το γνωρίζει. Και αύτά ήταν δια τους ξένους σκοπούς του και τις ΄διοτέλειές του και για να κατακερματίσουνε και την Τρίτην Σεπτεβρίου……αυτό το Σύνταμα-και τόχομεν είς το χαρτί και άντίς να μας ώφελήσει μας άφανίζει ολοένα…». «….Αύτά δεν τα λέγω εγώ μοναχός, τα λέγει όλο το κοινό και οί ΄φημερίδες..» Ε, ρε Στρατηγέ, προβλέπεις χρωματιστά, σα πινελιά του Θεόφιλου, λιτά, σα κάρβουνο του Κόντογλου. Μας σέρνεις στη μοναχική «παρέλασή» σου, τίμια, χωρίς σαλπίσματα. 1850-2009.Συνειρμοί. «….κι όσα σημειώνω τα σημειώνω γιατί δεν ύποφέρνω να βλέπω το άδικον να πνίγη το δίκιον…»*

*Στρατηγού Ι. Μακρυγιάννη, Απομνημονεύματα. ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ 26.3.2009 * Ο Μακρυγιάννης σε λιθογραφία του Karl Krazeisen

Η ΓΙΑΝΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ ΤΟ ΕΚΔΟΤΙΛΙΚΙ!

50000 ευρώ κασαδούρα! Κουπόνια με 5 δεκαχίλιαρα θα μοιράσει αυτή τη Κυριακή η sexy Γιάννα! Δεν θα μείνει φύλλο απο τον "ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ"!

"Δεν είναι μακριά η μέρα, που οι εκδότες θα γίνουν πραγματικοί νταβατζήδες και θα μοιράζουν βίζιτες."

-Θόδωρε, τι δεν έχει ο κόσμος και το έχουμε εμείς;

-Χρήματα αγάπη μου...

-Ε, λοιπόν Θόδωρε, θα τους μοιράσουμε χρήματα!

Πάρτε κόσμε!...Η Γιάννα Αγγελοπούλου προχωράει ένα ακόμη βήμα πιο πέρα τις προσφορες, κι έτσι απ αυτή τη Κυριακή ο "ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ", θα μοιράζει 5 δεκαχίλιαρα-δηλαδή 50000 ευρώ!Η Γιάννα βάζοντας κι αυτη ένα λιθαράκι στην αξιοπιστία της δημοσιογραφίας, αποφασίζει να κάνει το σύστημα μπουρδέλο. Δεν είναι μακριά η μέρα, που οι εκδότες θα γίνουν πραγματικοί νταβατζήδες και θα μοιράζουν βίζιτες. Η κουκλάρα η Γιάννα, αποφασίζει να ξεφτιλίσει εντελώς τη δουλειά του εκδότη, απαξιώνοντας το εμπόρευμα.

Η κα Αγγελοπούλου, ανακάλυψε αργά, ότι στη λαική αγορά δεν πας να ψωνίσεις με ράβδους χρυσού, έτσι αποφάσισε να ξεφτιλίσει εντελώς το εκδοτιλίκι-απο μια άποψη είναι μια προσφορά στο τόπο αυτό που κάνει η αποφασισμένη Γιάννα. Είναι μια έξυπνη κίνηση ειδικά σε μια εποχή που οι εκδότες ξεκατινιάζονται μεταξύ τους και βγάζουν τ άπλυτα στη φόρα.

Η θα κόψουν τις προσφορές και θα πουλάνε όλοι μαζί 250000 φύλλα. Κόλαση...

ΠΗΓΗ kourdistoportocali.blogspot.com

ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΑΙΟΣ

Ο

Ρήγας Φεραίος δεν υπήρξε μοναχά ο Πρωτομάρτυρας, ο οραματιστής, ο κήρυκας του Ξεσηκωμού ο πολιτικός νους, ο κατηχητής του γένους, αλλά και ο πνευματικός άνθρωπος με τις ανησυχίες, τις αναζητήσεις, τους ιδεολογικούς του προσανατολισμούς, το πλούσιο συγγραφικό έργο, που πήγε να μετουσιώσει τη θεωρία σε πράξη.

Περισσότερα στην εργασία του Γιώργου Κοκκινομαγουλά

Η ΑΤΙΜΙΑ ΤΩΝ «ΕΝΤΙΜΩΝ» ΤΙΜΗΤΩΝ ΤΟΥ ΤΙΜ

του Γιώργου Βλαχόπουλου

law@vlachopoulos.info

Με αισθήματα «φρίκης», «απόγνωσης», «αποτροπιασμού» αντιμετώπισε η κοινή Γνώμη την τραγωδία του Winnenden, της μικρής πόλης της Βάδης –Βυρτεμβέργης, όπου ο 17χρονος μαθητής στέρησε τη ζωή του και αυτή 15 αθώων μαθητών. Κι όμως, σε εμάς τους θλιβερούς και ανήμπορους θεατές εναπόκειται να αντιμετωπίσουμε την «θυσία» του Τιμ και των συμμαθητών του λυτρωτικά , όχι σαν είδηση τραγικού συμβάντος που θα χαθεί στα αρχεία των εφημερίδων και των τηλεοπτικών εκπομπών ή στις αρχειοθήκες των ΜΜΕ , αλλά σαν δράμα , τραγωδία που μετά από επίπονη επεξεργασία θα μας οδηγήσει «δι ελέους και φόβου περαίνουσα (σ)την των τοιούτων παθημάτων κάθαρση». Δεν είχε στεγνώσει το αίμα στα μαθητικά θρανία και στα πεζοδρόμια, δεν είχε ακόμα ξεμυρίσει η σχολική αίθουσα από την μυρωδιά της καμένης μπαρούτης όταν άρχισαν να προβάλλουν σαν γυμνοσάλιαγκες μετά την βροχή οι κάθε λογής «ειδικοί» παιδαγωγοί, εγκληματολόγοι ,πολιτικοί και θλιβεροί παλιάτσοι για να στηλιτεύσουν την αποτρόπαια πράξη, να εκφράσουν την αγανάκτησή τους για το γεγονός, και ακόμα χειρότερα , να προσφέρουν λύσεις για την αποσόβηση τέτοιων περιστατικών στο μέλλον ,λύσεις που φαίνεται να τις είχαν στο τσεπάκι, περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή, και τώρα φαίνεται πως η δημοσιότητα της τραγωδίας ήταν η κατάλληλη στιγμή, για να τις παρουσιάσουν, όλοι αυτοί οι επί χάρτου …σωτήρες . Ο Τιμ κατακρεουργήθηκε από τα ΜΜΕ και τα σχόλια των διψασμένων για «ειδησεογραφικό αίμα» δημοσιογράφων, πριν ακόμα κρυώσει το νεκρό κορμί του, όπως είχε από χρόνια πρίν κρυώσει η παιδική καρδιά του. Ο Τιμ , ο ψυχρός δολοφόνος, ο αιμοσταγής ΄εφηβος, το κτήνος με τα αθώα μάτια. Και κανένας δεν αναρωτήθηκε, τι πραγματικά έκανε ο Τιμ: Με ένα όπλο στο χέρι ύψωσε το ανάστημά του στην ψυχική και αισθηματικ αδιαφορία μιας αποπνευματοποιημένης κοινωνίας που ψυχορραγεί κάτω από το βάρος της ευμάρειας, της βουλιμίας και του ηθικού μαρασμού της και έγινε καθρέφτης αυτού του τέρατος ,που λέγεται απάνθρωπη κοινωνία ακοινώνητων ανθρωποειδών. Δεν όπλισε έμμεσα ο πατέρας του Τιμ το γιό του για την ολέθρια πράξη. Η κοινωνία μας το όρισε ψυχρό εκτελεστή. Δεν είχε λόγο ο Τιμ να λειτουργήσει σαν θηρίο της ζούγκλας, αν είχε βιώσει την κοινωνία της αγάπης και δικαιοσύνης ανάμεσα στην οικογένεια , στο σχολείο στις παρέες του. Δεν είχε λόγο ο Τιμ να «κοινωνεί» , να «συναναστρέφεται»με το απρόσωπο υπολογιστή , βιώνοντας μια εικονική, κυριολεκτικά δια-βολική , δηλ. μεταλλαγμένη πραγματικότητα, αν είχε ζήσει τη θαλπωρή της οικογένειας, την αναγνώριση από τον δάσκαλο, την εκτίμηση από τους συμμαθητές και φίλους του. Όμως ο γύρω κόσμος του δεν είχε π ρ ό σ ω π ο. Ηταν και είναι άμορφος και απρόσωπος, κάθε άλλο από αγγελικά πλασμένος, κάθε άλλο από το «κόσμημα» που η αγάπη της θείας Πρόνοιας και της Φύσης έδωσε σε εμάς τους «ανθρώπους» να διαχειριζόμαστε. ΄Ηταν και είναι ένας κόσμος ατομιστής, ιδιοτελής, εγωϊστικός, μονήρης. Ενας κόσμος που κυριαρχεί το ψέμα , το κέρδος , η απαξίωση των θεσμών, η συστηματοποιημένη αποχαύνωση εγκεφάλων, η υποδούλωση στους θεούς του χρήματος, των τόκων, των «χρυσών μόσχων», των απατηλών υποσχέσεων. Ενας κόσμος χωρίς στόχο ή με στόχο εξ υπαρχής «ημαρτημένον» , δηλαδή λανθασμένο. Ένα κόσμο όπου ο άνθρωπος είναι για τον άλλο άνθρωπο λύκος (homo hominis lupus) , ʽοπου η ζωή του ενός είναι ο θάνατος του άλλου, όπου η αρχή του «κοινωνείν» - του να ωθεί κανείς κάποιον προς μια κοινή κατεύθυνση από κοινού (κοινωνέω, κοινωνώ, σημαίνει ωθώ και ωθούμαι από κοινού) αντικαταστάθηκε από την αρχή του «παραγκωνίζω» ΄Ενας κόσμος χωρίς αξιοκρατία, χωρίς ιεραρχία, όπου ο ύπουλος καταφερτζής κυβερνά ανεξέλεγκτος , ο ασυνείδητος φτιάχνει τρόπο ζωής, ο τεμπέλης καλοπερασάκιας καρπώνεται την παραγωγή του μόχθου των άλλων , ένας κόσμος όπου ο άλλος για τον άλλο είναι η κόλαση. Και κόλαση είναι η απόλυτη έλλειψη της Αγάπης και της Δικαιοσύνης. Και αυτή την κόλαση μας αποκάλυψε ο Τιμ, ο ανατρεπτικός καθρέφτης. Και ανέστρεψε την τάξη των πραγμάτων , και όπου αγάπη, έβαλε το μισος και όπου δικαιοσύνη, την εκδίκηση. Αντί η κοινωνία μας να ψάχνει για λύσεις θεραπείας των φαινομένων εκ των υστέρων καλείται να μετα-νοήσει να μεταστρέψει τον νού της προς το πραγματικό της πρόσωπο. Ούτε αυστηρότεροι νόμοι χρειάζονται, ούτε ηλεκτρονικοί ανιχνευτές στα σχολεία, όλα περιττά μέτρα για την δημιουργία «άλλοθι» μιας κατά φαινόμενο «έντιμης» αλλά ουσιαστικά άτιμης κοινωνίας ανίκανης να ανιχνεύσει, συνειδητοποιήσει και διορθώσει την αμαρτία της (αμαρτάνω σημαίνει λαθεύω στον στόχο) . Διαφορετικά η «θυσία-έγκλημα» του Τιμ και των αδικοχαμένων παιδιών θα πάει χαμένη και η Κοινωνία μας θα συνεχίσει να θρηνεί αθώα θύματα, όντας ηθικός αυτουργός της δικής της αυτοκτονίας.

Δημοσιεύθηκε στο Δορυφόρο στις 15.03.2009

«Παράθυρο» για απολύσεις λόγω AIDS!

«Παράθυρο» σε απολύσεις ανοίγει ουσιαστικά απόφαση του Αρείου Πάγου που έκρινε ότι δεν είναι καταχρηστική η απόλυση εργαζομένου την οποία ζήτησαν συνάδελφοί του, φοβούμενοι για την υγεία τους επειδή ήταν φορέας του AIDS και την οποία ενέκρινε η εργοδότης, καταγγέλλοντας τη σύμβαση εργασίας για να επανέλθει κλίμα ηρεμίας στην επιχείρηση.......Από το Έθνος της 18.03.2009 Είμαστε ευρωπαϊκή χώρα;

Μάλλον όχι.

Η εμφανής αδυναμία αντιμετώπισης σύγχρονων προβλημάτων μας τραβά αρκετά νοτιοανατολικά. Γιατί σε αντίθεση με εμάς, όταν οι επιστήμονες στην Ευρώπη κατανόησαν τον ιό του AIDS δεν ασχολήθηκαν μόνο με την εύρεση τρόπων θεραπείας, αλλά και με τις κοινωνικές προεκτάσεις του φαινομένου. Με τους διαφαινόμενους κινδύνους εμφάνισης ενός νέου ρατσισμού και διάκρισης ειδικά στο χώρο της εργασίας. Το φαινόμενο αντιμετωπίστηκε ως διαχρονικό πρόβλημα συνολικά της κοινωνίας και όχι ως επετειακό γεγονός μία φορά το χρόνο στην παγκόσμια ημέρα ενάντια στο AIDS.

Αν οι εργαζόμενοι από λόγους προκατάληψης και έλλειψης πληροφόρησης απαίτησαν από τον εργοδότη τους να απολύσει τον συνάδελφό τους, όφειλαν Συνδικάτα και Επιθεώρηση Εργασίας, σε συνεργασία με τους αρμόδιους για την προστασία της υγείας φορείς να τους ενημερώσουν κατάλληλα για να απελευθερωθούν από αβάσιμες φοβίες.

Σε μια υγιή κοινωνία διακρίσεις και αβάσιμες προκαταλήψεις δεν μπορεί να έχουν θέση. Ειδικά με την βούλα ανωτάτων δικαστηρίων.

Η αφίσα είναι από την καμπάνια ενάντια στο AIDS στη Γερμανία και γράφει: Είμαι

θετικός και

ζω

τη ζωή μου Γνωρίζω τι κάνω

Γ. Π.

Οι «καταρρευσιακοί»

του KEVIN KELLY (18/03/2009)

... Η ιδέα της προόδου αργοπεθαίνει. Πιστεύω ότι η πρόοδος έχασε τη γοητεία της με την πυροδότηση της πρώτης ατομικής βόμβας, στο τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Από τότε χάνει τη στιλπνότητά της. Πιο πρόσφατα, το μέλλον έχει γίνει βαρετό και εκτός μόδας. Κανένας δεν θέλει να ζήσει στο μέλλον. Η υψηλή τεχνολογία δεν λειτουργεί και η εικονική εφημερίδα Το ημερήσιο εγώ είναι γεμάτη από spam. Κανένας πλέον δεν βρίσκει το μέλλον ελκυστικό.Το μόνο πράγμα που απομένει να πιστεύουμε είναι η κατάρρευση... Αυτή δεν είναι βαρετή. Κατά πάσα πιθανότητα, το τέλος του πολιτισμού θα είναι εκπληκτικά συναρπαστικό και διαφορετικό από οποιοδήποτε μέλλον μπορεί να φαντασθούμε. Οι δυσκολίες είναι σήμερα ο αγαπημένος προορισμός των έργων επιστημονικής φαντασίας.Αυτές τις ημέρες είμαστε όλοι... «καταρρευσιακοί»!

Monthly Review

Rimini- Ponte die Tiberio

Ευχαριστώ για την επίσκεψη Επιστρέφω 16.03.2009

Γ.Π.

8 Μαρτίου - Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας

Οι γυναίκες κρατούν στους ώμους τους

το μισό του ουρανού

και πρέπει να το κατακτήσουν

Μάο Τσε Τουνγκ

Πηγή Εικόνων: Έκθεση Μ.Ρωμανού

Μία πόλη σε γενική απεργία

Η Λεμπρίγια είναι μια μικρή πόλη 60 περίπου χιλιόμετρα νότια της Σεβίλης. Στις 18 Φεβρουαρίου η πόλη αυτή των 26.000 κατοίκων έγινε γνωστή, γιατί οι κάτοικοί της κήρυξαν γενική απεργία ενάντια στην κρίση. Η γενική απεργία οργανώθηκε από το Αναρχοσυνδικαλιστικό Σωματείο CNT και μια Επιτροπή Άπορων Κατοίκων. Στη γενική απεργία συμμετείχαν περισσότεροι από το 90 τα εκατό των εργαζομένων. Το χαρακτηριστικό της πόλης είναι ότι παραδοσιακά διοικείται από αριστερά κόμματα. Ακόμη και το επίσημο συνδικάτο ελέγχεται από την αριστερά. Όμως αυτά δεν αρκούν. Στην πολιτική διοίκηση της πόλης χρεώθηκε η συμβολή της στην επικράτηση του νεοφιλελευθερισμού και στην δαπάνη κονδυλίων για επιδοτήσεις θέσεων εργασίας που δόθηκαν κατά προτίμηση στα "δικά" της παιδιά και δεν νομιμοποιήθηκε να θεωρείται σήμερα σωτήρας της οικονομίας και πρωταγωνιστής εξόδου από την κρίση.

Γεγονός είναι, πως κανείς δεν πίστεψε το "ανύπαρκτο" και χωρίς δεσμούς με την κοινωνία κίνημα. Γελούσαν με το μεγαλόστομο σύνθημα για γενική απεργία. Το επίσημο συνδικάτο καλούσε τους εργαζόμενους να μη λάβουν υπόψη τις άκαιρες προκλήσεις. Μάταια όμως. Ένα βενζινάδικο, δύο ταβέρνες και τέσσερα μανάβικα, ήταν ανοιχτά στην κατά τα άλλα ερημωμένη πόλη. Μία Επιτροπή Απόρων Κατοίκων μαζί με ένα ασήμαντο Αναρχοσυνδικαλιστικό Σωματείο, που κάποτε μόνο έπαιξε σπουδαίο ρόλο στον αγώνα ενάντια στον Φράνκο, μπόρεσαν πάραυτα να συστρατεύσουν σε περίοδο κρίσης το 90 τα εκατό των εργαζομένων στα πλαίσια μιας διαμαρτυρίας ενάντια στην καθεστηκυία πολιτική διανομής. Μία πολιτική που στην μικρή αυτή πόλη την διαχειρίζεται η αριστερά.

Η Ισπανία δεν είναι μακριά. Το γεγονός συνέβη στη διπλανή μας πόρτα και δείχνει ξεκάθαρα, ότι τίποτε πλέον δεν είναι απίθανο σε συνθήκες κρίσης ανέχειας και ανεργίας. Δείχνει καθαρά, πως η συμμετοχή και σύμπραξη απαιτούν συγκροτημένες πολιτικές, που θα δίνουν απαντήσεις στα ερωτήματα, τι δημιούργησε την οικονομική κρίση, ποιος την προκάλεσε, ποιος κέρδισε από αυτήν, σε ποιους θα αποδοθούν ευθύνες, σε ποιες συγκεκριμένες πολιτικές ζητείται συστράτευση, πως κατανέμονται οι θυσίες και πως θα αναδιανεμηθεί ο πλούτος, όταν κάποτε θα βγούμε από αυτήν. Απλές και καθαρές κουβέντες αρκούν για να υπάρχει συστράτευση και συναίνεση. Όλα τα άλλα ανήκουν στη σφαίρα των επικοινωνιακών σκοπιμοτήτων, που μόνο το πρόβλημα δεν αγγίζουν.

Γ.Π.

Η "δημοσιογραφική" εμπάθεια δεν έχει όρια

Με ένα κατάπτυστο και απαξιωτικό για τον Γιώργο Παπανδρέου άρθρο επικρίνει το σημερινό Βήμα το ιδιωτικό του ταξίδι στο Λονδίνο το Σαββατοκύριακο. Γιατί άραγε; Γιατί ταξίδεψε στην τουριστική θέση. "Σκοπιμότητα". "Το παίζει απλός πολίτης". "Κοροϊδεύει τον κόσμο". Όταν στερεύουν τα πολιτικά επιχειρήματα αρχίζει ο πόλεμος της λάσπης. Πλήρης σύγχυση. Ακόμη δεν μπορούν να συμβιβαστούν με την ιδέα, ότι κοτζάμ συγκρότημα δεν κατάφερε να επιβάλει αρχηγό στην Δημοκρατική Παράταξη. Δεν μπόρεσε να περάσει στον ελληνικό λαό την μεγάλη συγκυβέρνηση.

Έγκριτοι δημοσιογράφοι και διαμορφωτές της κοινής γνώμης δεν κατάλαβαν, πως λειτουργεί το λαϊκό αισθητήριο. Δεν κατανόησαν τη δυνατότητα του λαού να αντιλαμβάνεται τους απόκρυφους στόχους της υπερβολής και την δυνατότητά του να επιστρέφει στους αποστολείς την χλεύη και την απαξίωση, που ενάντια στην θέλησή του επιχειρείται.

Ακόμη και αν η ενέργεια του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ ήταν επικοινωνιακή, ήταν άκρως σημειολογική, που δείχνει ένα νέο στιλ πολιτικού, που δεν κρύβεται και δεν φτιασιδώνεται. Δεν δημιουργεί ένα ψεύτικο μύθο γύρο από το πρόσωπό του, που πασχίζει μακριά από την πολιτική δράση εγκλωβισμένος σε ένα γυάλινο κλουβί να διατηρήσει.

Το άρθρο βέβαια είχε και την θετική του πλευρά. Το γεγονός το γνωρίζουν πλέον όλοι και το κρίνουν θετικά. Μέχρι χθες ήταν γνωστό μόνο στους συνεπιβάτες του.

Γ.Π.