ΑΝΤΕΥΧΟΜΑΣΤΕ!
ΚΑΛΟ (;) ΠΑΣΧΑ!
του Κώστα Γ. Μαμέλη
Επετειακό το επαιτειακό που ακολουθεί.*
Εικόνα σκληρή, γροθιά στα φουσκωμένα από μαγειρίτσα στομάχια των ευωχούμενων αρχολίπαρων της πόλης.
Λερός, ρακένδυτος, γυμνόπους, ανώνυμος, σιωπηλός. Δεν είναι ζητιάνος, δεν δέχεται χρήματα. Μάλλον ερημίτης, πιθανόν κλοσάρ, κατ΄ ανάγκη περιθωριακός. «Επαίτης», ίσως, της ανθρωπιάς και του κοινωνικού κράτους, (ειδών σχεδόν μουσειακών, υπό εξαφάνιση τελούντων).
Μεγάλο Σάββατο, σούρουπο, στην έρημη οδό Πολυτεχνείου των μικρομεσαίων γραφείων κινείται με την άνεση του «οικοδεσπότη». Πάνε χρόνια που στο περιτείχισμα της Πύλης Αξιού κατάφυγε, ποιος ξέρει γιατί (και ποιος, περισσότερο, ενδιαφέρεται!).
Ξέχασε (ναι, ξέχασε!) να μιλά, αφού μονήρης και δύσμορφος, δεν του απευθύνει κανείς το λόγο. Ξέρεις, ένα καλημέρα, ένα γεια. Οι μαχόμενοι δικηγόροι, με τις samsonite, δεν έχουν χρόνο σπεύδοντας στο Δικαστήριο κι οι όμορφες ασκούμενες, καλοντυμένες και λικνιζόμενες, τον παρακάμπτουν. Μυρίζει άσχημα από απλυσιά, τον φοβούνται.
Μόνη παρηγοριά του εκείνος ο περίεργος ασπρομάλλης διοπτροφόρος, που του αφήνει τσιγάρα τακτικά και κανά ρούχο, άτακτα, κι ο καφετζής, τα Σαββατοκύριακα, τις απούλητες τυρόπιτες και τα ληγμένα γάλατα.
Έχει το βολή του το χειμώνα, χωμένος σε cryptoporticus, με χαρτόνια, νάιλον και σακιά που διαλέγει από τα σκουπίδια, παράλληλα με τη «συλλογή» φρούτων από τους κάδους. Όπως τις λεμονόκουπες επί κατοχής, κατά την πατρική διήγηση.
Τον λοιπό καιρό η διαμονή του στο γνωστό έναστρο three (κατά το four) seasons (άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο) παγκάκι, με συντροφιά τα αγριοπερίστερα και τα χελιδόνια του λιμανιού, μαζί με τους πλανήτες γερασμένους σκύλους της περιοχής (λίγο πριν πέσουν θύματα τροχαίου!).
Σούρουπο, το Μέγα Σάββατο, έτοιμοι να απαγγείλουμε με ένθεο δέος «θάμα κι αυτό τ΄ αποψινό» κι ο «επαίτης» αυτός μας τύπτει.
Λογχίζει αισθήματα, περιπαίζει αξίες, προσφέρει όξος στα λαίμαργα χείλη, συντρίβει τις ψυχές του αλαζονικού ατομικισμού, που εξαντλείται (ανά οικονομική διαστρωμάτωση) σε ευχές με κάρτες της Unicef, λίγα ευρώ υπέρ των γιατρών χωρίς σύνορα, φιλανθρωπικά gala της glamorous Έλενας Ράπτη.
Χριστέ μου, που σταυρώθηκες για τους ανθρώπους, κάνε κάτι σήμερα γι΄ αυτόν, αφού οι «Χριστόδουλοι» δεν «πρόκαμαν».
Όπως έκανες για το γέρο νέγρο Τζιμ, (της μεγάλης Φαραντούρη) και το Γουίλι, τον μαύρο θερμαστή από το Τζιμπουτί, του Μαραμπού**.
Ως πανεπόπτης του κόσμου γείρε το γλυκόπικρο από τα Πάθη βλέμμα σου πάνω του, πες του ένα γεια, ένα Χριστός Ανέστη. Πες το, κι ας πέσει χάμω!.
* ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ 11.4.07
**Ν. Καββαδίας
Μεγάλο Σάββατο, σούρουπο, στην έρημη οδό Πολυτεχνείου των μικρομεσαίων γραφείων κινείται με την άνεση του «οικοδεσπότη». Πάνε χρόνια που στο περιτείχισμα της Πύλης Αξιού κατάφυγε, ποιος ξέρει γιατί (και ποιος, περισσότερο, ενδιαφέρεται!).
Ξέχασε (ναι, ξέχασε!) να μιλά, αφού μονήρης και δύσμορφος, δεν του απευθύνει κανείς το λόγο. Ξέρεις, ένα καλημέρα, ένα γεια. Οι μαχόμενοι δικηγόροι, με τις samsonite, δεν έχουν χρόνο σπεύδοντας στο Δικαστήριο κι οι όμορφες ασκούμενες, καλοντυμένες και λικνιζόμενες, τον παρακάμπτουν. Μυρίζει άσχημα από απλυσιά, τον φοβούνται.
Μόνη παρηγοριά του εκείνος ο περίεργος ασπρομάλλης διοπτροφόρος, που του αφήνει τσιγάρα τακτικά και κανά ρούχο, άτακτα, κι ο καφετζής, τα Σαββατοκύριακα, τις απούλητες τυρόπιτες και τα ληγμένα γάλατα.
Έχει το βολή του το χειμώνα, χωμένος σε cryptoporticus, με χαρτόνια, νάιλον και σακιά που διαλέγει από τα σκουπίδια, παράλληλα με τη «συλλογή» φρούτων από τους κάδους. Όπως τις λεμονόκουπες επί κατοχής, κατά την πατρική διήγηση.
Τον λοιπό καιρό η διαμονή του στο γνωστό έναστρο three (κατά το four) seasons (άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο) παγκάκι, με συντροφιά τα αγριοπερίστερα και τα χελιδόνια του λιμανιού, μαζί με τους πλανήτες γερασμένους σκύλους της περιοχής (λίγο πριν πέσουν θύματα τροχαίου!).
Σούρουπο, το Μέγα Σάββατο, έτοιμοι να απαγγείλουμε με ένθεο δέος «θάμα κι αυτό τ΄ αποψινό» κι ο «επαίτης» αυτός μας τύπτει.
Λογχίζει αισθήματα, περιπαίζει αξίες, προσφέρει όξος στα λαίμαργα χείλη, συντρίβει τις ψυχές του αλαζονικού ατομικισμού, που εξαντλείται (ανά οικονομική διαστρωμάτωση) σε ευχές με κάρτες της Unicef, λίγα ευρώ υπέρ των γιατρών χωρίς σύνορα, φιλανθρωπικά gala της glamorous Έλενας Ράπτη.
Χριστέ μου, που σταυρώθηκες για τους ανθρώπους, κάνε κάτι σήμερα γι΄ αυτόν, αφού οι «Χριστόδουλοι» δεν «πρόκαμαν».
Όπως έκανες για το γέρο νέγρο Τζιμ, (της μεγάλης Φαραντούρη) και το Γουίλι, τον μαύρο θερμαστή από το Τζιμπουτί, του Μαραμπού**.
Ως πανεπόπτης του κόσμου γείρε το γλυκόπικρο από τα Πάθη βλέμμα σου πάνω του, πες του ένα γεια, ένα Χριστός Ανέστη. Πες το, κι ας πέσει χάμω!.
* ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ 11.4.07
**Ν. Καββαδίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου