Τα φιλαράκια..........

Πηγή: PRESSMME

"Του οκταώρου οι πεσόντες ηδονίζονται με τσόντες!"

Από τη στήλη του Μιχάλη Λεάνη στην εφημερίδα Sportday μια άποψη αναγνώστη του, την οποία δημοσίευσε αυτούσια.

Οκτώ ώρες δουλειά, μιάμιση ώρα να πας και να 'ρθεις στη δουλειά, οκτώ ώρες ύπνος, δύο ώρες για φαγητό, μία ώρα για καθαριότητα και φροντίδα του σώματος, μία ώρα για περπάτημα ή γυμναστική, μιάμιση ώρα για να δεις τηλεόραση και μία ώρα για διάφορες άλλες υποχρεώσεις, μας κάνουν σύνολο 24 ώρες.

Δηλαδή ένας υγιής εργαζόμενος, χωρίς παιδιά, χωρίς άλλες υποχρεώσεις, είναι σχεδόν βέβαιο ότι μετά βίας θα βρει χρόνο για να διαβάσει ένα βιβλίο, να ακούσει προσεκτικά ένα δίσκο κλασικής μουσικής ή να ενημερωθεί απ' την εφημερίδα του. Όλα αυτά συνήθως τα μεταθέτει στο Σαββατοκύριακο, μαζί με όποιας μορφής διασκέδαση, εκδρομή ή απόλαυση μιας συναυλίας ή ενός θεατρικού έργου (που κι αυτά δεν συνιστούν πάντα πνευματική απόλαυση).

Να τη, λοιπόν, η ζωή ενός μικρομεσαίου αστού. Ενός θετικού γενικά προσώπου, που δεν μπεκροπίνει, δεν χάνει τις ώρες του στα καφενεία και στις συζητήσεις, που δεν αναρωτιέται γιατί ο Μπέκετ, ο Σκαλκώτας, ο Στάινμπεργκ και ο Ρίλκε έγραψαν αυτά που έγραψαν, που ποτέ του δεν θα διαβάσει Πλάτωνα, Αριστοτέλη ή Σαρτρ!

Αυτός ο πληροφορημένος άνθρωπος θα σταθεί με απορία μπρος στις κατασκευές των σημερινών εικαστικών σε κάποιο μουσείο ή γκαλερί, θα πάει πιθανώς σε μια παράσταση χοροθεάτρου, θα δει οπωσδήποτε μια ταινία τον μήνα, αλλά δεν θα έχει ποτέ χρόνο και διάθεση να ζήσει ή να συζητήσει σε βάθος τις εντυπώσεις του.

Οταν με το πέρασμα του χρόνου θα αποκτήσει παιδιά, άρρωστους γονείς, βαρετή σχέση, περιττά κιλά, εξοχικό και τα σχετικά γκάτζετ, τότε είναι σίγουρο πως κάθε σκέψη για το ποιος είναι και τι κάνει πάει περίπατο και ο φιλαράκος μας μεταλλάσσεται στον αδιάφορο μέτριο ανθρωπάκο, τον συμπαθή εκείνον δημοκράτη που είναι συμβιβασμένος με τη μετριότητα και την ανημπόρια του.

Ετσι, αναπαράγονται η μελαγχολία που κυριαρχεί στις δυτικές κοινωνίες, ο προστατευτικός πέπλος του καρτεσιανικού καθωσπρεπισμού και η ηθική μέση άποψη.

Οποιος έχει χρόνο για φλερτ, για έρωτα, για ποτό, για καφενεία, διάβασμα ή χάζεμα, για παρέα και κουβέντα, εκλαμβάνεται σαν ιδιόρρυθμος ή ψώνιο. Η παραχώρηση χρόνου σε μη παραγωγικές (οικονομικά επωφελείς) δραστηριότητες ή η προσπάθεια να ξεφύγει από την ιδιώτευση (από την ηλιθιότητα, όπως πιστεύει ο Θουκυδίδης, στην οποία ξεπέφτει ο άνθρωπος που αρνείται να είναι πολίτης και που οι Γάλλοι ονομάζουν idiot) θεωρείται ύποπτη.

Το σύνθημα σε πολυκατοικία του Παγκρατίου έλεγε ότι "του οκταώρου οι πεσόντες ηδονίζονται με τσόντες". Το "πεσόντες" μας το δείχνει καλά. Δεν είναι οι άνθρωποι κατ' ανάγκην κακοί. Πεσόντες είναι οι περισσότεροι. Θύματα της αδυναμίας τους. Ίσως και να μην άξιζαν καλύτερη ζωή. Τι να το κάνει ολόκληρο ελεύθερο οκτάωρο ο άδειος; Εγώ κλαίω αυτόν που το θέλει και δεν το έχει. Κάποιοι είναι ασυμβίβαστοι, τρελοί και ονειροπόλοι. Κάποιοι θέλουν να ζουν την κάθε μέρα με θάμβος! Οι πεσόντες μπορεί και να θέλουν να είναι πεσόντες. Γι' αυτό κι εγώ θα έγραφα στον τοίχο: "Τόλμα να πάρεις τον χρόνο που γουστάρεις"!.

(Ευχαριστώ τον φίλο Α.Κ. για την αποστολή του άρθρου)

Έφυγε ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης

Στις 26 Μαΐου έφυγε ο αιρετικός της αριστεράς Μιχάλης Παπαγιαννάκης.

Ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης αποτέλεσε μια σημαντική για την πολιτική ζωή της χώρας προσωπικότητα. Υπηρέτησε την πολιτική με συνέπεια και διακρίθηκε για το ήθος, την μετριοφροσύνη, σύνεση, καθαρό και βαθιά πολιτικό λόγο. Συνέβαλε αποφασιστικά στις ιδέες της αριστεράς και του ευρύτερου προοδευτικού χώρου.

Καλό σου ταξίδι, θα σε θυμόμαστε. (Γ.Π.)

Δεν είναι ο γιαλός στραβός, στραβά αρμενίζουμε

Δεν είναι ο γιαλός στραβός, αλλά στραβά αρμενίζουμε. Τουλάχιστον συμφωνούμε οι περισσότεροι.

Από την έρευνα της Metron Analysis (Πηγή: ΑΝΤ1 Αποδείξεις)

Το 78% πιστεύει, ότι βαδίζουμε σε λάθος κατεύθυνση, ενώ μόνο το 15%, ότι βαδίζουμε προς την σωστή κατεύθυνση.

Το 5% ούτε προς την σωστή, ούτε προς τη λάθος, και το 2% δεν γνωρίζει - δεν απαντά.

Τα παπαγαλάκια

Ο προεκλογικός πυρετός ανεβαίνει και τα διαφημιστικά σποτ των κομμάτων προσπαθούν να πείσουν για την μοναδικότητα των προτάσεών τους. Μέχρι εδώ καλά. Θεμιτοί και νόμιμοι μέθοδοι. Θεμιτοί και νόμιμοι ως προς το τυπικό μέρος, γιατί στην ουσία οφείλεται ένας στοιχειώδης σεβασμός στον πολίτη. Δεν μπορούμε να μιλούμε βέβαια για στοιχειώδη σεβασμό, όταν η προσπάθεια εμφανώς είναι να παρουσιαστεί το μαύρο άσπρο. Τότε ανάγεται σε άλλο κεφάλαιο της πολιτικής.

Τα διάφορα παπαγαλάκια λοιπόν, κατά τα σποτάκια της ΝΔ επιδιώκουν να ανατρέψουν την εικόνα της ούτε λίγο ούτε πολύ ευημερούσας κοινωνίας που βιώνουμε. Αυτά ευθύνονται που δεν βλέπουμε, ότι ανεργία δεν υπάρχει, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις ευημερούν, οι οικογένειες δεν είναι υπερχρεωμένες και φόροι επιβάλλονται στους έχοντες και κατέχοντες, προκειμένου να στηριχθούν τα αναξιοπαθούντα στρώματα της κοινωνίας μας. Τελικά ζούμε σε μια ευημερούσα και ευτυχισμένη κοινωνία αλληλεγγύης. Απλά δεν μας αφήνουν να το καταλάβουμε.

Και για να μη ξεχνιόμαστε. Σκάνδαλο και διαπλοκή είναι μόνο ο Τσουκάτος, τα άλλα που ακούγονται, Βατοπέδι, Siemens, Ομόλογα, είναι απλά προπαγάνδα. (Γ.Π.)

Φώτο: anna saccheri

Για να χαλαρώσουμε

Πηγή: Από ένα φίλο

Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα;

.....έθεσε το φιλοσοφικό διλημματικό ερώτημα στην ομιλία του στην Ξάνθη ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Παπανδρέου και αντέδρασαν οι άλλοι αρχηγοί, ο καθένας βέβαια για τους δικούς του λόγους και στόχους. Ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, κύριος Καραμανλής, μου θύμισε τα σχολικά μου χρόνια στο δημοτικό, „Κύριε, Κύριε αυτός μας είπε βάρβαρους“. Αγνοώντας το πραγματικό περιεχόμενο του ερωτήματος, επεχείρησε να το προσωποποιήσει. Προσωπικά δεν με εξέπληξε. Ο αρχηγός του ΛΑΟΣ κύριος Καρατζαφέρης, επίσης ξεφτέρι, „....είναι τοις πάσι γνωστό, ότι τα ελληνικά του κυρίου Παπανδρέου δεν είναι εξαιρετικά...“ δήλωσε. Γλωσσικό το πρόβλημα λοιπόν. Βιάστηκε όμως και εκτέθηκε. Αν περίμενε πρώτα να ακούσει τα δελτία ειδήσεων, θα μάθαινε, ότι το δίλημμα αυτό το έθεσαν οι Ρόζα Λούξεμπουργκ και Κορνήλιος Καστοριάδης, φωτεινές μορφές της φιλοσοφικής σκέψης.

Ο Γιώργος Παπανδρέου απλά το επανέλαβε για να δώσει προφανώς την απαιτούμενη από την ίδια την πραγματικότητα ιδεολογική διάσταση στα τεκταινόμενα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Το αν αυτό που ζούμε σήμερα είναι βαρβαρότητα ή όχι, καλό είναι να ερωτηθούν οι δεκαπεντάρηδες, που εξεγέρθηκαν τον Δεκέμβριο, τα εκατομμύρια ανέργων, τα δύο τρίτα των λαών της Ευρώπης που αγγίζουν ή βρίσκονται κάτω από τα όρια της φτώχειας, όσους χάσανε περιουσίες και οικονομίες στα χρηματιστήρια και τοξικά ομόλογα, αυτούς που πηδούν από τα μπαλκόνια γιατί δεν βλέπουν διέξοδο στα προβλήματά τους. Να ερωτηθούν τα εκατομμύρια εργαζομένων, που ζουν καθημερινά κάτω από το φάσμα της ανεργίας. Να ερωτηθούν τα γυναικόπαιδα στις εμπόλεμες περιοχές.

Μπορεί άραγε να αμφισβητήσει κανείς στα σοβαρά, ότι όλη αυτή η συσσωρευμένη δυστυχία της ανθρωπότητας, δεν είναι προϊόν ενός συγκεκριμένου μοντέλου ανάπτυξης; Αν αυτό που βιώνει η ανθρωπότητα σε παγκόσμιο επίπεδο δεν λέγεται βαρβαρότητα, τότε πως αλλιώς θα μπορούσε να ονομαστεί; (Γ.Π.)

Κωσταντίνου και Ελένης - ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

19η Μαϊου. Γενοκτονία Ποντίων

Το ψήφισμα των Ελλήνων διανοουμένων για την τραγωδία του Πόντου (22.11.1921)

(…) Mετά βαθυτάτης συγκινήσεως οι συγγραφείς και καλλιτέχναι της Eλλάδος απευθύνονται προς τους διανοουμένους του πεπολιτισμένου κόσμου, όπως γνωστοποιήσουν εις αυτούς την τραγωδίαν χιλιάδων οικογενειών του ελληνικού Πόντου.

Ξηρά, εξηκριβωμένα και αναμφισβήτητα τα γεγονότα είναι τα εξής:

Oι Tούρκοι εφόνευσαν όλους ανεξαιρέτως τους κατοίκους της πόλεως Mερζιφούντος, αφού την ελεηλάτησαν και την επυρπόλησαν. Tους προσπαθήσαντας να διασωθούν ετυφέκισαν και εθανάτωσαν καταλαβόντες τας διόδους. Mετετόπισαν όλον τον άρρενα πληθυσμόν των πόλεων Tριπόλεως, Kερασούντος, Oρδούς, Oινόης, Aμισού και Πάφρας και καθ' οδόν κατέσφαξαν τους πλείστους εξ αυτών. Έκλεισαν εντός του ναού του χωρίου Έλεζλη εν Σουλού-Tερέ 535 Έλληνας και τους κατέσφαξαν διασωθέντων μόνον τεσσάρων. Πρώτους έσφαξαν 7 ιερείς διά πελέκεως προ της θύρας του ναού. Aπηγχόνισαν εν Aμασεία 168 προκρίτους Aμισού και Πάφρας. Eβίασαν όλας ανεξαιρέτως τας γυναίκας, τας παρθένους και τα παιδία των άνω πόλεων, τας ωραιοτέρας δε παρθένους και νέους έκλεισαν εις τα χαρέμια. Πλείστα βρέφη εφόνευσαν, σφενδονίζοντες αυτά κατά των τοίχων.

Οι υπογεγραμμένοι θέτουσι τα ανωτέρω υπ' όψιν των διανοουμένων της Ευρώπης και της Αμερικής θεωρούντες ότι όχι μόνον τα γεγονότα ταύτα αλλά και η ανοχή αυτών αποτελεί πένθος της ανθρωπότητος.

Aθήναι, 22 Nοεμβρίου 1921.

Άννινος X., Aυγέρης M., Bλαχογιάννης I., Bώκος Γερ., Γρυπάρης I., Δούζας A., Δροσίνης Γ., Zάχος A., Θεοδωροπούλου Aύρα, Θεοτόκης K., Iακωβίδης Γ., Kαζαντζάκης N., Kαζαντζάκη Γαλ., Kαμπάνης Aρ., Kαμπούρογλους Δ., Kαρολίδης Π., Kόκκινος Δ., Kορομηλάς Γ., Mαλακάσης M., Mαλέας K., Mένανδρος Σ., Nικολούδης Θ., Nιρβάνας Π., Ξενόπουλος Γρ., Παλαμάς K., Παπαντωνίου Z., Παράσχος K., Πασαγιάννης K., Πολίτης Φ., Πωπ Γ., Σικελιανός Άγγ., Σκίπης Σ., Στρατήγης Γ., Tαγκόπουλος Δ., Tσοκόπουλος Γ., Φυλλύρας P., Xατζιδάκις Γ., Xατζόπουλος Δ., Xορν Π., Σβορώνος I. μεθ' όλης της πικρίας μου διά την κυρίως υπό της Γαλλίας και υπό ουδενός αισθήματος ή συμφέροντος ανθρωπίνου, δικαιολογουμένην εγκατάλειψιν εις σφαγήν των χριστιανών.

ΟΔΗΓΟΙ ΠΡΟΣΟΧΗ!

Τα ζωάκια αυτά ζουν δίπλα σε "έξυπνους" ανθρώπους, στους κήπους, στα χωράφια και στα δάση μας. Είναι η εποχή που γεννιούνται τα σκαντζοχοιράκια. Τα βλέπουμε συχνά να διασχίζουν τους δρόμους μας. Γι΄ αυτό,

ΟΔΗΓΟΙ ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!!

Για να χαλαρώσουμε

Στο κουπέ ενός τρένου κάθονται από τη μια μεριά ένας Έλληνας και ένας Γερμανός και από την άλλη μια γριά 80 χρονών και μια εικοσάχρονη γκομενάρα με μια σούπερ μίνι φούστα, πολύ προκλητική, χωρίς να γνωρίζει ο ένας τον άλλον.

Όλη την ώρα o Έλληνας και ο Γερμανός έτρωγαν την κοπέλα με τα μάτια τους, αλλά δεν τολμούσαν να κάνουν κάτι λόγω της γριάς.

Σε κάποια στιγμή το τρένο μπαίνει σε ένα τούνελ και τότε μέσα στο βαθύ σκοτάδι ακούγεται o ήχος μιας σφαλιάρας... ΦΑΑΑΑΠ!!!!!

Σκέφτεται o Έλληνας: Ο άτιμος o Γερμανός βρήκε την ευκαιρία τώρα με το σκοτάδι, έβαλε χέρι στη μικρή και αυτή του έριξε σφαλιάρα!

Σκέφτεται ο Γερμανός: Ο κωλο-Έλληνας έβαλε χέρι στη μικρή ... κι έφαγα ΕΓΏ τη σφαλιάρα!

Σκέφτεται η γκόμενα: Κάποιος από αυτούς τους δύο μαλάκες πήγε να μου βάλει χέρι, το έβαλε κατά λάθος στην ΓΡΙΆ και η γριά του έριξε σφαλιάρα!!!

Σκέφτεται και η γριά: Κουφάλα Γερμανέ ... ΑΠΌ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΉ ΣΤΗΝ ΧΡΩΣΤAΓΑ!!!.

ΑΠΟ ΔΙΟΣ ΑΡΞΑΣΘΑΙ!

του Κώστα Γ. Μαμέλη

kmamelis@the.forthnet.gr

Στη σύγχρονη πολιτική ζωή, η Δικαιοσύνη ( ως συντεταγμένη εξουσία και ως δικαιοδοτικός θεσμός), αποτελεί αντικείμενο της «χαμηλής» πολιτικής.

«Δεν έχει ψήφους, κοστίζει δυσανάλογα, πρόκειται για γραφειοκρατία του κερατά», παρατηρούν εμβριθώς οι λαϊκίζοντες κατ΄ επάγγελμα «βιαστές» της και «συνήθεις ύποπτοι» με τα «άσπρα κολάρα». Την θεωρούν «θεραπαινίδα» της πολιτικής, «έτοιμη για όλα», σαν τη «χαμένη τιμή της Καταρίνα Μπλουμ»*.

Εξαγοράσιμη, «μανιπουλαρισμένη» (τι λέξη!), ομόκλινη των εξωθεσμικών!

Τα προγράμματα των κομμάτων εξουσίας συνήθως εξαντλούνται σε λίγες αναφορές, γενικόλογες, αμφίσημες, ρητορικές. Γύρω από την περίφημη διάκριση των εξουσιών, η συζήτηση κρατάει από τον Μοντεσκιέ ως τις μέρες μας, αναλισκόμενη στην -κατ΄ ευφημισμόν- ανεξαρτησία της.

Κι αυτή, (την ανεξαρτησία), ευαγγελίζονται προεκλογικά, ενώ την «λησμονούν» μετεκλογικά ( που να μπλέκεις τώρα!, χώρια που κινδυνεύουμε από «αυτονομίες» και τέτοια ! Θα προκύψει «κράτος δικαστών», Ντι Πιέτρο, Σαρτζετάκης και άλλα ηχηρά).

Τα κόμματα της άλλης Αριστεράς την «ξορκίζουν» ως «ταξική», ως «εργαλείο της κυρίαρχης τάξης», ως «μηχανισμό καταστολής», χαμένα σε στερεότυπα και δογματισμούς . Σα να έχουν «ανακαλύψει», κάπου στον κόσμο, πριν και τώρα, την ιδανική , την μη ταξική!

Δεν υπάρχει, βέβαια, αμφιβολία, ότι η Δικαιοσύνη ως εξουσία, αντικειμενικά υπηρετεί το σύστημα που την καθιδρύει κι επομένως συναρθρώνεται με τα ταξικά χαρακτηριστικά του. Όμως, διάολε, το «σύστημα» είναι Δημοκρατία (το καλλίτερο, μέχρι την «εφεύρεση» του άριστου). Εδώ αρχίζουν τα δύσκολα.

Ακόμη και για την στοιχειώδη «συστημική» συμπεριφορά.

Για τη Δημοκρατία μας, (που οι εξουσίες της πηγάζουν από το λαό και ασκούνται μόνον γι αυτόν), τώρα, που η Δικαιοσύνη βρίσκεται στο επίκεντρο της βαθιάς κρίσης των θεσμών της, είναι ή ώρα! «Από Διός άρξασθαι»!

Πρωταρχικό, χιλιοειπωμένο από τη νομική μας διανόηση - αλλά όχι ακατόρθωτο - να απεμπλακούμε λίγο από την εξάρτηση και τον επηρεασμό, αν η ηγεσία της Δικαιοσύνης πάψει να επιλέγεται από την εκτελεστική εξουσία.

Στην κατεύθυνση αυτή είναι τολμηρή (και αρκούντως αυτοκριτική) η πρόσφατη πρόταση του Γιώργου Παπανδρέου για την εκλογή της από τη Βουλή, με τα 2/3 της.

Και θα ήταν τολμηρότερη αν συνοδεύονταν και από τα 2/3 ειδικού θεσμικού εκλεκτορικού σώματος, μετά από δημόσια ακρόαση των εκλόγιμων. *Μπελ-Σλέντορφ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ 6.5.2009

18οι στο σκασιαρχείο οι έλληνες ευρωβουλευτές

Σε λίγες ημέρες θα εκλέξουμε τους νέους ευρωβουλευτές, που θα μας εκπροσωπίσουν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Η παρουσία τους εκεί είναι βέβαια επιβεβλημένη.

Όμως δεν είναι πάντα έτσι.

Το ισοζύγιο παρουσίας είναι καταστροφικό.

Σύμφωνα με την έρευνα της "European Policy Centre" σε συνεργασία με την οργάνωση "Votewatch", οι Αυστριακοί ευρωβουλευτές βρίσκονται στην κορυφή του Πίνακα Συμμετοχών, οι Ιταλοί στην τελευταία, ενώ οι Έλληνες κατέχουν την 18η θέση.

Φωτο: Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΩΝ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΒΟΥΛΗ ΣΕ ΠΟΣΟΣΤΑ

1. Αυστρία 92,71 %

2. Εσθονία 91,95 %

3. Φιλανδία 91,83 %

4. Σλοβακία 91,66 %

5. Πολωνία 91,55 %

6. Λιθουανία 88,81 %

7. Λετονία 88,52 %

8. Σλοβενία 88,52 %

9. Πορτογαλία 87,86 %

10. Γερμανία 87,82 %

11. Τσεχία 87,68 %

12. Κύπρος 87,32 %

13. Ισπανία 86,61 %

14. Λουξενβούργο 86,58 %

15. Ιρλανδία 86,08 %

16. Δανία 85,97 %

17. Μεγάλη Βρετανία 85,84 %

18. Ελλάδα 85,55 %

19. Ουγγαρία 85,31 %

20. Μάλτα 85,24 %

21. Ολλανδία 85,23 %

22. Γαλλία 85,09 %

23. Βέλγιο 84,70 %

24. Βουλγαρία 84,31 %

25. Σουηδία 82,63 %

26. Ρουμανία 78,46 %

27. Ιταλία 71,93 %

Πηγή: votewatch

Τα κλούβια αυγά του ρατσισμού

Χρειάζεται μια μικρή διόρθωση το σύνθημα "έξω οι ξένοι" για να είναι πιο εύστοχο και να εκφράζει αυτούς που το φωνάζουν. Θα ήταν καλύτερα να φωνάζουν "έξω οι φτωχοί αδύναμοι ξένοι", διότι αυτοί είναι οι στόχοι των "αγαναχτισμένων πολιτών", των φασιστών και των χρυσαυγιτών που επανδρώνουν τα τάγματα μίσους και βλακείας και επιτίθενται οργανωμένα σε ανυπεράσπιστους ανθρώπους. Δεν τους είδα να κυνηγούν ποτέ κανέναν κοστουμαρισμένο ξένο, οπότε μάλλον η φτώχεια και η ένδεια τους πειράζει. Άλλη μια παράστασή τους παρακολουθήσαμε το Σάββατο με την ευγενική κοροϊδία της αστυνομίας, στις γραμμές της οποίας μπορούν άνετα να σουλατσάρουν χρυσαυγίτες, να κάνουν επιθέσεις και να εξαφανίζονται σαν να αποτελούν σώμα της ΕΛ.ΑΣ. Η συγκέντρωση των "επιτροπών Ελλήνων" και πάσης φύσεως ακροδεξιών, περιελάμβανε φυσικά τα γνωστά συνθήματα για τους μετανάστες που παίρνουν τις δουλειές και αυξάνουν την εγκληματικότητα και που αν φύγουν από τη χώρα θα μπορέσουν οι πατριώτες να ανασάνουν. Θα είναι λάθος να μείνουμε όμως μόνο στην κρυφή ή φανερή δράση των ακροδεξιών και να μην σημειώσουμε ότι το δηλητήριο του ρατσισμού έχει απλωθεί στην ελληνική κοινωνία. Ένας λαός σε κρίση που δεν μπορεί να θέσει στόχους και να τους υλοποιήσει, ζητά απεγνωσμένα εύκολο αντίπαλο. Ζητά τον αδύναμο για να τον αποτελειώσει και να τον ενοχοποιήσει, αφού δεν μπορεί ή δεν έχει το κουράγιο να αντιμετωπίσει τους πραγματικούς υπαίτιους της δεινής του κατάστασης. Από κοντά και τα κανάλια της τρομολαγνείας που βρίσκουν στον μετανάστη τον "δαίμονα" που χρειάζονται τα νούμερα της τηλεθέασης και τον ένοχο που θέλουν να δουν οι νοικοκύρηδες - τηλεθεατές - καταναλωτές. Κατά ένα περίεργο τρόπο η συντριπτική πλειοψηφία των ρεπορτάζ σχετικά με ληστείες περιέχουν τη φράση "ένοπλοι κουκουλοφόροι, πιθανότατα αλλοδαποί" (η κουκούλα δεν εμποδίζει την πρόβλεψη) και όλα τα βίντεο για το έγκλημα κάποιον ηλικιωμένο που φοβάται τον "εγκληματία-ξένο" και αναπολεί τις ημέρες με τις ξεκλείδωτες πόρτες, τα ανοιχτά μπαλκόνια και τα κλειστά σύνορα. Για τα ποσοστά εγκληματικότητας και πόσο αυτά ανεβαίνουν, μπορούμε πράγματι να κατηγορήσουμε τους μετανάστες, αν αποσυνδέσουμε την φτώχεια από την πιθανότητα κάποιος να οδηγηθεί στο έγκλημα ως έσχατη λύση. Επίσης μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τις στατιστικές για να υποστηρίξουμε την άποψή μας συγκρίνοντας την εγκληματικότητα των Ελλήνων (περιλαμβάνοντας γέρους και μωρά) με την εγκληματικότητα των μεταναστών που οι περισσότεροι ανήκουν στον ενεργό πληθυσμό, όπου η παραβατικότητα είναι αυξημένη. Το τρικ που θα χρησιμοποιήσουμε δεν έχει τόσο σημασία, όσο η απόφασή μας να κατασκευάσουμε μια πραγματικότητα. Χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να ξεφύγει ο καθένας μας από τα στερεότυπα, το μίσος και τις εύκολες λύσεις. Εκεί που κάποιοι βλέπουν περιοχές-γκέτο και μετανάστες-τέρατα, θα μπορούσαμε να δούμε σκόπιμα υποβαθμισμένες γειτονιές και ανθρώπους απελπισμένους, θύματα εκμετάλλευσης, στοιβαγμένους κατά δεκάδες σε άθλια δωμάτια. Θα μπορούσαμε να δούμε ανθρώπους που κρυώνουν, πεινάνε και φοβούνται και να διαπιστώσουμε ότι αυτό που καθορίζει τη συμπεριφορά τους είναι η φτώχεια στην οποία τους καταδικάζει το κράτος που τους κρατάει υπό ομηρεία χωρίς χαρτιά και οι εργοδότες που τους χρησιμοποιούν ως ανασφάλιστους δούλους. Το επίπεδο μιας κοινωνίας κρίνεται από το πώς συμπεριφέρεται στα πιο αδύναμα μέλη της. Από το πώς αντιμετωπίζει τους φτωχούς, τους μετανάστες, τους ανάπηρους και πώς τους ενσωματώνει.

Περισσότερα: Πηγή NEWS 24/7

Το να βάλεις φρένο στα ελλείμματα δεν σταματάς τα χρέη

Το να βάλεις φρένο στα ελλείμματα δεν σταματάς τα χρέη. Αντίθετα φρενάρεις το μέλλον και αφαιρείς την βασική δυνατότητα της χώρας να πάρει τα πάνω της γρήγορα, να αντιδράσει έγκαιρα, να στηρίξει τις δομές της και να διασφαλίσει το μέλλον των πολιτών. Οι πολιτικές που επικεντρώνονται απλά στον περιορισμό των ελλειμμάτων επιβραδύνουν την ανάπτυξη και επιτίθενται στο κοινωνικό κράτος. Σε περιόδους οικονομικής κρίσης τέτοιες πολιτικές μεταφέρουν το κόστος "διάσωσης" στους εργαζόμενους και ειδικά στα αδύναμα στρώματα της κοινωνίας, μέσω της αποδόμησης του κοινωνικού κράτους και περιορισμού των δημοσίων επενδύσεων. DGB.

Λίγες ημέρες μετά επιβεβαιώθηκαν οι απόψεις του Συνδικάτου των εργαζομένων από τον Οργανισμό Οικονομικής Ανάπτυξης και Συνεργασίας (OECD) στην Έκθεση Σύγκρισης Χωρών. Σύμφωνα με την έκθεση, καμία άλλη βιομηχανική χώρα δεν επιβαρύνει σε τέτοιο μεγάλο βαθμό τα μικρά και μεσαία εισοδήματα με φόρους και ασφαλιστικές εισφορές, όσο η Γερμανία. (Assiociated Press-Paris 12.05.09)

TZ.ΟΖΝΤΕΜΙΡ Θα δώσω αγώνα για τα δικαιώματα των μη μουσουλμάνων στην Τουρκία

Θέματα όχι μόνο οικολογικά συζήτησε ο Τζεμ Οζντεμίρ με τον οικουμενικό πατριάρχη Βαρθολομαίο στο Φανάρι.

Του Νικολάου Μαγγίνα

Ο πρόεδρος του Κόμματος των Πρασίνων και ευρωβουλευτής της Γερμανίας, ο οποίος είναι μουσουλμάνος Τούρκος, μετανάστης δεύτερης γενιάς, κατά την εγκάρδια συνάντησή του με τον πατριάρχη εξέφρασε το σεβασμό του στο πρόσωπο του “Πράσινου” πατριάρχη, αλλά και στον ιστορικό θεσμό που εκπροσωπεί. Στη συνομιλία τους αναφέρθηκαν αμφότεροι στα προβλήματα τα οποία αντιμετωπίζει το πατριαρχείο και η ομογένεια της Πόλης. Στο τέλος της συνάντησης, ο πρόεδρος των Πρασίνων αναφέρθηκε στις προσπάθειες που καταβάλλονται για την προστασία του περιβάλλοντος και στη συνεισφορά του πατριάρχη Βαρθολομαίου σε αυτόν τον τομέα. Επίσης, αναφέρθηκε στην επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης και στα εμπόδια που έχουν ανακύψει αναφορικά με τη διαχείριση και τη λειτουργία των μειονοτικών ιδρυμάτων (βακουφιών). Αξιολογώντας την επίσκεψή του στο πατριαρχείο, τόνισε χαρακτηριστικά: "Όπως είναι γνωστό, στο πατριαρχείο δεν είναι η πρώτη φορά που έρχομαι, ούτε η τελευταία. Ως εκ τούτου, αισθάνομαι σαν να είμαι στο σπίτι μου. Το πατριαρχείο είναι και δικό μου πατριαρχείο. Ο πατριάρχης, όπως είναι γνωστό, αναγνωρίζεται σε όλο τον κόσμο ως ο περιβαλλοντολόγος πατριάρχης, ως ο ʽΠράσινοςʼ πατριάρχης. Κι αυτό αποτελεί ένα ξεχωριστό σύνδεσμο μεταξύ μας. Εγώ, ως συμπρόεδρος του Κόμματος των Πρασίνων, μπορώ επʼ αυτού να εργαστώ. Υπάρχει πλήθος θεμάτων σχετικά με το πώς θα αφήσουμε τη Γη μας στις επόμενες γενεές. Κι εγώ, σαν τον πατριάρχη, σκέπτομαι το ίδιο, ότι σε αυτόν τον κόσμο είμαστε επισκέπτες. Ως εκ τούτου, αν θέλουμε να είμαστε καλοί άνθρωποι, αν θέλουμε σήμερα να είμαστε υπεύθυνοι προς τις επόμενες γενεές, πρέπει να ζούμε ανάλογα, να ζούμε υπεύθυνα, πρέπει να εργαζόμαστε, να είμαστε καλοί πολίτες". Σχετικά με τους πολίτες οι οποίοι έχουν διαφορετική εθνικότητα ή θρησκεία κι έχουν διαφορετικό πολιτισμό, ο τουρκογερμανός πολιτικός ήταν σαφής, λέγοντας τα εξής: "Σε αυτούς οι οποίοι δεν είναι σαν κι εμάς, σε όσους δεν ασπάζονται τη δική μας θρησκεία, σε όσους δεν είναι από τη δική μας εθνική ρίζα πρέπει να δείχνουμε σεβασμό και ανοχή και, αναγνωρίζοντας τα δικαιώματά τους, θα πρέπει να δίνουμε αγώνα για εκείνους, αν βέβαια θέλουμε να είμαστε καλοί άνθρωποι και καλοί δημοκράτες. Για το λόγο αυτό θα πρέπει μια ώρα αρχύτερα να ανοίξει η Θεολογική Σχολή της Χάλκης και τα εμπόδια που έχουν ανακύψει αναφορικά με τα βακούφια θα πρέπει να εκλείψουν. Οι λόγοι που δόθηκαν πρέπει να τηρηθούν και να εφαρμοστούν".

ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΤΗΣ 6.5.09

Μια νέα φτώχεια στη Γερμανία

Ένα εκατομμύριο άνθρωποι αναζητούν καθημερινά τροφή στο "Deutschen Tafeln". Φιλόπτωχος φορέας που παρέχει τροφή σε αναξιοπαθούντες συμπολίτες μας. Μέχρι τώρα επρόκειτο κατά κανόνα για άστεγους. Επρόκειτο για όσους έχαναν τη δουλειά τους χωρίς δυνατότητες για το μέλλον. Για όσους ίσχυε το "Πρώτα Άνεργος - Μετά Άστεγος - και τέλος Χωρίς Ελπίδα".

Τα πράγματα όμως άλλαξαν. Πρόκειται για νεόπτωχα στρώματα που επιβεβαιώνουν την νέα διάσταση της κοινωνίας. Αυτήν που καταδικάζαμε ως κοινωνία των δύο τρίτων, ελπίζοντας πάντα, ότι θα είναι λίγο μακριά από την δική μας γειτονιά. Γι΄ αυτήν που θα επιθυμούσαμε να περιλάβει στους πρώτους και κυρίαρχους στόχους της η ευρωπαϊκή πολιτική, για την οποία καλούμαστε τον επόμενο μήνα δυστυχώς χωρίς ορατή ατζέντα να αποφασίσουμε.

Σύμφωνα με τις δηλώσεις του διευθυντή του Tafeln αναζητούν καθημερινά τροφή οικογενειάρχες μεγάλων οικογενειών με πλήρες ωράριο εργασίας, που όμως το εισόδημά τους πλέον δεν επαρκή. Εργαζόμενοι με μειωμένο ωράριο εργασίας, χαμηλόμισθοι, μητέρες που μεγαλώνουν μόνες τα παιδιά τους και υπερήληκες χαμηλοσυνταξιούχοι.

Πηγή: Spiegel Online

Το σύνδρομο της κόμπρας και η οικονομική κρίση

Την εποχή της αποικιοκρατίας στην Ινδία ο Άγγλος Διοικητής αποφάσισε την επιδότηση των χωρικών για κάθε κόμπρα που σκότωναν. Πίστευε, ότι με τον τρόπο αυτό θα μειώνονταν οι κίνδυνοι από το δηλητηριώδες ερπετό για τους κατοίκους της υπαίθρου.

Οι χωρικοί διαπιστώνοντας, ότι μπορούν να εξασφαλίσουν ένα ικανοποιητικό εισόδημα, άρχισαν να εκτρέφουν κόμπρες, που αργότερα τις σκότωναν για να πάρουν το επίδομα. Όταν ο Διοικητής παρατήρησε, ότι το πρόβλημα δεν λύνεται σταμάτησε την επιδότηση και στους χωρικούς μείναν οι κόμπρες. Τότε αυτοί τις ξαμόλυσαν στα χωράφια και η κατάσταση χειροτέρεψε.

Foto: Lee R. Berger

Μήπως έτσι δεν έγινε και με τα τοξικά χαρτιά. Όταν πλέον διαπιστώθηκε ότι δεν υπάρχει καμία αξία, για να απαλλαγούν από αυτά τα πέταξαν στην αγορά και όποιον "τσιμπήσουν".

Αλέκος Παναγούλης, o παράφορα ερωτευμένος με την ελευθερία

1η Μαίου 1976 - 1η Μαίου 2009

33 χρόνια από τον θάνατό του