Δεν έχει νόημα πλέον...

Γράμμα οργής και απελπισίας. Το αντιγράφω από το ΑΝεμος, το συνυπογράφω και του λέω. Συνέχισε φίλε. Δεν είσαι μόνος.... (Γ.Π.)

το αίμα Αυτού εφ' ημάς και επί τα τέκνα ημών

Ούτε να σου γράφω

Ούτε να με διαβάζεις Τέλος! Σήμερα περίμενα ολόκληρη την ημέρα μέχρι τώρα, βαθιά μεσάνυχτα, μπας και... Μπας και κουνηθεί κάποιος. Κάτι... Περίμενα πρώτα από όλα τους συντρόφους μου. Αλλά αυτούς μάταια τους περιμένω κοντά 30 χρόνια. Περίμενα αυτούς που σκέφτονται -υποτίθεται... Περίμενα τους εργάτες, τους οικοδόμους. Περίμενα ώρες πολλές. Περίμενα κάποιον, κάποια, μια μάνα, μια γιαγιά να ψελλίσει τους στίχους "Γιε μου, σπλάχνο των σπλάχνων μου..." Αυτές, σήμερα 30 του Μάρτη του 2010 ήταν ίσως οι πιο κρίσιμες ώρες της ζωής μου όπως εγώ καταλαβαίνω πως είναι ζωή, πως ήταν ζωή, πως μπορεί να είναι, πως ήθελα να είναι Η ζωή. Κι έκανα λάθος. Η ζωή δεν είναι και δεν θα είναι ξανά αυτό που πίστεψα κάποτε. Μέχρι και κάποιοι "φίλοι" αποδείχτηκαν εμετικότεροι των "εχθρών". Σάπιοι και χολεριασμένοι μέχρι το μεδούλι. Περίμενα τους πιτσιρικάδες να βγουν πάλι οργισμένοι για ένα 15χρονο που τινάχτηκε στον αέρα, χθες το βράδυ. Τα παιδιά μας όμως είναι κι αυτά νεκρά. Τα θάψαμε εμείς με τα ίδια μας τα χέρια. Και χωρίς αυτά δεν έχει πλέον νόημα το ταξίδι. Νομίζω ότι κάπου εδώ τελειώνει το δικό μου παραμύθι. Να χαίρεστε τους εφιάλτες σας. Αφού δεν μπορούμε να ζήσουμε σε έναν καλύτερο κόσμο, ας σαπίσουμε στην πιο μαύρη κόλαση. Δεν είμαστε πλέον τα υποκείμενα της Ιστορίας. Είμαστε ένα πλήθος από γελοία υποκείμενα. Αυτός ο κόσμος μου προκαλεί αηδία... (Η φωτογραφία αποτελεί το τεκμήριο του θανάτου ΜΑΣ!) (Μη διανοηθεί κανείς να μου ξαναμιλήσει πλέον για Αριστερά, ΣΥΡΙΖΑ, ΣΥΝ, ΠΛΗΝ, ΠΑΜΕ και ΦΥΓΑΜΕ διότι θα έχει ΠΟΛΥ κακά ξεμπερδέματα! Πολύ κακά όμως!)

15χρονο παιδί το θύμα της τυφλής βίας

Το θύμα της έκρηξης είναι ένα αγόρι 15 ετών από το Αφγανιστάν, που έψαχνε στα σκουπίδια για φαγητό ή για κάτι "πολύτιμο". Ούτε οι παράπλευρες απώλειες στο κυνήγι του "εχθρού", ούτε η αγνωσία των δραστών μπορούν να δικαιολογήσουν την απεχθή πράξη τους. Είναι κοινοί δολοφόνοι, με πλήρη απαξία στο υπέρτατο αγαθό του ανθρώπου, αυτό της ζωής και κυρίως της προστασία της. Ας μη περάσει εύκολα. Θα μπορούσε να είναι το δικό μας παιδί. "Είναι το δικό μας παιδί!!!". (Γ.Π.)

2 εκατομμύρια ευρώ για να τα...ξύσουν !

Έλαβα από το φίλο Δ.Κ. και αναδημοσιεύω.

Έλεος πλέον , αυτοί δεν πρέπει να μπουν σε απλή φυλακή . Χρειάζονται σωφρονιστικό κατάστημα που θα τους σπάνε στο ξύλο , πέντε φόρες την ημέρα , όσα δηλαδή και τα γεύματα. Όσοι έχουν περπατήσει εμπρός από την Βουλή θα έχουν παρατηρήσει πόσο επικίνδυνα είναι τα μάρμαρα στο πεζοδρόμιο ειδικά όταν βρέχει. Αυτό είδαν και στην βουλή και επί ΝΔ αποφασίστηκε χρηματοδότηση ύψους 2 εκκατομυρίων ευρώ (!) για να τα ξύσουν και να τα κάνουν σαγρέ. Με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία ο νέος πρόεδρος της Βουλής θορυβημένος απο το κόστος έκανε νέα συμφωνία στα 400 χιλιάδες ευρω. Τελικά τις τελευταίες μέρες υστερα απο απόφαση του υπουργείου οικονομικών στα πλαίσια των οικονομικών αναδιοργανώσεων το ποσό που κρίθηκε αναγκαίο για την διεκπαιρέωση των εργασιών είναι μόλις 20 χιλιάδες ευρώ όσο η αξία ενός μηχανήματος ξυσίματος καθώς την εργασία μπορεί να την κάνει η τεχνική υπηρεσία της Βουλής ! Δηλαδή 1 εκατομμυριο 980 χιλιάδες ευρώ εξοικονόμηση ! Αυτό είναι ένα δείγμα για το πάρτυ που γίνεται στο δημόσιο...με τα λεφτά όλων μας. Εσείς άντε τώρα να πληρώσετε το....μάρμαρο...της σπατάλης !

27-03-2010 20:30 ΚΛΕΙΝΟΥΜΕ ΤΑ ΦΩΤΑ...ΩΡΑ ΤΗΣ ΓΗΣ

Το Σάββατο 27 Μαρτίου 2010 στις 8:30 το βράδυ σβήνουμε τα φώτα των σπιτιών μας, των ηλεκτρικών συσκευών για μια ώρα στέλνοντας ένα δυνατό μήνυμα στους ηγέτες του κόσμου ότι απαιτούμε τη δέσμευσή τους για δράσεις προς όφελος του πλανήτη. Σας καλούμε όλους σε αυτή την παγκόσμια συμβολική δράση ενάντια στην κλιματική αλλαγή.

Η Ώρα της Γης ξεκίνησε το 2007 στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας με τη συμμετοχή 2.2 εκατομμυρίων νοικοκυριών και επιχειρήσεων που έσβησαν τα φώτα τους για μία ώρα. Μόλις έναν χρόνο αργότερα η εκστρατεία μετατράπηκε σε ένα παγκόσμιο κίνημα για το κλίμα με τη συμμετοχή 100 εκατομμυρίων ανθρώπων σε 35 χώρες. Παγκοσμίως γνωστά κτίρια και τοποθεσίες όπως η γέφυρα Golden Gate και το Κολοσσαίο, σκοτείνιασαν για μία ώρα και μετατράπηκαν σε σύμβολα ελπίδας για ένα πρόβλημα που γίνεται κάθε ώρα και πιο έντονο.

Η Ώρα της Γης απευθύνεται σε κάθε πολίτη, κάθε επιχείρηση και κάθε ανθρώπινη κοινότητα στον πλανήτη. Μας καλεί να δράσουμε, να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να συμμετέχουμε ενεργά σε πρωτοβουλίες για ένα βιώσιμο μέλλον. Πασίγνωστες τοποθεσίες, μνημεία και κτίρια σε όλο τον πλανήτη θα σκοτεινιάσουν και φέτος. Άνθρωποι σε όλο τον κόσμο θα σβήσουν τα φώτα τους και θα ενώσουν για μία ώρα τις ζωές για το μέλλον του πολύτιμου πλανήτη μας.

Πληροφορίες: www.wwf.gr/earthhour

... η βρόχα έπεφτε στρέιτ θρου*

ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ Γ. ΜΑΜΕΛΗ*

kmamelis@the. forthnet.gr

Φανάρι, Τσιμισκή. Κόκκινο. Βροχή δυνατή. Σχεδόν καταρρακτώδης. Βιαζόμουν. Ξέρεις, προτάσεις, ραντεβού, τηλέφωνα, «το κόμμα να τραβάει από το μανίκι!», ΔΝΤ, spreads…

Το 500ράκι κοκάλωσε.

Μέσα από τα νοτισμένα τζάμια τη διέκρινα αμέσως. Αβαφη, περήφανη ομορφιά.

Ματόκλαδα, λούλουδα του κάμπου. Χυτά μαύρα μαλλιά, ξέπλεκα, στον αέρα. Στιλπνά και φωτεινά από την ανάμειξη της βροχής με τον αναιμικό, κίτρινο, δημοτικό φωτισμό. Σταγόνες στα μάγουλα και βλέμμα παρακλητικό για την συντομότερη δυνατή διανομή των διαφημιστικών που στοιβάζονταν δίπλα, στο κοντινό περίπτερο.

Ηταν τόσο όμορφη! Θα 'τανε στα 19, θα την έλεγαν Ελένη ή Αλκηστις ή (πιθανότερο) Μαρία, κάτοικος Νικόπολης, β' εξάμηνο ΤΕΙ. Πατέρας οικοδόμος- άνεργος- μάνα στο σπίτι, η 80χρονη γιαγιά στο κρεβάτι και ο 22χρονος αδελφός στην πρέζα, να λιώνει κάθε μέρα.

Ο επεξεργαστής του εγκεφάλου (intel cuore 2 duo extreme - 3,06 GHZ) τη φωτογράφισε ασπρόμαυρα, με τις σκιές της απελπισμένης τιμιότητας ανάγλυφες στις παρειές και την αγωνία στα μάτια (πράσινα, αμυγδαλωτά) να εξαντλήσει με τελειότητα τη συμβατική της υποχρέωση, να τα μοιράσει χέρι-χέρι, με συνοδεία γλυκόπικρου «ευχαριστώ» στους βιαστικούς διαβάτες. Επρεπε να ξοδιάσει, χωρίς παρατηρήσεις του «επιθεωρητή» που συνήθιζε να την «τσεκάρει» σκληρά, αφού απέρριπτε σιωπηρά -πλην ηχηρά- την επίμονη σεξουαλική παρενόχλησή του (όπως κομψά ονομάζεται πλέον ο έμμεσος βιασμός).

Οχι ότι δεν ήξερε τη δουλειά, αλλά να, φοβόταν μήπως της ξεφύγουν δύο μαζί, μέσα στη βιάση, μήπως πέσουν κάποια στο πεζοδρόμιο και την «τιμωρήσουν» με τη γνωστή παρακράτηση. «Μείον 20% γλυκιά μου», θα έλεγε το αφεντικό. Κι ήταν σημαντικό γι' αυτήν να εισπράξει, σήμερα, τα 20 ευρώ του άθλιου μεροκάματου της βροχής.

Για τον επιούσιο.

Πέφτει πράσινο. Βυθισμένος στις σκέψεις της μορφής και στην αποκωδικοποίηση της τρεμάμενης συνείδησής της, έχασα το δευτερόλεπτο της αντίδρασης κι αμέσως ο οπίσθιος νεοέλληνας με το θηριώδες Cherokee (αλαζόνας μικροαστός) κορνάρισε (προφανώς «στολίζοντας» το 500άρι μου).

Ο ηλίθιος θόρυβος της κόρνας με προσγείωσε.

Κι όπως έφευγα γκαζωμένος σαν ν' άκουσα (από το υπερπέραν; από την Ελένη ή Άλκηστη ή (πιθανότερο) Μαρία;) την κραυγή σαν τον στίχο «ό-ι, ό-ι μάνα μου», ενώ ταυτόχρονα «το φεγγάρι δε βγήκε και η βρόχα έπεφτε ράιτ θρου»**.

**Γιώργος Ζαμπέτας

*Ο ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΜΕΛΗΣ, είναι δικηγόρος

Πηγή: ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ 24.03.2010 - Πίνακας της Carmen Kroese

Οι άνεργοι δημοσιογράφοι και ξεπεσμός της "προσφερόμενης" φίρμας

Μια πολύ ενδιαφέρουσα άποψη του Βασίλη Μπόνιο. ...Γιατί συμβάλλουμε κι εμείς στην ανεργία και την απαξία εκατοντάδων δημοσιογράφων; Στον αθέμιτο ανταγωνισμό; Γιατί πουλάμε τη φωνή μας στους εκδότες, βάζοντας κι εμείς τη σφραγίδα μας στο να γίνουν οι εφημερίδες ψιλκατζίδικα, αντί για δημοσιογραφικό όχημα; Χρειάζεται ιδιαίτερη φαιά ουσία, για να πει ο επαναστάτης Νταλάρας, "εγω δεν δέχομαι να πουληθώ σαν ο ελκυστικός κράχτης της δημοσιογραφίας. Καθένας τη δουλειά του."... Yπάρχουν κάποιοι λαικοί τραγουδιστές που έχουν γίνει ζάπλουτοι απο το ταλέντο που τους χάρισε η ζωή και απο την αγάπη του κόσμου. Ανάμεσα σ αυτούς που τράβηξαν το κουπί τις επικοινωνίας τους είναι και εκατοντάδες απλοί δημοσιογράφοι που ζουν απο το μεροκάματο. Κι έρχονται τώρα αυτές οι φίρμες, οι διασημότητες της Κωλοπετινίτσας χώρας μας, να γίνουν cd για τις εφημερίδες των μεγαλοεκδοτών. Κανείς τους: ούτε ο απανταχού Νταλάρας, ούτε ο ευσυγκίνητος Πάριος, ούτε ο σε μια στίβα καλαμιές Μητροπάνος, ούτε η κουλτουριάρα Πρωτοψάλτη, είπε για μπάστα, τι πάμε να κάνουμε; Γιατί συμβάλλουμε κι εμείς στην ανεργία και την απαξία εκατοντάδων δημοσιογράφων; Στον αθέμιτο ανταγωνισμό; Γιατί πουλάμε τη φωνή μας στους εκδότες, βάζοντας κι εμείς τη σφραγίδα μας στο να γίνουν οι εφημερίδες ψιλκατζίδικα, αντί για δημοσιογραφικό όχημα; Χρειάζεται ιδιαίτερη φαιά ουσία, για να πει ο επαναστάτης Νταλάρας, "εγω δεν δέχομαι να πουληθώ σαν ο ελκυστικός κράχτης της δημοσιογραφίας. Καθένας τη δουλειά του." Πως επιτρέπουν στον εαυτό τους αυτή τη μεταχείριση αλλά και τις συνέπειες που έχει στους εργαζόμενους δημοσιογράφους; Καθότι ένας εκδότης που βγαίνει με Νταλάρα, αν είναι ολίγον φτηνιάρης, αρπαχτικό και τυχοδιώκτης γιατί να ενδιαφερθεί για τη ποιότητα του ρεπορτάζ; Βάζει Νταλάρα κι έχει ο Θεός...Και στο μεταξύ οι εργαζόμενοι των άλλων εφημερίδων που δεν έχουν Νταλάρες, βλέπουν την στρόφιγγα της κυκλοφορίας να κλείνει όπως το οξυγόνο στον διασωληνομένο. Γιατί ο κάθε αποψάτος Νταλάρας να συμμετέχει στο αιματικύλισμα των δημοσιογράφων, ως όργανο των εκδοτών; Μπορεί να πει ένα ΟΧΙ τόσο στη δισκογραφική του, οσο και στους εκδότες. Απο τους κορυφαίους τραγουδιστές θα το περιμέναμε κι οχι απο το Νίνο η τη Μπεζαντάκου, γαμώ τον Λένιν μου. Κι αν συνεχίσουν να εκδίδονται μ αυτό το τρόπο τι διαφορά έχουν απο τη Τζούλια, την ορεξάτη, την αχόρταγη, τη σαμπανιζέ; Πηγή: www.kourdistoportocali.com

Ο Γιώργος, η πατρίδα και η ΕΕ

του ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΡΥΣΙΚΟΥ Monthly Review

….Όμως, όλως «περιέργως», ο όψιμος πατριώτης Γιώργος ξέχασε ότι την Πέμπτη, που θα συνέλθει η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ, προκειμένου να αποφασίσει αν θα μας τσοντάρει, είναι 25 Μαρτίου. Δηλαδή η μεγίστη επέτειος της Εθνικής Παλιγγενεσίας!! Η επέτειος της Επανάστασης του 1821!! Κι αυτή την ημέρα που θα έπρεπε να βρίσκεται εδώ, στην Αθήνα και την παρέλαση, αυτός θα επαιτεί εις τας Βρυξέλλας. Φαντάζεστε τον Σαρκοζί ή τη Μέρκελ ή ακόμη και τον Μπαράκ, να γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια τις εθνικές γιορτές τους και να τρέχουν σε τέτοιου είδους συνόδους; Ο πατριώτης Γιώργος, όμως, ούτε που σκέφτηκε να ζητήσει η Σύνοδος να γίνει μια ημέρα αργότερα, επικαλούμενος την Εθνική μας Επέτειο…. Η αλήθεια είναι ότι δεν θα ασχολιόμουν καθόλου με το άρθρο του κυρίου Χρυσικού, εξαιτίας των εμπαθών για τον Πρωθυπουργό χαρακτηρισμών και τον αφελή λαϊκισμό του. Το σχολιάζω όμως επειδή το διάβασα στο Μonthly Review, μια πολύ σοβαρή και προσεγμένη ιστοσελίδα, που με ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρακολουθώ. Η εθνική επέτειος αφορά εμάς και όχι την διεθνή κοινότητα. Όσοι ζουν ή έζησαν στο εξωτερικό γνωρίζουν τη σημασία και βαρύτητα που αυτές έχουν, ώστε πέρα από την καθιερωμένη αργία να μην εμποδίζουν καμιά άλλη διεργασία και μάλιστα σε τόσο σοβαρά διεθνή θέματα. Για σκεφτείτε ο κύριος Παπανδρέου να ζητούσε αναβολή της σύσκεψης κορυφής, με την αιτιολογία της εθνικής επετείου, την ώρα μάλιστα που επιδιώκει να πείσει τους εταίρους να συμπεριληφθεί και συζητηθεί σε αυτήν την συνάντηση και να μην πάρει άλλη καταστροφική για τα συμφέροντά μας αναβολή το θέμα της Ελλάδας, έχοντας απέναντί του μια Γερμανία με στυλωμένα πόδια, να μην το κουνάει ρούπι από τα συμφέροντά της. Όχι μόνο αφελής, φαιδρά, ανεύθυνη και επικίνδυνη για τη διασφάλιση του δημοσίου συμφέροντος θα ήταν μια τέτοια ενέργεια, αλλά θα έδειχνε συγχρόνως ελλιπή κατανόηση της κρισιμότητας και ανικανότητα ιεράρχησης προτεραιοτήτων. Σεβασμός, λαμβάνοντας υπόψη και την απαιτούμενη σημειολογία στην επέτειο σημαίνει συγκροτημένος και με σχέδιο αγώνας εξόδου από την κρίση. Εκεί μπορούν να κριθούν θετικά ή αρνητικά οι πρωθυπουργικές ενέργειες. Όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα και άνευ σημασίας. Δεν χάσαμε τίποτε από την εθνική μας υπόσταση όταν την ημέρα της εθνικής μας επετείου το 2007 μέσα στην Αθήνα ηττηθήκαμε από την Εθνική Τουρκίας με 4:1. Ούτε βέβαια ζήτησε κανείς αναβολή του αγώνα για να αποφευχθούν οι διάφοροι συνειρμοί. (Γ.Π.)

Ο Ματρόζος

Ποίημα του Γεωργίου Στρατήγη (1860-1938), διαχρονικής αξίας και πολλαπλών συμβολισμών, αφιερώνεται εξαιρετικά στα μέλη της Κυβέρνησης αλλά και σε κάθε κομματική ή άλλη εξουσία, που επιτυγχάνεται με την συμμετοχή και συμβολή τών πολλών!!! (Γ.Π.)

Ένας Σπετσιώτης γέροντας, σκυφτός από τα χρόνια,

με κάτασπρα μακριά μαλλιά, με πύρινη ματιά,

σαν πλάτανος θεόρατος γυρμένος απ' τα χιόνια,

περνούσε πάντα στο νησί τα μαύρα γηρατειά.

Είναι από κείνη τη γενιά κι ο γέρο καπετάνος

που ακόμα και στον ύπνο του την έτρεμε ο Σουλτάνος.

Είναι από κείνους που έχυσαν το αθάνατό τους αίμα,

από τους χίλιους που έβγαλες, πατρίδα μου χρυσή,

είναι από κείνους που έβαλαν στην κεφαλή σου στέμμα

και άγνωστοι σβηστήκανε στο δοξαστό νησί.

Είχες αστέρια ολόλαμπρα στον ουρανό σου κι άλλα,

μα εκείνα που δεν έλαμψαν ήσανε πιο μεγάλα.

Σαν έγραψαν με το δαυλό της ιστορίας μόνοι,

χωρίς γι’ αυτούς τους ήρωες μια λέξη αυτή να πει,

με την πληγή τους για σταυρό κι ατίμητο γαλόνι,

άλλοι στα δίχτυα εγύριζαν και άλλοι στο κουπί.

Κι οι στολοκάφτες των Σπετσών, τ' ατρόμητα λιοντάρια,

με τις βαρκούλες έπιαναν στο περιγιάλι ψάρια.

Ο γέρος μας παράπονο ποτέ δε λέει κανένα,

μα καπετάνους σαν ιδεί μες στα βασιλικά,

εκείνους που 'χε ναύτες του με μάτια βουρκωμένα

στα περασμένα εγύριζε και στα πυρπολικά,

και ξαπλωμένος δίπλα μου, μου ‘λεγε εκεί στην άμμο

πόσα καράβια εκάψανε στην Τένεδο, στη Σάμο.

"Παιδί μου, τώρα εγέρασα, παιδί μου θ' αποθάνω",

στο τέλος πάντα μου 'λεγε μ' έν' αναστεναγμό,

"Ένας Ματρόζος δεν μπορεί να κάνει το ζητιάνο,

μα να βαστάξω δεν μπορώ της πείνας τον καημό.

Κλαίω που αφήνω το νησί, θα πάω στην Αθήνα,

πριν πεθαμένο μ' εύρετε μια μέρα από την πείνα...

Μου λεν, ο καπετάν Κωνσταντής, απ' τα Ψαρά κει πέρα,

πως υπουργός εγίνηκε μεγάλος και τρανός,

κι αν θυμηθεί πως τη ζωή τού έσωσα μια μέρα

απ' έξω από την Τένεδο, μπορούσε ο Ψαριανός

να κάνει τίποτε για με κι ίσως να δώσουν κάτι

σ' εκείνον που 'χε τάλαρα τη στέρνα του γεμάτη

".Πέντε έξι ημέρες ύστερα εμπήκε στο βαπόρι

κι ακουμπιστός περίλυπος επάνω στο ραβδί,

ως που στην Ύδρα έφθασε, εγύριζε στην πλώρη

το λατρευτό του το νησί ο γέροντας να δει.

Και σκύβοντας τα κύματα δακρύβρεχτος ερώτα,

πως φεύγει τώρ' απ' το νησί και πως ερχόταν πρώτα.

"Εδώ τι θέλεις, γέροντα;" ρωτά τον καπετάνο

στο υπουργείον εμπροστά κάποιος θαλασσινός

ντυμένος στα χρυσά. "Παιδί μου, είναι πάνω

ο Κωνσταντής;". "Ποιος Κωνσταντής;". "Αυτός... ο Ψαριανός".

"Δε λεν κανένα Ψαριανό, εδώ είναι Υπουργείο,

να ζητιανέψεις πήγαινε μες στο φτωχοκομείο!".

Ο γέρος ανασήκωσε το κάτασπρο κεφάλι

και τα μαλλιά του εσάλεψαν σαν χαίτη λιονταριού

και με σπιθόβολη ματιά μες απ' τα στήθια βγάνει

με στεναγμό βαρύγνωμο φωνή παλληκαριού :

"Αν οι ζητιάνοι σαν κι εμέ δεν έχυναν το αίμα,

οι καπετάνοι σαν και σε δεν θα φορούσαν στέμμα!

"Τότε ο Κανάρης που άκουσε φιλονικία κάτου,

στο παραθύρι πρόβαλε να δει ποιος τον ζητεί

και το νησιώτη βλέποντας λαχτάρησε η καρδιά του

και να 'ρθει επάνω διέταξε με τον υπασπιστή.

Κάτι η φωνή του γέροντα του εξύπνησε στα στήθη,

κάτι που μοιάζει με όνειρο μαζί και παραμύθι.

Τον κοίταξε τα μάτια του μες στα μακριά του φρύδια,

που μοιάζανε σαν αετούς κρυμμένους στη φωλιά,

στον καπετάνο εφάνηκαν με την φωτιά την ίδια,

όταν τα εφώτιζε ο δαυλός τα χρόνια τα παλιά.

Κι ένας τον άλλο κοίταζε κατάματα οι δυο γέροι,

ο ημίθεος τον γίγαντα, ο ήλιος το αστέρι.

"Δεν με θυμάσαι, Κωνσταντή;" σε λίγο του φωνάζει,

"γρήγορα συ με ξέχασες, μα σε θυμάμαι εγώ!...".

"Ποιος το 'λπιζε να δει ποτές", ο γέροντας στενάζει,

"τον καπετάνο ζήτουλα, το ναύτη υπουργό!...

".Και σκύβοντας την κεφαλή στα διάπλατά του στήθη,

τη φτώχεια του ελησμόνησε, τη δόξα του εθυμήθη.

"Ποιος είσαι, καπετάνο μου; Και ποιο 'ναι το νησί σου;",

ο Ψαριανός τον ερωτά με πόνο θλιβερό,

"πενήντα χρόνια, μια ζωή, περάσανε, θυμήσου

απ' της καλής μου εποχής, εκείνης τον καιρό.

Μήπως στην Σάμο ήσουνα την εποχή εκείνη;

Στην Κω, στην Αλεξάνδρεια, στη Χιο, στη Μυτιλήνη;

"Απ' έξω απ' την Τένεδο ...πενήντα πέντε χρόνια

επέρασαν απ' την στιγμήν εκείνη, σαν φτερό.

Σαν να σε βλέπω Κωνσταντή, δε θα ξεχάσω αιώνια...

Ακόμα στο μπουρλότο σου καβάλα σε θωρώ...

Χρόνος δεν ήταν που 'καψες στη Χιο τη ναυαρχίδα

κι ήταν η πρώτη μου φορά εκείνη που σε είδα...

Απ' έξω απ' την Τένεδο, θυμάσαι; Μια φρεγάδα

σ' έβαλε εμπρός μ' αράπικου αλόγου γληγοράδα

μ' οχτώ βατσέλα πίσω της εμοιάζαν περιστέρια

κι εσύ γεράκι γύρω τους... επάνω στο μπουρλότο,

που την κορβέτα τίναξες πρωτύτερα στ' αστέρια,

σαν δαίμονας μες στον καπνό γλυστρούσες και στον κρότο.

Σε καμαρώνω από μακριά... κι οι ναύτες κι ο λοστρόμος

μ' εξώρκιζαν να φύγουμε τους είχε πιάσει τρόμος,

γιατί η αρμάδα ζύγωνε επάνω στο τιμόνι

θάρρος στους ναύτες σου έδινες... δεν βάσταξε η καρδιά μου,

σε μια στιγμή χανόσουνα, σε μια στιγμή και μόνη

και "όρτσα! μάινα τα πανιά!" φωνάζω στα παιδιά μου.

Στο στρίψιμο του τιμονιού μας σίμωσες... μ' αντάρα,

ο Τούρκος κοντοζύγωνε η μαύρη μου καμπάρα

αστροπελέκια και φωτιές και κεραυνούς πετούσε,

μα σαν δελφίνι γρήγορα κι εκείνος εγλιστρούσε.

Οι ναύτες μου φωνάζανε: "Τι κάνεις καπετάνο;

"Κι εγώ τους λέω: "Τον Ψαριανό να σώσω κι ας πεθάνω...".

Και σου πετώ τη γούμενα... και δένεις το μπουρλότο...

κάνω τιμόνι δεξιά... το φλογερό το χνώτο

του Τούρκου θα σε βούλιαζε - θυμάσαι; Σου φωνάζω,

"Πρώτος απ' όλους ν' ανεβείς", μα δεν μ' ακούς κι αφήνεις

άλλοι ν' ανέβουν... έσκυψα κι απ' τα μαλλιά σ' αδράζω,

και σ' έσωσα κι εφύγαμε... μα δάκρυα βλέπω χύνεις!...".

"Ματρόζε μου!" δακρύβρεχτος ο Κωνσταντής φωνάζει

και μες στα στήθη τα πλατιά σφιχτά τον αγκαλιάζει.

Κι ενώ οι δύο γίγαντες με τα λευκά κεφάλια

στ' άσπρα τους γένεια δάκρυα κυλούσαν σαν κρυστάλλια,

δυο κορφοβούνια μοιάζανε γεμάτα από το χιόνι,

όταν του ήλιου το φιλί την άνοιξη το λειώνει.-

Μας οδηγούν στο ΔΝΤ;

Σύμφωνα με την Handelsblatt οι Merkel και Sarkozy επιδιώκουν να επιλύσουν τις διαφορές τους σχετικά με την οικονομική βοήθεια της Ελλάδας πριν την αυριανή Σύνοδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σχετική γερμανογαλλική πρόταση βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη, που σύμφωνα με πληροφορίες οδηγεί την Ελλάδα στο ΔΝΤ χωρίς βέβαια να αποκλείει διμερή βοήθεια από κράτη μέλη.... <...Handelsblatt> Δυστυχώς η πολιτική σε παγκόσμιο επίπεδο προσανατολίζεται σταθερά στις ανάγκες της αγοράς. Δυστυχώς ο κόσμος προσανατολίζεται στο χρήμα και χορεύει στο σκοπό του. Και δυστυχώς αν κάπου γίνει μια έστω ελάχιστη προσπάθεια η πολιτική να αλληθωρίσει προς τους ανθρώπους, τότε αυτή πρέπει οπωσδήποτε να "κατεδαφιστεί". (Γ.Π.)

Ο Αντίχριστος και η οικονομική κρίση

Αγανάκτηση στους χώρους της εκκλησίας για το χαράτσι της κυβέρνησης στην εκκλησιαστική περιουσία. Αν ήταν εν ζωή ο Χριστόδουλος θα μάζευε ήδη υπογραφές.

Είναι αλήθεια ότι αυτό το 20% αλλάζει πολλά πράγματα για την εκκλησία. Ακολουθούν μερικά παραδείγματα:

Ο ακατονόμαστος, δηλαδή ο “666″ γίνεται με την αφαίρεση του 20%…. “532,8″.

Το “τριώδιο” γίνεται μέχρι το 2012… διώδιο και κάτι ψηλά.

Τα 12 ευαγγέλια θα μειωθούν σε 9,6. Δηλαδή σε 10 και θα αφαιρεθούν σελίδες από την “Αποκάλυψη του Ιωάννη”. Κανείς δεν θα καταλάβει τη διαφορά.

Δεν περικόπτεται η “Αγία Τριάδα” διότι είναι ομοούσια και αδιαίρετη.

Οι 10 εντολές γίνονται 8. Φαβορί για την αφαίρεση είναι το “ου κλέψεις” και το “ου μοιχεύσεις”.

Για τους 3 μάγους με τα δώρα των Χριστουγέννων θα αποφασίσει η Ιερά Σύνοδος αν θα περικοπούν “θέσεις εργασίας” ή θα πάνε στον στάβλο με άδεια χέρια.

Σε ό,τι αφορά την Παλαιά Διαθήκη υπάρχει ένα πρόβλημα στη Γένεση. Διότι αν ο άνθρωπος γεννηθεί την 5η μέρα κατά τας γραφάς, υπάρχουν όλοι οι κίνδυνοι του πρόωρου τοκετού.

Σύμφωνα με πληροφορίες δεν θα υπάρξει καμία περικοπή και στους “3 μεγίστους φωστήρες της τρισηλίου θεότητος” διότι θα τεθεί εν αμφιβόλω η αργία των εκπαιδευτικών στις 30 Ιανουαρίου. Όπερ άτοπον.

Κατά την τέλεση των μυστηρίων (γάμοι, ευχέλαια, βαφτίσια) θεωρώ ότι δεν θα περικόψουν τις εισπράξεις αλλά… τα αναγιγνωσκόμενα κείμενα.

Το υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων διαψεύδει την πληροφορία ότι ο δίσκος τις Κυριακές θα συνοδεύεται από ταμειακή μηχανή.

Εν κατακλείδι, καλό το 20% που επιβλήθηκε στα έσοδα της εκκλησίας, αλλά μόνο αν έμπαινε και ο φόρος μεγάλης ακίνητης περιουσίας θα βλέπαμε τι θα πει… οργισμένα ράσα.

Αντιθέτως με όλα τα ανωτέρω, για το ποίμνιο της εκκλησίας η νηστεία της Σαρακοστής, όχι μόνο δεν περικόπτεται, αλλά από 40 μέρες γίνεται πλέον… νηστεία επ’ αόριστον.

Σώσον κύριε τον λαόν σου…

Πηγή: gaios.wordpress.com

Άγιοι πατέρες αν δεν ανταποκριθήτε άμεσα στις υποχρεώσεις σας απέναντι στην πατρίδα, θα σας πάρουν στο ψιλό και όχι άδικα. Ξεχνάτε φαίνεται, ότι στις δύσκολες στιγμές δοκιμάζονται οι κάθε είδους ισχυρισμοί και μύθοι. Η ιστορία δόξα το Θεό είναι γεμάτη από τέτοιους. Το Νομοσχέδιο για την μετανάστευση έδειξε δυστυχώς την έλλειψη ανοχής στο διαφορετικό και την αντίθεσή σας με την ουσία του χριστιανισμού. Αλήθεια τι ήταν εκείνο το απίθανο <...δεν έχω τίποτα με τους ανθρώπους, αλλά θεέ μου μαύρισε ο τόπος> εννοώντας ο άγιος το κέντρο της Αθήνας. Το γεγονός έχει την δική του βαρύτητα, γιατί ειπώθηκε στο εκκλησίασμα. Την ώρα που υποτίθεται ο Ποιμένας γεμίζει τις καρδιές των ανθρώπων με τις αξίες της αγάπης και της ισότητας. Την ώρα που πρέπει να πρωτοστατήσει για να πείσει το εκκλησίασμα, ότι όλοι οι άνθρωποι άσχετα θρησκείας, χρώματος και καταγωγής είναι ίσοι. Τουλάχιστον για την εκκλησία η ανοχή στο διαφορετικό και η ένταξη των μεταναστών στις τοπικές κοινωνίες θα έπρεπε να αποτελεί θέμα πρωταρχικής σημασίας.

Η συμπεριφορά τους μου θυμίζει το γνωστό ανέκδοτο:

<Εγώ ρατσιστής; Αυτός είναι μαύρος>.

Σοβαρευτείτε λοιπόν και ανταποκριθήτε!!! (Γ.Π.)

«Νάιν» Γερμανών για βοήθεια στην Ελλάδα

Το 61% των Γερμανών δεν επιθυμεί η χώρα του να βοηθήσει την Ελλάδα, ενώ το 40% θεωρεί ότι η Γερμανία θα ήταν καλύτερα εκτός Ευρωζώνης, σύμφωνα με δημοσκόπηση των Financial Times, που, όπως τονίζει η βρετανική οικονομική εφημερίδα, ενισχύει τη στάση που έχει κρατήσει μέχρι τώρα η Γερμανίδα καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ. Περισσότερο πρόθυμοι να βοηθήσουν τη χώρα μας εμφανίζονται οι Ισπανοί, οι Γάλλοι και οι Ιταλοί. <...ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ> Το αποτέλεσμα της δημοσκόπησης ήταν αναμενόμενο, καλά προετοιμασμένο και χωρίς εκπλήξεις. Αφού πρώτα "βομβαρδίστηκε" η κοινή γνώμη μέσω των ΜΜΕ, βγήκαν κατόπιν να μετρήσουν τα αποτελέσματα του "βομβαρδισμού". Δεν είναι λίγοι αυτοί που ενέτασαν ήδη από την αρχή, όλα αυτά τα απαράδεκτα, προσβλητικά, απαξιωτικά αλλά και προκλητικά για τη χώρα μας άρθρα του γερμανικού τύπου, και όχι μόνο, σε ένα γενικότερο σχεδιασμό δημιουργίας αρνητικής γνώμης σχετικά με την αλληλεγγύη και τις υποχρεώσεις της Ευρώπης έναντι των χωρών μελών της Ένωσης. Η Αλληλεγγύη ως συστατικό στοιχείο συνοχής, ανάπτυξης και εναρμόνισης των οικονομιών της Ευρώπης αντικαθίσταται πλέον από το ο "σώζων εαυτόν σωθεί το". Οι νέες αυτές στην ουσία αντικοινοτικές προσεγγίσεις και αντιλήψεις έπρεπε να εξασφαλίζουν όχι μόνο την ανοχή των κοινωνιών, αλλά να φαίνεται ότι έχουν δημοκρατική κάλυψη και ανταποκρίνονται στην γενικότερη απαίτηση των κοινωνιών τους. Μόνο που το οικοδόμημα δεν μπορεί να προχωρήσει έτσι....(Γ.Π.)

Η γελοιογραφία

του Δημήτρη Χαντζόπουλου από ΤΑ ΝΕΑ 16/3/2010

Ευχαριστώ για την επίσκεψη. Επιστρέφω 21. Μαρτίου

Η Γερμανία είναι συνυπεύθυνη για την υπερχρέωση της Ελλάδας!!!

Είναι γεγονός ότι την κρίση σε πολλές χώρες την προκάλεσαν οι χρηματιστηριακές „φούσκες". Δεν συνέβη όμως το ίδιο και στην Ελλάδα. Τα λανθασμένα στατιστικά στοιχεία και κυρίως η διαφθορά μπορεί να κατατάσσουν την Ελλάδα στην 71η θέση και την Ισπανία στη 32η ως λιγότερο διεφθαρμένη, αλλά δεν εξηγούν επαρκώς, πως δύο τόσο διαφορετικές χώρες βρέθηκαν στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Το σύνδρομο „Σκρουζ" που διακατέχει τη Γερμανία φαίνεται να εξηγεί αρκετά το φαινόμενο. Οι Γερμανοί πιστεύουν, όπως και ο Σκρούζ, πως πλούτος είναι το να αποθηκεύεις όσο πιο πολλά χρήματα μπορείς στους τραπεζικούς σου λογαριασμούς. Αισθάνονται σιγουριά, αν κάθε χρόνο βλέπουν να αυξάνουν οι γιγαντιαίες εξαγωγές τους, χωρίς να λαμβάνουν σοβαρά υπόψη από που προέρχονται τα χρήματα με τα οποία πληρώνουν οι χώρες εισαγωγής. Η αλήθεια είναι, ότι οι Γερμανία πληρώνει μόνη της τα προϊόντα που εξάγει, αφού για να τα αγοράσουν οι χώρες δανείζονται από αυτήν αναγκαστικά. Η Ελλάδα εισάγει ετησίως από τη Γερμανία προϊόντα αξίας 6,7 δις. ενώ εξάγει σε αυτήν μόνο 1,85 δις. Η Ισπανία εισάγει από την Γερμανία 31 δις. και εξάγει σε αυτήν 19 δις. Όμως αυτό το παιχνίδι δανεισμού – αγοράς δεν μπορεί να παίζεται εσαεί. Κάποτε οι „πελάτες" υπερχρεώνονται, αδυνατούν να πληρώσουν και στο τέλος χάνουν όλοι. Το ίδιο συνέβη και με την Ελλάδα. Εμπεριστατωμένο άρθρο με αυτή την προσέγγιση δημοσιεύθηκε στην ΤΑΖ στις 5. Μαρτίου 2010. Μου το έδωσε ένας φίλος Γερμανός, στην προσπάθειά του να δείξει, ότι δεν είναι όλοι οι Γερμανοί ίδιοι και δεν διαβάζουν όλοι φυλλάδες του επιπέδου της Bild Zeitung. Αυτό είναι αλήθεια, αρκεί και εμείς και ειδικά τα ΜΜΕ να ερευνήσουν και αναδείξουν και την άλλη διάσταση. Γιατί η πραγματικότητα είναι όπως το νόμισμα. Έχει πάντα δύο όψεις. (ΓΠ) <...TAZ>

Υπατία, η γυναίκα που αγάπησε την επιστήμη

Σήμερα ημέρα της δυναίκας, ένα αφιέρωμα στο θαυμάσιο πορτρέτο μιας έξοχης γυναίκας, που καταδικάστηκε να ζήσει σε μιαν εποχή που ούτε οι θεοί θέλουν να θυμούνται. Η Αλεξάνδρεια του 4ου αιώνα μ.Χ. ήταν ο χώρος μιας μικρής επιστημονικής αναγέννησης και αυτή φωτίστηκε από την πιο διάσημη ανάμεσα στις γυναίκες επιστήμονες και φιλοσόφους. Για δεκαπέντε αιώνες η Υπατία θεωρείται ότι ήταν η μόνη γυναίκα επιστήμονας στην ιστορία. Ακόμα και σήμερα συχνά είναι η μόνη γυναίκα που αναφέρεται στην ιστορία των μαθηματικών και της αστρονομίας. Αυτή η ευγενής γυναίκα ξεχωρίζει στις σελίδες της ιστορίας σαν η μεγαλύτερη από τους μάρτυρες παγανιστές. Κόρη του μαθηματικού και αστρονόμου Θέωνα, έλαβε με τις φροντίδες του πατέρα της την καλύτερη δυνατή εκπαίδευση και ταξίδεψε στην Αθήνα και στην Ιταλία. Στην Αθήνα παρακολούθησε μαθήματα στη νεοπλατωνική σχολή του Πλούταρχου του Νεότερου και της κόρης του Ασκληπιγένειας αλλά μαθήτευσε και κοντά στο Πρόκλο και τον Ιεροκλή. Επιστρέφοντας στην Αλεξάνδρεια, έγινε επικεφαλής της εκεί σχολής των Πλατωνιστών (400 μ.Χ.), δίδαξε φιλοσοφία και μαθηματικά και αποτέλεσε πόλο έλξης για τους διανοούμενους της εποχής ενώ έκανε και εκτενή και ουσιώδη σχόλια στα μαθηματικά έργα του Διόφαντου και του Απολλώνιου. Δυστυχώς παρότι η ίδια η Υπατία υπήρξε πολυγραφότατη κανένα από τα έργα της δεν σώζεται και έχουμε μόνο αναφορές για αυτά. Πολλοί από τους μαθητές της ανήκαν στους ανώτατους κύκλους της αριστοκρατίας της πόλης και έγιναν σημαντικές προσωπικότητες, όπως ο έπαρχος της Αλεξανδρείας Ορέστης. Η ίδια επηρεάστηκε φιλοσοφικά από τους νεοπλατωνικούς Πλωτίνο και Ιάμβλιχο. Επειδή η δράση της θεωρήθηκε επικίνδυνη για την εξάπλωση του Χριστιανισμού, σταδιακά καλλιεργήθηκε κλίμα εναντίον της που οδήγησε στη βίαιη δολοφονία της από τον όχλο ή από ομάδες φανατικών μοναχών. Παρότι η ίδια είχε πολλούς φίλους χριστιανούς, για την ίδια προτίμησε να μείνει πιστή στις αρχαιοελληνικές παραδόσεις. Το μανιασμένο πλήθος την ξεγύμνωσε και τη πετροβόλησε μέχρι θανάτου, στη συνέχεια το πτώμα της διαμελίστηκε και κάηκε στη πυρά. Ηθικός αυτουργός θεωρήθηκε ο επίσκοπος της Αλεξάνδρειας, Κύριλλος, ο οποίος είχε έρθει σε μεγάλη αντίθεση με τον Ρωμαίο Κυβερνήτη της Αιγύπτου και φιλικά διακείμενου προς την Υπατία, Ορέστη. Η Υπατία ήταν ο τελευταίος παγανιστής επιστήμονας του δυτικού κόσμου και ο θάνατός της συνέπεσε με τα τελευταία χρόνια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Και αφού από τότε δεν υπήρξαν σημαντικές πρόοδοι στα μαθηματικά, την αστρονομία και τη φυσική σε όλο τη Δύση για άλλα 1000 χρόνια, η Υπατία έγινε σύμβολο του τέλους της αρχαίας επιστήμης. Μετά την Υπατία ήρθε το χάος και ο βαρβαρισμός των Σκοτεινών Χρόνων. Πηγή: Fokus, Wikipedia

ΟΙ ΧΗΝΕΣ

Ένας χωριάτης κάποτε τις χήνες του είχε πάρει για να τις πάει για πούλημα στης πόλης το παζάρι. Κι έτσι, καθώς βιαζότανε να πάει στον προορισμό του δεν ήταν και πολύ - πολύ λεπτός στο φέρσιμό του. Συχνά-πυκνά βαρώντας τες με ένα μακρύ καλάμι τους θύμιζε τι θα έπρεπε η καθεμιά να κάνει. Μα εκείνες, που σε ζόρισμα δεν ήταν μαθημένες αδιάκοπα ξεφώνιζαν και σκούζανε οι καημένες. Γι΄αυτό και σαν απάντησαν στο δρόμο έναν διαβάτη Τέτοια παράπονα άρχισαν να λένε για τον χωριάτη: - Για κοίτα πώς μας φέρνεται και πώς μας βασανίζει τούτος ο αγροίκος, που σκληρά τη μοίρα μας ορίζει! Ποιος τό έλπιζε, ποιος το έλεγε να καταντήσουμε έτσι εμείς, που καταγόμαστε από τρανό κοτέτσι, εμείς, που ενδόξους έχουμε προγόνους μας, εκείνες τις θρυλικές και ασύγκριτες του Καπιτώλιου χήνες που κάποια νύχτα σώσανε την αιωνία Ρώμη και τις τιμήσαν με γιορτές και τις τιμούν ακόμη. . . - Μας εσείς γιατί γυρεύετε να σας τιμούνε τώρα; Ρωτά ο διαβάτης. Τι καλό εκάνατε στη χώρα; - Οι πρόγονοί μας. . . - Ε, καλά. Αυτά τα έχω διαβάσει, στην ιστορία της χώρας μας για πάντα έχουν περάσει. Μα πέστε μου, εσείς ποιο κάνατε κατόρθωμα μεγάλο; - Οι πρόγονοί μας έσωσαν τη Ρώμη. Θέλει κι άλλο; - Μα εσείς, εσείς τι κάνατε, τιμές για να ζητήστε; - Εμείς. . . Προς ώρας τίποτα. - Τότε λοιπόν αφήστε ήσυχους τους προγόνους σας στους τάφους τους να μένουν. - Εκείνοι αυτό που πράξανε, αυτό κι απολαμβάνουν. Μα εσείς, κυράδες μου, θαρρώ πως θα ΄στε τιμημένες σαν είστε παραγεμιστές ή και ξεροψημένες ! . . . Ivan Krilov