Είναι γεγονός ότι την κρίση σε πολλές χώρες την προκάλεσαν οι χρηματιστηριακές „φούσκες". Δεν συνέβη όμως το ίδιο και στην Ελλάδα. Τα λανθασμένα στατιστικά στοιχεία και κυρίως η διαφθορά μπορεί να κατατάσσουν την Ελλάδα στην 71η θέση και την Ισπανία στη 32η ως λιγότερο διεφθαρμένη, αλλά δεν εξηγούν επαρκώς, πως δύο τόσο διαφορετικές χώρες βρέθηκαν στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Το σύνδρομο „Σκρουζ" που διακατέχει τη Γερμανία φαίνεται να εξηγεί αρκετά το φαινόμενο. Οι Γερμανοί πιστεύουν, όπως και ο Σκρούζ, πως πλούτος είναι το να αποθηκεύεις όσο πιο πολλά χρήματα μπορείς στους τραπεζικούς σου λογαριασμούς. Αισθάνονται σιγουριά, αν κάθε χρόνο βλέπουν να αυξάνουν οι γιγαντιαίες εξαγωγές τους, χωρίς να λαμβάνουν σοβαρά υπόψη από που προέρχονται τα χρήματα με τα οποία πληρώνουν οι χώρες εισαγωγής. Η αλήθεια είναι, ότι οι Γερμανία πληρώνει μόνη της τα προϊόντα που εξάγει, αφού για να τα αγοράσουν οι χώρες δανείζονται από αυτήν αναγκαστικά. Η Ελλάδα εισάγει ετησίως από τη Γερμανία προϊόντα αξίας 6,7 δις. ενώ εξάγει σε αυτήν μόνο 1,85 δις. Η Ισπανία εισάγει από την Γερμανία 31 δις. και εξάγει σε αυτήν 19 δις. Όμως αυτό το παιχνίδι δανεισμού – αγοράς δεν μπορεί να παίζεται εσαεί. Κάποτε οι „πελάτες" υπερχρεώνονται, αδυνατούν να πληρώσουν και στο τέλος χάνουν όλοι. Το ίδιο συνέβη και με την Ελλάδα. Εμπεριστατωμένο άρθρο με αυτή την προσέγγιση δημοσιεύθηκε στην ΤΑΖ στις 5. Μαρτίου 2010. Μου το έδωσε ένας φίλος Γερμανός, στην προσπάθειά του να δείξει, ότι δεν είναι όλοι οι Γερμανοί ίδιοι και δεν διαβάζουν όλοι φυλλάδες του επιπέδου της Bild Zeitung. Αυτό είναι αλήθεια, αρκεί και εμείς και ειδικά τα ΜΜΕ να ερευνήσουν και αναδείξουν και την άλλη διάσταση. Γιατί η πραγματικότητα είναι όπως το νόμισμα. Έχει πάντα δύο όψεις. (ΓΠ) <...TAZ>
12/3/10
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου