"Deutsches Geld für deutsche Interessen - Keine Finanzhilfen für Griechenland"

Όλα τα είχαμε αυτό μας έλλειπε. Διαδηλώνουν σήμερα μπροστά στο Ελληνικό Προξενείο του Düsseldorf οι γερμανοί φασίστες με σύνθημα „Deutsches Geld für deutsche Interessen – Keine Finanzhilfen für Griechenland“ και σε μετάφραση „Γερμανικά χρήματα για γερμανικά συμφέροντα – Καμία οικονομική βοήθεια στην Ελλάδα“. Όσοι σπείρανε ανέμους ας είναι έτοιμοι να θερίσουν θύελλες. Η πολιτική της κακοήθειας και διαστρέβλωσης της πραγματικότητας, με στόχο τον αποπροσανατολισμό του εκλογικού σώματος προς άγρα ψήφων, ανέπτυξε εθνικιστικά ένστικτα με κίνδυνο αύριο να εκδηλωθούν ποικιλοτρόπως και ειδικά ενάντια στους ξένους. Σε κάθε παγκόσμια κρίση κάποια εθνική ομάδα θα είναι υπεύθυνη για να λειτουργήσει ως βαλβίδα σωτηρίας του συστήματος. Το γερμανικό φασιστικό κόμμα NPD βρήκε την ευκαιρία να βγει από τον κρυψώνα του με την ελπίδα να αλιεύσει ψήφους και να αποκομίσει οφέλη στις σημαντικές εκλογές της 9 Μάη στο κρατίδιο της Βόρειας Ρηνανίας Βεστφαλίας.

Οι αντιφασίστες καλούν το λαό σε αντιδιαδήλωση με σύνθημα

ΑΣ ΔΕΙΞΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ

ΟΤΙ Η ΦΩΝΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΗ ΚΑΙ ΠΙΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ!!!

„…Πέρα από τις όποιες διαφορές που μπορεί να έχουμε Γερμανοί και Έλληνες σχετικά με τα αίτια που οδήγησαν την Ελλάδα ως εδώ, πιστεύουμε πως επιβάλλεται να εμποδίσουμε την εκμετάλλευση της κατάστασης από τους φασίστες, που βλέπουν πρόσφορο έδαφος αλίευσης ψήφων, εν όψει ιδιαίτερα των εκλογών για το τοπικό κοινοβούλιο της ΒΡΒ...“ έλεγε μεταξύ άλλων το email έλαβα. (ΓΠ)

”ΜΥΝΗΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΛΑΝΔΙΑ”:

ΜΗΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ:
DON´T FUCK WITH GREECE!

Γιά σκεφτείτε, σήμερα πήραμε δάνειο 1,95 δις. Ευρώ, τρίμηνης διάρκειας (και καυχόμαστε ότι τα καταφέραμε, αλλά όπως ήταν φυσικό η προσφορά του δανείου υπερκαλήφθηκε γιατί είναι «σίγουρο» αναφορικά με το υποτιθέμενο «ρίσκο» λόγω της πολύ μικρής διάρκειας και έπιφέρει 3-4 φορές μεγαλύτερα κέρδη απ΄ότι αν ήταν η Γερμανία που δανειζόταν) με ετήσιο επιτόκιο 3,65%, δηλαδή με 2,5-3.0% περισσότερο απ΄ότι προσφέρεται αυτή την στιγμή στην αγορά. Δάνειο τρίμηνης διάρκειας είναι τελείως riskfree, αντικατοπτρίζει τις καθαρά ληστρικές προθέσεις της λεγόμενης αγοράς (κοινώς αισχροκέρδια) και δεν έχει καμία σχέση με απολύτως κανέναν credit risk. Αλλά, με μερικές εξαιρέσεις, οι κυβερνώντες συμπεριφέρονται περιέργως σαν να μόλις αποφοίτησαν από το ”kindergarten”, για να μην μιλήσουμε γι΄αυτούς που μας οδήγησαν στην σημερινή κατάσταση και που πάραυτα έχουν το θράσος και ομιλούν ακόμη (Καραμανλής, Αλογοσκούφης και Co, και οι προηγούμενοι, που έθεσαν τις βάσεις για την μετέπειτα μεγάλη κατρακύλα επί ΝΔ). Σε άλλες ”καλλές” εποχές, ”προδότες” και ”λήσταρχοι” αυτού του είδους θα στέλνονταν με συνοπτικές διαδικασίες στο ”Γουδί” για Εθνική προδοσία / High treason (οι νεώτεροι ας ψάξουν στο διαδύκτιο να μάθουν τι εστί «Γουδί»). Αλλά αυτό είναι ένα από τα μεγάλα προβλήματα της σύγχρονης Ελλάδος: Ουδείς έχει τιμωρηθεί για τέτοιες πράξεις. Οι «κυβερνωντοκλέφτες» και «κλεπτολοποδήτες», ..., ΖΟΥΝ, ΒΑΣΙΛΕΥΟΥΝ ΚΑΙ ΑΝΑΠΑΡΑΓΟΝΤΑΙ ατιμωρητί!
Καιρός ίσως να ενεργοποιηθεί ο Μηχανισμός Στήριξης και η εμπλοκή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (όσο οδυνηρό και νάναι αυτό) μπας και (δυστυχώς και πάλι με την εμπλοκή των «Ξένων») μπει επιτέλους κάποια τάξη και σε κάποια χρόνια μπούμε και εμείς επιτέλους σε μια σωστή και σύχρονη πορεία διακυβέρνησης της χώρας μας. Όσο καθυστερούμε τόσο χειρότερα γίνονται τα πράγματα!
..................................................................................................................................................
Εξυπακούεται ότι για να πούμε ”φτάνει πιά”, DON´T FUCK WITH GREECE, πρέπει να υπάρχει ένα ρεαλιστικό εναλλακτικό «Σχέδιο Δράσης”, αλλά δυστυχώς και προφανέστατα εκεί «χωλαίνουμε» ακόμη περισσότερο! 

Από τον Δ.Κ.

Για τα μάτια της Φερστέ Νατζαφί

ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ Γ. ΜΑΜΕΛΗ*

Kmamelis@the.forthnet.gr

Αναρωτιέμαι. Μέσα στη συμπύκνωση και στον καταιγισμό ιδεών, σημάτων, γεγονότων.

Αναρωτιέμαι, καταιονιζόμενος από λέξεις, μηνύματα, συμπεριφορές, χαμερπή ένστικτα, φτηνές απολαύσεις.

Aν μέσα στο brainstorming των «απαιτήσεων» του ΔΝΤ που φέρνει θλίψη για τους χαμένους παραδείσους μας -ατομικούς και κοινωνικούς-, τη μεγαλόπρεπη τέφρα του ηφαιστείου, που βάλθηκε να γκρεμίσει «τον πολιτισμό μας» των αιθέρων, και τις γιάφκες, τους οπλισμούς, τα σχέδια και τη ρητορική των εγχώριων τρομοκρατών τρίτης γενιάς, υπάρχει περιθώριο για κάτι άλλο.

Για τη βουκαμβίλια, το γεράνι, το νερό της βροχής ή την «ξεχασμένη» 21η Απριλίου 67 -σαν σήμερα-, με τους σεμνούς αντιστασιακούς να θυμούνται τον Αλέκο Ιωσηφίδη, μικρή σπονδή σ' αυτούς που δεν κιότεψαν, δεν παζάρεψαν την αλκή τους, δεν έχουν αποθετήρια έγγραφα στο χρηματιστήριο της χαίνουσας πολιτικής τάξης μας.

Υπάρχει, άραγε, περιθώριο για κάτι διαφορετικό από τη μανιέρα της άθλιας καθημερινότητας των ανθρώπων που τους κατακλύζει η ανεργία κι όταν αθροίζονται στις ουρές του ΟΑΕΔ, οι ματιές τους σπινθηρίζουν ανεπιθύμητα, σχεδόν βάναυσα, εκπέμποντας τον «ανταγωνισμό» του διεκδικούμενου μεροκάματου -που θυμίζει σύγχρονη «σανίδα του Καρνεάδου».

Κι όμως. Υπάρχει!

Είναι τα μάτια της Φερστέ Νατζαφί, της μικρής Αφγανοπούλας, που χάθηκαν μαζί με το γκαρντάσι της, το Χαμιντουλάν, όταν το βρομερό χέρι του υπανθρώπου άφησε τη βόμβα στην είσοδο. Δίπλα στα σκουπίδια. Και σαν γνήσιος δολοφόνος «έβλεπε» τα θύματά του, όπως ο πιστολέρο στο γουέστερν σπαγγέτι.

Φαντάζομαι τη μικρή Φερστέ, με τα κοτσίδια και το κόκκινο κοκαλάκι, κείνο το απόβραδο. Κρατώντας το χέρι της δόλιας μάνας της, Ζαχρά, έψαχνε τους κάδους της γειτονιάς με σύστημα (κονσέρβες, φρούτα, ξερό ψωμί), πάντα ελπίζοντας στο πολυπόθητο εύρημα. Μια κούκλα!

Το 'παιρνε σαν παιχνίδι, με τους μόνιμους ενδιαφερόμενους εξίσου γρήγορους. Τους σκύλους-πλάνητες, τις ψωραλέες γάτες.

Οταν ο Χαμιντουλάν αντίκρισε το μοιραίο δέμα, μακρόστενο όπως ήταν, το πήρε για κούκλα κι έσπευσε, προτείνοντας το κεφαλάκι της. Πόσο ήθελε μια κούκλα! Τώρα η Φερστέ, σε μια «νύχτα γιομάτη θάματα, νύχτα σπαρμένη μάγια» περιμένει το φως στο ξημέρωμα, ελπίζω όχι μάταια, αν υπάρχει θεός. Περιμένει, ακόμη κι όταν το φως της δείξει τον κόσμο μας.


*Ο ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΜΕΛΗΣ είναι δικηγόρος

ΠΗΓΗ: ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ/ 21.04.2010

Φωτο: Spielgruppe Schweiz

21η Απριλίου 1967

Για να μη ξεχνιόμαστε ποιοι μας „κυβέρνησαν“ 7 χρόνια.

...Και για να μαθαίνουμε, η μούντζα αποτελεί βασικό κομμάτι της καθημερινότητάς μας, κυρίως όταν συναντάμε σημαντικά άτομα. Πάντως η σωστή μούντζα συνοδεύεται από πληθώρα ήχων και ιστορικών φράσεων, που συνήθως ο μουντζών ξεστομεί. (Νεόκριτος)

Ο Χοσέ Αντόνιο Αμπρέου είναι ο χαρισματικός ιδρυτής του συστήματος νεανικών ορχηστρών που έχει αλλάξει ριζικά την ζωή χιλιάδων παιδιών στη Βενεζουέλα....

Στη μακρινή Βενεζουέλα εδώ και 30-τόσα χρόνια ξεκίνησε ένα φιλόδοξο πρόγραμμα, το El Sistema (Fundación del Estado para el Sistema Nacional de las Orquestas Juveniles e Infantiles de Venezuela). Ένας ντόπιος μουσικός, ο Χοσέ Αμπρέου, βάλθηκε να μαζέψει παιδάκια στις πιο φτωχές, τις πιο απομακρυσμένες περιοχές, τις πιο βουτηγμένες στο έγκλημα και στο πάρε-δώσε των ναρκωτικών, και να τα κάνει μουσικούς. Το πράγμα προχώρησε σιγά-σιγά, χωρίς λεφτά και άρχισε να αποδίδει καρπούς. Πέρασαν τα χρόνια, 250.000 (!) παιδάκια έμαθαν μουσική, και άρχισαν να φτιάχνονται σχολικές ορχήστρες. Οι ορχήστρες σε όλη τη χώρα ξεπέρασαν τις 100 και από αυτές οι 90 είναι συμφωνικές (ξανα-!). Οι καλύτεροι από αυτούς τους νεαρούς μουσικούς μαζεύονται σε κεντρικές ορχήστρες, με κορυφή την Ορχήστρα Σιμόν Μπολιβάρ, που αυτή την εποχή διευθύνει άλλο ένα προϊόν del Sistema, ο 28χρονος (ξανα-!) μαέστρος Γουστάβο Ντουνταμέλ, που είναι επίσης εδώ και λίγους μήνες ο νέος μαέστρος της Φιλαρμονικής του Λος Άντζελες (ξανα-!).

Έκαναν τουρνέ οι Βενεζουελάνοι πιτσιρικάδες με τον πιτσιρικά μαέστρο τους και παίξανε και στο Σάλτσμπουργκ. Μάλλον καλά θα έπαιξαν, γιατί οι απαιτητικοί Σαλτσμπουργκαίοι ζήτησαν και ανκόρ. Ξεκίνησε το ανκόρ με ένα ταρατατζούμ κάπως οικείο και με την πρώτη φράση των εγχόρδων οι Σαλτσμπουργκαίοι αναγνώρισαν το κομμάτι και χειροκρότησαν. Μάλλον δεν περίμεναν ότι οι Ινδιάνοι πιτσιρικάδες θα τολμούσαν να παίξουν Στράους και μάλιστα στην Αυστρία. Και κάνει zoom-out η κάμερα και θολώνει ο νους. Πρόκειται για ΜΕΓΑΛΗ ορχήστρα, διπλή, καμμιά διακοσαριά άτομα. Και παίζουν καλά οι άτιμοι:

http://www.youtube.com/watch?v=zKIChxFCGn4

Συνεπώς ενδιαφερόμεθα, διαβάζουμε, ψάχνουμε. Και βρίσκουμε ένα βιντεάκι από μία απονομή, με τους Ινδιάνους live από το Καράκας. Μόνο που δεν είναι οι ΣιμονΜπολιβάροι που είναι πιτσιρικάδες μεν, αλλά γύρω στα 20-25. Είναι οι από κάτω τους, αυτοί που πάνε ακόμα σχολείο. Η Ορχήστρα "Τερέσα Καρρένιο", έτσι τους λένε. Παιδάκια μικρά, μερικά εμφανώς αμούστακα. Ξεκινούν με Σοστακόβιτς, από τη 10η Συμφωνία το 2ο μέρος, που οι ειδικοί λένε ότι είναι ένα αποτρόπαιο μουσικό πορτραίτο του Στάλιν. Είναι ένα κομμάτι πολύ γρήγορο, βίαιο, άγριο, με εξαιρετικά απαιτητικά περάσματα, ειδικά για τα πνευστά, και ειδικότερα για τα ξύλινα, με πανδύσκολο ανσάμπλ. Τα μαθητούδια είναι ντυμένα με τα καθημερινά τους ρούχα, τα τζην τους τα σκισμένα, τα χαϊμαλιά τους, ό,τι φοράνε τα παιδιά σήμερα. Και παίζουν ηρωικά, ούτε μία νότα δεν φεύγει. Χειροκροτήματα, περνάμε στο επόμενο κομμάτι, έναν (άγνωστό μου) Χορό ενός (αγνώστου μου) συνθέτη από το Μεξικό, ονόματι Αρτούρο Μάρκες. Τα Ινδιανάκια έχουν αλλάξει στο μεταξύ, έχουν φορέσει τη φόρμα της Εθνικής τους ομάδας, της Εθνικής Βενεζουέλας. Το κομμάτι είναι εξαιρετικό, με τη ρυθμική αγωγή που θα περίμενε κανείς από έναν χορό λατινοαμερικάνικο να ξεπροβάλλει καθώς η μουσική προχωρεί και τα παιδάκια παίζουν με ορμή. Μπαίνουμε στο τελευταίο θέμα του χορού και καθώς η κάμερα απλώνει, συνειδητοποιείς ότι βλέπεις πάλι μια μεγάλη ορχήστρα, ίσως να μη φτάνει τα 200 άτομα των Μπολιβάρων, αλλά τα 150 τα ζυγώνει σίγουρα. Μα πώς παίζουν τόσο καλά, τόσα πολλά άτομα μαζί? Το κομμάτι κορυφώνεται και τα παιδάκια σείονται, τα δοξάρια δάσος ολόκληρο πηγαινοέρχονται σαν να τα δέρνει καταιγίδα κι όμως ούτε μισή νότα δεν ξεφεύγει ποτέ και να, φτάνουν τα τελευταία μέτρα και τα παιδάκια σηκώνονται όρθια και τελειώνουν το κομμάτι παίζοντας και χορεύοντας μαζί: 

www.youtube.com/watch?v=amSqQ5XNaGE

Ωραία περάσατε? Εγώ να δείτε. Ας προσγειωθούμε λοιπόν στη χώρα των ”σκατάδων”. Είναι μια χώρα που τα παιδάκια τα λένε Περικλήδες, Νεφέλες, Ιάσονες και Ιόλες. Παλιά χώρα, με ιστορία. όμορφη χώρα. Και οι Περικλήδες με τις Ιόλες μεγαλώνουν ακούγοντας Βίσση, παίζοντας Πάμε Στοίχημα, βλέποντας Τατιάνα Πουτανίδου, ακούγοντας τους γονείς τους να λένε πόσο καλύτερη είναι η δικιά τους μαιζονέτα από τη μαιζονέτα των Χατζηπαπαραίων, και ονειρεύονται να γίνουν μοντέλα. Ή μάνατζερ! Ή να τα προσλάβουν στα Stage. Στη χώρα αυτή υπάρχουν κάτι ορχηστρούλες που η και καλά καλύτερη στις καλές της βραδιές κάνει ένα φάλτσο ανά δεκάλεπτο και στις άσχημες κάνει μόνο φάλτσα. Η λέξη "μουσικός" συνήθως σημαίνει "μπουζουξής", ο κύριος και η κυρία Χατζηπαπάρα πετάει γαρδένιες στον ΛεΠα, ο Περικλής βολοδέρνει στις καφετέριες και η Ιόλη διαβαζει ότι η Μακρυπούλια τα έφτιαξε με τον Νίνο και μετά οραματίζεται να βγει ως γλάστρα στη Μενεγάκη.

Το κατά κεφαλήν εισόδημα της Βενεζουέλας είναι το ένα τέταρτο από αυτό της χώρας των ”σκατάδων”, ...που επί πλέον έχει χρεωκοπήσει! 

Για την αντιγραφή Γ.Π.

10 ΛΟΓΟΙ ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΥΓΕΙ ΑΥΤΗ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ (του Αλέκου Αλαβάνου)

Διάβαζα σήμερα σε διάφορα Blogs για τους δέκα λόγους που η κυβέρνηση Παπανδρέου πρέπει να φύγει και νόμιζα ότι επρόκειτο για σάτιρα ή για προβοκάτσια στον κύριο Αλαβάνο. Τελικά δεν πρόκειται ούτε για το ένα ούτε για το άλλο. Αυτά ειπώθηκαν στις 12 Απριλίου στα Πατήσια σε εκδήλωση που οργάνωσε η Ομάδα Πρωτοβουλίας για το „Μέτωπο Αλληλεγγύης“. Ήταν οι δέκα βασικοί λόγοι για τους οποίους κατά τον κύριο Αλαβάνο πρέπει να φύγει η Κυβέρνηση. Ο άνθρωπος δεν παίζεται. Θα περίμενε κανείς να προβάλλει τρόπους εξόδου από την κρίση, σκληρή κριτική στην ασκούμενη πολιτική ή τουλάχιστον να μπει στον κόπο να απαντήσει στο ερώτημα μετά την κυβέρνηση Παπανδρέου τι ως αριστερά προτείνει; Γιατί η χώρα μάλλον θα πρέπει να συνεχίσει να κυβερνάται και ένα άλλο πλειοψηφικό ρεύμα δεν φαίνεται να υπάρχει στον ορίζοντα. (ΓΠ)

Ακολουθούν βασικά σημεία της ομιλίας του Α. Αλαβάνου:
«Πρώτο : Η κυβέρνηση Παπανδρέου πρέπει να φύγει γιατί δεν είναι μια εκλεγμένη κυβέρνηση.
Δεύτερο : Η κυβέρνηση Παπανδρέου πρέπει να φύγει, γιατί ούτως ή άλλως δεν είναι πραγματική κυβέρνηση της χώρας.
Τρίτο : Η κυβέρνηση Παπανδρέου πρέπει να φύγει γιατί έχει ταπεινώσει σε απίστευτο βαθμό την Ελλάδα.
Τέταρτο : Η κυβέρνηση Παπανδρέου πρέπει να φύγει, γιατί ο Γ. Παπανδρέου διατελεί, σε πλήρη σύγχυση ανάμεσα στις πολιτικές του υποχρεώσεις και τα προσωπικά του ενδιαφέροντα.
Πέμπτο : Η κυβέρνηση Παπανδρέου πρέπει να φύγει γιατί δεν υπερασπίστηκε τη χώρα.
Έκτο : Η κυβέρνηση Παπανδρέου πρέπει να φύγει γιατί παρέδωσε τη χώρα μας στα χέρια των πιο ακόρεστων, και αναίσχυντων τοκογλύφων.
Έβδομο : Η κυβέρνηση Παπανδρέου πρέπει να φύγει γιατί η πολιτική της είναι όχι ο μόνος δρόμος που υπάρχει, αλλά και ο μόνος δρόμος που οδηγεί την οικονομία και την κοινωνία σε αδιέξοδο, που μπορεί να τις σφραγίσει για όλον τον 21ο αιώνα.
Όγδοο : Πρέπει να φύγει η κυβέρνηση Παπανδρέου γιατί είναι προϋπόθεση να αρθούν όλα τα επώδυνα για δημόσιους και ιδιωτικούς εργαζόμενους μέτρα.
Ένατο : Η κυβέρνηση Παπανδρέου οφείλει να φύγει ακριβώς γιατί υπάρχει σαφής, συγκεκριμένη, ρεαλιστική εναλλακτική πολιτική που θα συνεγείρει την κοινωνία, θα την ενεργοποιήσει, θα πυροδοτήσει ένα κίνημα αλληλεγγύης και δράσης.
Δέκατο : Τέλος, η κυβέρνηση Παπανδρέου πρέπει να φύγει το γρηγορότερο δυνατό γιατί δεν έχει καμία απολύτως βάση η άποψη ότι δεν υπάρχει άλλη κυβερνητική εκδοχή.

Η κυβέρνηση ανάμεσα στην πολυλογία και την αναβλητικότητα

Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του Νίκου Κοτζιά. Οι επισημάνσεις και εκτιμήσεις του αποκτούν ακόμη μεγαλύτερη σημασία, λόγω της μέχρι πρότινος θέσης του ως Προέδρου του ΙΣΤΑΜΕ και στενού συνεργάτη του Πρωθυπουργού. (ΓΠ) Η χώρα περνά δύσκολες στιγμές. Ακόμα δυσκολότερες βιώνουν τη κρίση τα φτωχά στρώματα της Ελληνικής κοινωνίας. Τα μεσαία στρώματα που αναπτύχθηκαν ιδιαίτερα τη δεκαετία του ογδόντα, και αποτελούν μεγάλο όγκο στήριξης του κυβερνώντος κόμματος, συμπιέζονται όσο ποτέ άλλοτε. Η κυβέρνηση έχει πείσει τον εαυτό της ότι οι απαιτήσεις των αγορών είναι μονόδρομος, ενώ η αξιωματική αντιπολίτευση θέλει να μας κάνει να πιστέψουμε ότι μπορεί να διαχειριστεί τις υποθέσεις του έθνους καλύτερα από το ΠΑΣΟΚ, τι στιγμή που δεν είναι σε θέση, ακόμα, να διαχειριστεί τα του παρελθόντος της, αλλά και τα του οίκου της ως προς το ΛΑΟΣ. Τα δύο κόμματα της αριστεράς ταυτίζουν σε μεγάλο βαθμό τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Βέβαια, το μεν ΚΚΕ δείχνει μια σχετική προτίμηση στη ΝΔ, ενώ ο Συνασπισμός λαμβάνει μεγαλύτερες αποστάσεις από αυτήν. Τέλος, το ΛΑΟΣ θέλει να πείσει ότι δεν είναι ακραίο κόμμα και ότι αντιμετωπίζει την κυβερνητική πολιτική με ευθύνη. Ελιγμό που το ΠΑΣΟΚ δείχνει να μην έχει πιάσει το νόημά του, ενώ μπερδεύει τη ΝΔ. Η κυβέρνηση δείχνει εγκλωβισμένη σε μια λογική αντιμετώπισης της κρίσης σύμφωνα με τις συνταγές του νεοφιλελευθερισμού. Σε αυτή τη λογική προσθέτει και ορισμένες πινελιές κοινωνικής πολιτικής. Όσον αφορά δε την διαχείριση της κρίσης, υποφέρει από τη σύγκρουση ανάμεσα αφενός στον κομματικό πατριωτισμό, στις κοινωνικές δυνάμεις που εκπροσωπεί και εκφράζει και αφετέρου στην «σκληρή λογική» της διακυβέρνησης σε περιόδους κρίσης. Ταυτόχρονα δε, ως προς την ίδια την διαχείριση της κρίσης, δείχνει να μην μπορεί να ξεφύγει από ένα άλλο δίπολο, αρνητικό αυτή τη φορά: αναβλητικότητα από τη μία και πολυλογία από την άλλη. Κυβερνητική αναποφασιστικότητα: ένα πρόβλημα πολιτικής ηθικής Η κυβέρνηση όπως πρώτος είχα σημειώσει, ήδη τον Οκτώβριο του 2009, ομιλεί περισσότερο από ότι χρειάζεται και δείχνει αναποφάσιστη να δράσει. Εδώ υπάρχει ένα ακόμα πρόβλημα. Ανεξάρτητα για πιο λόγο η κυβέρνηση επιδεικνύει αναβλητικότητα, αυτή της η στάση δημιουργεί προβλήματα πολιτικής ηθικής. Επί παραδείγματι, εάν πράγματι η χώρα βρίσκεται στην κριτική κατάσταση που περιγράφεται και στο όνομα της οποίας καλείται να θυσιάσει ο λαός μεγάλο τμήμα των κατακτήσεων και μάλιστα με τρόπο που υπονομεύει τα δικαιώματά του, τότε προκύπτει το ερώτημα γιατί οι υπουργοί και άλλα κυβερνητικά στελέχη κάνουν επίδειξη μικροκομματικού εγωισμού; Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το ΕΣΠΑ. Το ποσό που μπορεί να αντλήσει η χώρα για την ανάπτυξή της με το ΕΣΠΑ είναι περίπου δεκαπέντε δισεκατομμύρια άμεσα και άλλα δέκα έμμεσα. Το σύνολο 25 δισεκατομμύρια, δηλαδή, σχεδόν τα μισά λεφτά που ψάχνουμε να δανειστούμε. Έχουν περάσει από τον Οκτώβριο του 2009 ήδη έξη μήνες. Θα περίμενε κανείς ότι η κυβέρνηση θα είχε θέσει σε πρώτη προτεραιότητα την συγκρότηση των επιτροπών για το ΕΣΠΑ. Αντί αυτού, όσο γνωρίζω, και μακάρι να είχα άδικο, δεν έχει συγκροτήσει ούτε μία!!! Δηλαδή, δεν πέφτουν χρήματα στην αγορά διότι έτσι γουστάρουν μερικοί κυβερνητικοί παράγοντες, οι οποίοι αφού θέσουν τις δικές τους προτιμήσεις υπεράνω των αναγκών της χώρας, αφού δια της πρακτικής τους –το τι λένε στα λόγια μου είναι αδιάφορο- εμποδίζουν να πέσει χρήμα στην αγορά και να μην οδηγηθεί η χώρα σε αυξημένο δανεισμό χωρίς διασφάλιση αναπτυξιακών προγραμμάτων.Από ότι μαθαίνω, υπάρχουν και χειρότερα. Η κυβέρνηση της ΝΔ μέσα στην πλήρη διάλυσή της και ακινησία δεν προώθησε 2.300 φακέλους επενδυτικών προγραμμάτων. Μάλιστα! Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ όταν ανέλαβε το 2009 βρήκε αυτές τις περίπου 2.300 προτάσεις επενδύσεων που οι υπουργοί της ΝΔ δεν έκαναν τον κόπο να ασχοληθούν μαζί τους. Διότι δεν είχαν χρόνο οι άνθρωποι… Προείχαν, φαίνεται, οι επενδύσεις στα Ομόλογα, σε εταιρείες δημοσκοπήσεων και στα Βατοπέδια. Ήρθε η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ που αντιλήφθηκε και μας εξήγησε το βάθος και τις συνέπειες της κρίσης. Θα περίμενε κανείς ότι οι αρμόδιοι παράγοντες θα ασχολούνταν όχι μόνο με την αντιμετώπιση των αναγκών δανειοδότησης της χώρας, αλλά και με τις πολλαπλές προτάσεις επενδύσεων στην χώρα. Αντ’ αυτού οι αρμόδιοι προτίμησαν να δίνουν μάχες αρμοδιοτήτων στο εσωτερικό της κυβέρνησης. Έξη μήνες μετά, από όσο μαθαίνω, ελπίζω και πάλι να μην έχω δίκαιο, ο αριθμός των φακέλων με προτάσεις για επενδύσεις έχει αυξηθεί από 2.300 σε 4.100!Μάλιστα! Ναι! Η χώρα βρίσκεται σε βαθιά κρίση και αντί να γίνεται αξιολόγηση των υποβληθέντων επενδύσεων αφήνονται αυτές να συσσωρεύονται! Η πρακτική αυτή, ανεξάρτητα προθέσεων, υπονομεύει τις προοπτικές ανάπτυξης της χώρας και αυξάνει το πρόβλημα της αναντοιστιχίας ανάμεσα στο δανεισμό που μεγαλώνει το κόστος του και στην έλλειψη επενδύσεων. Ο πρωθυπουργός οφείλει να βρει άμεσα τους υπεύθυνους και να τους τραβήξει στην κυριολεξία τα αυτιά. Και αν αυτό δεν φτάνει να προχωρήσει στη λήψη πιο ριζοσπαστικών μέτρων... Πώς δημιουργούνται ερωτήματα στις αγορές Η χειρότερη περίπτωση, από τη σκοπιά που εξετάζω εδώ το θέμα, είναι ο σημερινός αρμόδιος για το δημόσιο χρέος. Πρόκειται για το πρώτο πρόσωπο που κατέχει αυτή τη θέση και δεν αντέχει να κάνει τη δουλειά του χωρίς να ομιλεί. Συμπεριφέρεται περισσότερο ως να ήταν ο εκπρόσωπος τύπου του υπουργείου Οικονομικών. Αντί να μιλά με τις αγορές προκειμένου να κάνει συμφωνίες μαζί τους, και κατόπιν να αναφέρεται σε αυτές, συμπεριφέρεται ως να βρίσκεται σε δήθεν δημόσιο διάλογο με τις αγορές με τρόπο που κάθε άλλο δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες τις χώρας. Ο αρμόδιος για τα χρέη της χώρας, κάθε φορά που ομιλεί συμβάλλει, έστω και άθελά του, στην αύξηση της τοκογλυφίας. Κάνει το ίδιο λάθος που έπραξαν και οι προϊστάμενοι του μόλις ανακάλυψαν το πράγματι δημόσιο χρέος της χώρας. Και εκείνοι μιλούσαν περισσότερο από ότι έπρεπε. Εγώ το σημείωσα αμέσως μετά τις εκλογές. Τους το σημείωσαν ακόμα και ο ειδικός διεθνής τύπος πριν μερικές εβδομάδες. Τους το επισήμανε πρόσφατα, έστω και καθυστερημένα, ο Πρωθυπουργός. Ίσως, σκέφτομαι καμιά φορά, όσοι εμπλέκονται σε αυτό το τρομερό άγχος της διασφάλισης της δανειοδότησης της χώρας να έχουν ανάγκη δημόσιας εκτόνωσης. Μόνο που αυτή έχει δύο αρνητικά. Αφενός μαύρισε την ψυχή του Έλληνα πολίτη και τον οδήγησε σε αισθήματα φόβου και απαισιοδοξίας. Αισθήματα που διευκολύνουν την επιβολή πολιτικής λιτότητας αλλά αποδιοργανώνει τον κύριο παραγωγικό παράγοντα ανάπτυξης, τον άνθρωπο. Αφετέρου δημιούργησε ανασφάλειες στις διεθνείς αγορές που αποκόμισαν την εντύπωση ότι τα πράγματα πρέπει να είναι χειρότερα από ότι τα εμφάνιζε η ελληνική κυβέρνηση, διότι αλλιώς δεν θα έδειχναν οι αρμόδιοι οικονομικοί παράγοντες τέτοιο πανικό. Μάλιστα ορισμένοι διεθνείς αναλυτές, οι λιγότεροι, εκτιμούν ότι οι αρμόδιοι οικονομικοί παράγοντες της Ελλάδας δεν είναι σε θέση να ανταποκριθούν στην πράγματι δύσκολη κατάσταση και για αυτό είναι «ήξεις - αφήξεις». Επιπτώσεις του αρνητικού δίπολου Το αποτέλεσμα αυτού του αρνητικού κυβερνητικού δίπολου, πολλά λόγια και αναβλητικότητα, είναι ότι η χώρα μπαίνει σε μια βαθιά ύφεση. Εάν συμβεί κάτι τέτοιο, που δυστυχώς προβλέπω, τότε θα δυσκολευτεί ακόμα περισσότερο στην δανειοδότησή της, στην εκπλήρωση των δανειακών υποχρεώσεών της και η πολιτική λιτότητας σε συνδυασμό με την ύφεση θα μετεξελιχθεί σε έναν αρνητικό φαύλο κύκλο. Για αυτό η κυβέρνηση οφείλει να πάψει να μιλά πολύ και να λύσει άμεσα τα οργανωτικά προβλήματα στήριξης μιας πολιτικής ανάπτυξης. Οφείλω, τέλος να σημειώσω ότι θα ήταν λάθος να ταυτιστεί η συνολική πολιτική ανάπτυξης της χώρας με μια αντίληψη περί πράσινης ανάπτυξης. Αντίληψη που όπως φαίνεται έχουν υιοθετήσει ορισμένα μέλη της κυβέρνησης. Το πρόβλημα είναι ότι όχι μόνο ανάγεται περιοριστικά η υπόθεση της ανάπτυξης της χώρας με την πράσινη ανάπτυξη, αλλά και η τελευταία γίνεται κατανοητή, επίσης περιοριστικά, ως η χρήση πράσινης τεχνολογίας και όχι ως η παραγωγή νέων τεχνολογιών και μέσων νέων τεχνολογιών, ανάμεσα στις οποίες και πράσινες. Σε μια τέτοια περίπτωση, όμως, το μόνο που θα γίνει είναι να αντικατασταθεί η εισαγωγή των αυτοκινήτων με γερμανικές και ισπανικές τεχνολογίες οικολογικής υπευθυνότητας. Όχι ότι δεν είναι αυτό προτιμητέο, αλλά σίγουρα δεν θα μας λύσει κανένα πρόβλημα, ιδιαίτερα ως προς τα δημόσια ελλείμματα. Το μεγαλύτερο λάθος της κυβέρνησης θα ήταν να συνοδέψει την νεοφιλελεύθερη οικονομική της πολιτική με αυταρχισμό. Ελπίζω να συμφωνούμε ότι φαινόμενα πιέσεων σε δημοσιογράφους είναι ξένα προς τη δημοκρατική παράταξη. ΠΗΓΗ: www.press-gr.blogspot.com

ΤΟ ΒΑΘΥ ΛΑΡΥΓΓΙ

Είμαστε εφευρετικοί δεν μπορεί κανείς να μας το αρνηθεί. Ψάχνοντας να βρω πως συσχετίζονται οι κυβερνητικές „διαρροές“ σε ξένα έντυπα σχετικά με την προσφυγή ή όχι στο ΔΝΤ με τον τίτλο „βαθύ λαρύγγι“ είδα ότι επρόκειτο για ένα φιλμ που είχε κάνει πρεμιέρα το 1972 και είχε ανταγωνιστεί στο box office ταινίες της χρυσής εποχής του Hollywood των '70s, όπως το Κουρδιστό Πορτοκάλι και ο Νονός. Το «Βαθύ Λαρύγγι» ήταν μια ταινία-ορόσημο. Ήταν η πρώτη πορνό ταινία που ξεπέρασε τα όρια του είδους της. Η διάσημη πορνοστάρ Λίντα Λάβλεϊς σύμφωνα και με τη σεξουαλική επανάσταση των '60s που μόλις είχε τελειώσει, ήταν το κλειδί της επιτυχίας. Τώρα πως όλα αυτά περιγράφουν την οικονομική πραγματικότητα της χώρας μας, δεν μου είναι και πολύ κατανοητό. Εκείνο όμως που είναι κατανοητό, είναι το γεγονός, ότι όταν φτερνίζονται στους financial times ή σε γερμανικές ιστοσελίδες εμείς κρυολογούμε στην Ελλάδα. Εχουμε και κάτι σαΐνια που αντί να αναδείξουν τη σκοπιμότητα των δημοσιευμάτων και ποιοι αισχροκερδούν από τη σπέκουλα σε βάρος της χώρας, αντί να αναδείξουν, ότι όλα αυτά που βιώνουμε σήμερα είναι αποτελέσματα συγκεκριμένων πολιτικών και στρατηγικών αντιπαραθέσεων στον Ευρωπαϊκό και όχι μόνο χώρο, προσπαθούν να ανακαλύψουν ποιος κυβερνητικός αξιωματούχος κρύβεται πίσω από τη σκευωρία, αποπροσανατολίζοντας στην ουσία τον ελληνικό λαό, που έτσι και αλλιώς καλείται να σηκώσει αβάσταχτα βάρη. Τα ΜΜΕ αντί να ανακυκλώνονται, αυτοπαγιδεύονται και παγιδεύουν σε κυνήγι μαγισσών καλό είναι να επιχειρήσουν να κατανοήσουν στην κρίση αυτή το ρόλο της Γερμανίας. Η Γερμανία με τον όγκο των εξαγωγών της κατακτά την Ευρώπη και επιχειρεί να την τραβήξει στη δική της στρατηγική και συμφέροντα. Ήδη δειλά – δειλά εμφανίζονται τίτλοι σε γερμανόφωνα έντυπα, όπως „Γερμανικός – Ευρωιμπεριαλισμός“. Η κυρία Μέρκελ θέλει να δείξει στους Έλληνες, ότι τα χρέη ξεπληρώνονται με μειώσεις συντάξεων και μισθών. Σε αυτή τη συνεπή νεοφιλελεύθερη πολιτική της μετά- Μάαστριχ εποχής επιδιώκει να σύρει όλο τον Ευρωπαϊκό χώρο. Η Ελλάδα αποτελεί απλά το πειραματικό πεδίο, όπου δοκιμάζονται οι αντοχές, πόσο γρήγορα και σε πιο βάθος μπορεί να προχωρήσει η περαιτέρω αποδόμηση του κοινωνικού κράτους. (Γ.Π.)

Μονόπρακτο στο θέατρο του Αστεως

ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ Γ. ΜΑΜΕΛΗ* kmamelis@the. forthnet.gr Κύριε Διευθυντά, εισήλθαμε ως στήλη στη δεύτερη κατοστάρα. Δεν το γιορτάζουμε γιατί η ελλειπτική γραφή μας, μέχρι τα μπούνια στην αφαίρεση, αφορά, δυστυχώς, λίγους και κατανοείται από λιγότερους. Εντός των οποίων και αρκετοί «ενδιαφερόμενοι». Στο παρόν μονόπρακτο υπάρχουν ευδιάκριτες εικόνες και, πιο πολύ, ευανάγνωστος λόγος. Ως μήνυμα. Κάθε ομοιότητα είναι τυχαία! Πρόκειται περί σατανικής συμπτώσεως! Τα περίφημα «ηδονικά μυρωδικά» του Αλεξανδρινού ποιητή συμπαρέσυραν «στου καφενείου το μέσα μέρος» τον κατηφή τοπικό Αρχοντα. Δίπλα του, ο μέχρι το τέλος, σφουγγοκωλάριος, ο εξ απορρήτων φαυλεπίφαυλος. Ασχημα τα μαντάτα. Μόνοι, πια, κι έρημοι, σχεδιάζουν την ηρωική τους έξοδο. Με ή χωρίς «δεσμά». Συνωμοσία! Οι «άλλοι» τους παρακολουθούν ως ύαινες. Οσμίστηκαν πτώματα «οδωδότα και τυμπανιαία» κι ετοιμάζονται να σώσουν (πάλι;) το άστυ. Σωτήρες εξ επαγγέλματος, γεννημένοι από το πολιτικό πουθενά, νεωτερίζοντες μικροαστοί, που μπέρδεψαν την πολιτική με τα σαλόνια τους, το «δάνειο» μανδύα της εξουσίας φέροντες κατάσαρκα, εισέρχονται πλησίστιοι για θρίαμβο που κατέκτησαν άλλοι. Οι απλοί πελταστές της πολιτικής, οι πεζικάριοι της καθημερινής, συστηματικής αντιπαράθεσης. «Οι νέοι που τους έλεγαν αλήτες»! Ομως κι οι δυο τους, «ας φρόντιζαν». «Βλάπτουν την Συρία το ίδιο». Και αγνοούν τη ρήση του Κλεμανσό ότι ο «πόλεμος είναι πολύ σοβαρή υπόθεση, για να τον εμπιστευθούμε στους στρατιωτικούς». Τι σχέση έχουν, θα μου πείτε, τα παραπάνω με την αθρόα πλησμονή των φιλοδοξιών νεόκοπων «αυτοδιοικητικών» προσώπων που συνωθούνται στους νοητούς διαδρόμους κομμάτων εξουσίας και σε προθαλάμους αρχηγικών «αυλών», περιφέροντας ανερυθρίαστα τα «επικοινωνιακά» καλούδια τους, μπας και τους «φέξει» το χρίσμα, μπας και τους «κάτσει» η κομματική στήριξη! (Κι όλα αυτά υπό το μανδύα του εκλεκτού της κοινωνίας;). Εχουν και παραέχουν. Γιατί, ακόμη και ο πιο περίκλειστος αρχηγός γνωρίζει πολύ καλά ότι η κάθε πόλη είναι σοβαρή υπόθεση για να την εμπιστευθεί σε εν πολλαίς αμαρτίαις κρατικοδίαιτους που «τώρα που δεν πάνε καλά οι δουλειές» εζήλωσαν τη βεβαιότητα του δημοτικού ταμείου... Εβδομήντα περίπου χρόνια αργότερα του Κλεμανσό συμπλήρωσε ο Φρανσουά Μιτεράν «Η Ειρήνη είναι πολύ σοβαρή υπόθεση, για να την εμπιστευθούμε στους πασιφιστές». Και πρόσφατα η εκπληκτική γριά της διαφήμισης ολοκλήρωσε. *Ο ΚΩΣΤΑΣ Γ. ΜΑΜΕΛΗΣ είναι δικηγόρος Πηγή: ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ 07.04.2010

Μπούρκα μόνο στα καρναβάλια!!!

Στις 31 Μαρτίου υπερψήφισε η Επιτροπή Εσωτερικών της Βουλής Αντιπροσώπων του Βελγίου την πρόταση νόμου που προβλέπει την πλήρη απαγόρευση της χρήσης της μπούρκα ακόμα και στο δρόμο. Τι είναι όμως η μπούρκα; Παράδοση; Θρησκευτική υποχρέωση; Ότι και αν είναι μπορεί σε μια συντεταγμένη δημοκρατική πολιτεία να επιβάλλεται ο τρόπος ένδυσης, όταν μάλιστα δεν αντιβαίνει σε κανόνες ηθικής; Χαρακτηριστικό των ανοιχτών δημοκρατικών κοινωνιών είναι η ανοχή στο διαφορετικό. Οι περισσότεροι από τους μετανάστες που μόνιμα είναι εγκατεστημένοι στις χώρες της βόρειας Ευρώπης, ήλθαν με νόμιμες συμβάσεις. Αλλά τότε υπήρχε η Ευρώπη της ταχείας ανάπτυξης. Χρειάζονταν φτηνά εργατικά χέρια και η μπούρκα ήταν ψιλά γράμματα. Η ανοχή στο ξένο ήταν δεδομένη και χρήσιμη. Σήμερα στην Ευρώπη της ανεργίας είναι αδύνατο να κατανοηθεί το αυτονόητο. Ότι οι κοινωνίες μεταλλάχτηκαν και η ανοχή στο διαφορετικό δεν είναι απλά χρήσιμη για τη συνοχή της κοινωνίας αλλά συστατικό της στοιχείο. Κάποτε ζήτησαν εργατική δύναμη και δυστυχώς τους ήλθαν άνθρωποι. Η απόφαση αυτή, βοηθούσης και της οικονομικής κρίσης, θα διευρυνθεί σίγουρα και στις υπόλοιπες χώρες. Η απαγόρευση θα επιδράσει στη πληθυσμιακή αυτή ομάδα με δυο τρόπους. Ορισμένες θα βρουν την ευκαιρία και δικαιολογία απαλλαγής από την μπούρκα. Άλλες θα νιώσουν την καταπίεση ακόμη μεγαλύτερη φυλακισμένες σε τέσσερις τοίχους αφού η παράδοση, η ηθική και η πίστη δεν θα τις επιτρέπει να κυκλοφορούν ακάλυπτες δημόσια. Επιστροφή πάντως δεν υπάρχει. Το ερώτημα όμως για την κοινωνία παραμένει. Είναι επιτρεπτή σε μια κοινωνία Δημοκρατική και Ελεύθερη η εκδήλωση και ανοχή ξένων πολιτισμών, ηθών και εθίμων; (Γ.Π.)

Mην πέσετε με τα μούτρα στο φαεί!!!

Η μετάβαση από τη νηστεία και τη στέρηση της Μεγάλης Εβδομάδας στην … κραιπάλη του πασχαλινού τραπεζιού δεν είναι απλή υπόθεση. Χρειάζεται να γίνει σταδιακά και με προσοχή αν δε θέλετε να βάλετε το στομάχι σας και τελικά την υγεία σας σε περιπέτειες, δηλώνουν σε έντυπα και τηλεοράσεις διαιτολόγοι-διατροφολόγοι. Θα είχαν δίκαιο αν βέβαια συνέβαινε να νηστεύουμε. Γιατί στην πραγματικότητα κανείς ή σχεδόν κανείς δεν νηστεύει με την έννοια της στέρησης. Οι περισσότεροι από μας θεωρούμε νηστεία το να αποφύγουμε απλά το κρέας και τα γαλακτοκομικά. Καταβροχθίζουμε όμως τα θαλασσινά και όλα τα σχετικά με άφθονα τσίπουρα που τα αφιλότιμα πάνε μαζί. Ποιον οργανισμό λοιπόν θεωρούμε καταβεβλημένο που χρειάζεται ήπια προσαρμογή; Η νηστεία είναι "αμαρτία", έλεγε σχετική διαφήμιση νηστίσιμων εδεσμάτων και δεν είχε άδικο. (Γ.Π.)

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ - ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Η Ανάσταση του Χριστού

Πίνακας του γερμανού θρησκευτικού ζωγράφου Mathias Grünewald (1470-1528)

Όταν τα παιδιά περίμεναν την Ανάσταση

Πηγή: Από το φίλο Κ. Μαμέλη έλαβα και δημοσιεύω