Ταιριάζει στους μαθητές ο βηματισμός της παρέλασης;

Ένας θεσμός από το παρελθόν που επιμένει - Ενισχύει την ιστορική μνήμη ή είναι μία αναχρονιστική συνήθεια, που δεν προσφέρει τίποτε στη μοναδική χώρα της Ευρώπης που τον τιμά;

Στη χώρα μας οι ρίζες των μαθητικών παρελάσεων είναι ακόμη πιο βαθιές, αναγόμενες στο 19ο αιώνα. Στην εφημερίδα “Εμπρός” της 26ης Μαρτίου του 1899 βρίσκουμε αποσπάσματα που περιγράφουν την “παρέλασιν των μαθητών των νομαρχιακών σχολείων Αττικής κατά τετράδες βαινόντων με την ελληνικήν σημαίαν εμπρός”. Τα σχολεία εμφανίζονται παραταγμένα στην εθνική εορτή της 25ης Μαρτίου 1924, ημέρα που συνέπιπτε με την ανακήρυξη της Δημοκρατίας. Το 1932 στην Αθήνα τα σχολεία συμμετέχουν μαζί με τους προσκόπους, τη "φρουρά της πόλης" και τις "εθνικιστικές οργανώσεις" σε παρέλαση ενώπιον επισήμων στον Άγνωστο Στρατιώτη.

Ολόκληρο το άρθρο των ΓΙΑΝΝΗ ΛΕΚΚΑ και ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ ΣΙΑΦΑΚΑ

ΠΑΙΔΙΑ, ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΑΙΔΙΑ -- Σοφία Βέμπο

«Ίσως, σκέφτομαι, δεν ανήκω πουθενά»

28η Οκτωβρίου σήμερα. Ίσως το γράμμα αυτό της Μπέσα από τα καλύτερα που έχω διαβάσει, ταιριάζει περισσότερο στη σημερινή μέρα και στους αγώνες των λαών για ελευθερία, ισότητα και αξιοπρέπεια. Ο χαρακτηρισμός της ελληνικής κοινωνίας ως πολυπολιτισμική αγγίζει δυστυχώς λίγους Έλληνες. Οι περισσότεροι θέλουν να έχουν στο νου τους το παραδοσιακό πρότυπο της κοινωνίας μας και δεν μπαίνουν στη διαδικασία να προσαρμοστούν με τα νέα δεδομένα, την πολυπολιτισμική διάσταση της χώρας μας. Η πολιτεία από την πλευρά της δείχνει να έχει μεγάλες αντιστάσεις και αγκυλώσεις αρνούμενη να λάβει υπόψη της αυτή την πραγματικότητα και να αντιστοιχήσει την ουσιαστική πλέον ένταξη των παιδιών των μεταναστών στην ελληνική κοινωνία με την απόδοση υπηκοότητας. (Γ.Π.) Αγαπητέ «Υπάρχουμε... Συνυπάρχουμε». Με λένε Μπέσα. Γεννήθηκα στην Αλβανία. Από τριών χρονών ζω στην Ελλάδα. Σπουδάζω στη Φιλοσοφική Αθηνών. Πέρσι πήγα με το πρόγραμμα Εrasmus στη Στοκχόλμη. Οι συμφοιτητές μου ήταν από παντού. Όταν γνωρίσεις ανθρώπους που έρχονται από παντού, είναι αναπόφευκτο το ερώτημα «από πού είσαι;». Απαντούσα «από την Ελλάδα». Έτσι ένιωθα. Έχω ζήσει τέσσερα χρόνια της ζωής μου στην Αλβανία και δεκαεπτά στην Ελλάδα. Σε όσους γνώριζα καλύτερα, τους εξηγούσα πως είμαι από την Ελλάδα αλλά έχω γεννηθεί στην Αλβανία. Μου έκανε εντύπωση ότι στη Στοκχόλμη δεν ένιωθα αυτό το δίλεπτο χτυποκάρδι που νιώθω όταν με ρωτούν «από πού είσαι;» στην Ελλάδα. Βλέπετε, από το δημοτικό «κατάλαβα» ότι δεν είναι καλό να είσαι από την Αλβανία. Τα παιδιά, ειδικά στο δημοτικό, είναι πολύ σκληρά. Κάποιες φορές, μου έδιναν να καταλάβω ότι η καταγωγή μου ανήκε στην ομάδα των «κακών». Είχα υπέροχες δασκάλες που με βοήθησαν να ξεπεράσω τα κόμπλεξ μου. Εγώ η ίδια έκανα το παν να τα ξεπεράσω. Ήμουν η πρώτη στα μαθήματα, στις γιορτές, στις εκδηλώσεις. Μου άρεσε ειδικά η γιορτή της 17ης Νοεμβρίου, τα τραγούδια του Θεοδωράκη. Το «Γελαστό παιδί» ήταν το αγαπημένο μου. Στη Στ΄ Δημοτικού, στη γιορτή της 28ης Οκτωβρίου, δικαιούμουν να σηκώσω την ελληνική σημαία. Με φώναξε ο διευθυντής και μου είπε ότι είναι αδύνατον, γιατί δεν έχω ελληνική καταγωγή. Είπα «εντάξει» και δεν έδωσα σημασία. Ίσως για να αμυνθώ. Δεν το είπα καν στους γονείς μου. Από τότε, όμως, «κατάλαβα» ότι δεν έχω το δικαίωμα να συγκινηθώ ακούγοντας τον ελληνικό εθνικό ύμνο. Όταν τον άκουγα, ένιωθα πλέον ταραχή και αμηχανία. Το θέμα με τη σημαία προέκυψε ξανά στη Β΄ Γυμνασίου. Ήμουν η καλύτερη μαθήτρια του σχολείου. Με φώναξε τότε ο διευθυντής και άκουσα ξανά το «δεν έχεις ελληνική καταγωγή». «Κατάλαβα», είπα κοφτά. Έτσι κι αλλιώς κάποιοι συμμαθητές είχαν αντιδράσει προκαταβολικά. Η συμμαθήτριά μου, η Ντίνα, μου είπε πως δεν είναι δυνατόν να σηκώσει την ελληνική σημαία μια Αλβανίδα, γιατί ο παππούς της είχε πολεμήσει τους Αλβανούς στο «Αλβανικό Έπος». Έμεινα σύξυλη. Γιατί ο δικός μου παππούς ήταν αντάρτης στην Αλβανία, είχε τραυματιστεί και συλληφθεί από τους ναζί, και είναι επιζών του στρατοπέδου συγκέντρωσης Μoosburg, παράρτημα του τρομακτικού Μauthausen. Αρκετά ταραγμένη έτρεξα στην καθηγήτριά μου, την κυρία Κατερίνα. Μου εξήγησε πως υπήρχαν κάποιοι Αλβανοί μισθοφόροι (κάτι σαν τους Γερμανοτσολιάδες στην Ελλάδα) που επιστράτευσαν οι Ιταλοί φασίστες όταν επιτέθηκαν στην Ελλάδα, αλλά ότι στο «Αλβανικό Έπος» οι Έλληνες δεν πολέμησαν με τους Αλβανούς. Πολέμησαν με τους Ιταλούς φασίστες, στα βουνά της Αλβανίας. Με την Ντίνα τελικά γίναμε οι καλύτερες φίλες. Από εκείνη την ημέρα, όμως, δεν πήγα πια σε επετείους και παρελάσεις. Ένιωθα ανεπιθύμητη. Δεν θα σας έγραφα όλα αυτά αν δεν είχα ζήσει ένα επεισόδιο στη Στοκχόλμη. Σε πάρτι Πολωνών φοιτητών, κάποιος ζήτησε να τραγουδήσει ο καθένας τον εθνικό ύμνο της χώρας προέλευσής του. Αναστατώθηκα. Τον αλβανικό ύμνο δεν τον ξέρω. Ξέρω μόνο τον ελληνικό. Αλλά ένιωσα μέσα μου μια φωνή να μου λέει «εσύ δεν έχεις το δικαίωμα να τον τραγουδήσεις». Ένιωσα ξανά εκείνο το αίσθημα ταραχής και αμηχανίας. Τραγούδησα τελικά τον ελληνικό εθνικό ύμνο, αλλά ένιωσα μετέωρη. Στη Σουηδία έλεγα ότι είμαι από την Ελλάδα. Όταν επέστρεφα στην Ελλάδα, στο αεροπλάνο καθόμουν δίπλα σε μια Ελληνίδα. Όταν άκουσε το όνομά μου αμέσως με ρώτησε από πού είμαι. Αν είχα την ελληνική υπηκοότητα θα έλεγα ότι είμαι Ελληνίδα. Δεν την έχω. «Από την Αλβανία» απάντησα. Και μετά αναρωτήθηκα: «Από πού είμαι;». Είμαι μετέωρη. Γιατί σε αυτές τις συνθήκες είναι αδύνατον να χτίσεις μια υγιή, ακομπλεξάριστη ταυτότητα. Ίσως, σκέφτομαι, δεν ανήκω πουθενά. Ανήκω μόνο στον εαυτό μου. Και ίσως αυτό να έχει σημασία. Να κρατάω ζωντανό μέσα μου το γελαστό παιδί... Ευχαριστώ για τη φιλοξενία Μπέσα Σ. besashk@gmail. com» Πηγή: του Γκαζμεντ Καπλανι από ΤΑ ΝΕΑ 27.10.2009

Εγκαταλείπει τη ΝΔ η Μπακογιάννη, εάν επιστρέψει στο κόμμα ο Σαμαράς

"Την ώρα που ο Αντώνης Σαμαράς θα περνά το κατώφλι της Ρηγίλλης, εγώ εγκαταλείπω οριστικά τη ΝΔ και η ευθύνη της αποχώρησής μου δεν θα βαρύνει εμένα". Αυτό το ξεκάθαρο μήνυμα έστειλε η Ντόρα Μπακογιάννη προς τον Κώστα Καραμανλή, την ώρα που οργιάζουν οι φήμες για ενδεχόμενη επιστροφή του προέδρου της Πολιτικής Ανοιξης στη ΝΔ, όπως αναφέρουν Τα Νέα.

(Αθήνα 12.08.2000)

Πηγή: in.gr

Τι σου είναι λοιπόν η πολιτική και οι πολιτικοί. Ο Αντώνης Σαμαράς πέρασε όχι μόνο το κατώφλι της Ρηγίλλης, αλλά διεκδικεί και την πρωτοκαθεδρία της. Φανταστείτε τι έχει να γίνει την επόμενη ημέρα. Εκτός και αν ακολουθηθεί η σώφρων και εμπνευσμένη στρατηγική του "Γαργάρατα - Γαργάρατα". (Γ.Π.)

Η αριστερά και ο πολύ κακός λύκος

Αν, .... η δημόσια συγνώμη ενός υπουργού είναι σιγά τα ωά, η αποπομπή ενός ανώτατου αξιωματούχου σιγά τα λάχανα και κάποιες θετικές εξαγγελίες σιγά τον πολυέλαιο, τότε σιγά να το συζητήσουμε:

Τι ακριβώς κάνει η αριστερά;

Γιατί ξελαρυγγιάζεται, διαδηλώνει, καταγγέλλει, ακτιβίζεται;

Για να ξενερώνει μόλις πετύχει τελικά κάτι, έστω κι αν αυτό το κάτι δεν είναι το όλον που επιδιώκει;

Θέλει πραγματικά να γίνεται ένα βήμα μπρος, να βγαίνει λίγο ψωμί για την ξεχασμένη κοινωνία από το φούρνο των αγώνων, ή θέλει να γίνονται δύο βήματα πίσω, για να έχει αλεύρι να ζυμώνει τη στρατηγική της και να αλευρώνει τον Παπανδρέου για να τον τηγανίσει κάποτε;

Του ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΡΤΕΡΟΥ από την ΑΥΓΗ (Περισσότερα)

Έκτακτη ανακοίνωση από το υπουργείο Υγείας!

Εάν ξυπνώντας το πρωΐ δείτε στον καθρέφτη σας αυτή την εικόνα, παρακαλούμε παραμείνετε στο σπίτι σας!

Έχετε προσβληθεί από την γρίπη των χοίρων!

ΤΣΟΥΝΑΜΙ

H φωτογραφία αυτή (πατήστε κλικ) τραβήχτηκε το 2004 στην ακτή του νησιού Σουμάτρα και είναι αληθινή.

Το κύμα είχε 32 μέτρα ύψος!!!

Η φωτογραφία αυτή βρέθηκε 50 ημέρες μετά το τσουνάμι αποθηκευμένη σε μια ψηφιακή μηχανή.

Δεν γνωρίζουμε, αλλά το πιο πιθανό είναι αυτός που την τράβηξε να εξέπνευσε μερικά δευτερόλεπτα ή λεπτά μετά που πάτησε το κουμπί της φωτογραφικής μηχανής.

Για να παγώνει το αίμα!

Πηγή: Fimotro

«Λά.ο.ς»: πολλαπλοί σφετερισμοί και καπηλείες

Αν εξετάσει κανείς την ιστορία θα διαπιστώσει ότι, κατά κανόνα, τα πιο αντιδραστικά και αντιλαϊκά κόμματα αυτοχαρακτηριζόντουσαν «λαϊκά».

Ο Καρατζαφέρης κατασκεύασε ένα κόμμα πολλαπλής καπηλείας: τον «Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό».

Το χαρακτηρίζει «λαϊκό» (σε κάθε λαϊκή κινητοποίηση βρίσκεται απέναντι!!!) και το σχετίζει, σχεδόν το ταυτίζει, με την Ορθοδοξία (με ποικίλους αρχαιολάτρες και Σία!!!)…

Εκεί, ωστόσο, που η καπηλεία και ο σφετερισμός των εννοιών παίρνει αυθάδεις μορφές παράκρουσης είναι η απαίτηση να τονίζονται τα αρχικά του κόμματός του στη λήγουσα: «Λαός»!!!

Εδώ πλέον δεν πρόκειται για έναν απλό χαρακτηρισμό, για μια ιδιότητα του κόμματος, αλλά για ένα «ουσιαστικό», για ένα «υποκείμενο» που ταυτίζεται με το «υποκείμενο» και την έννοια: «Λαός»!!!

Το να ταυτίζεις βεβαίως το κόμμα σου με την έννοια του λαού είναι η μεγίστη πολιτική απάτη: Όχι απλώς αποτρόπαιος λαϊκισμός, αλλά και σφετεριστική αυθάδεια.

Το να εξεγείρεσαι και να απαιτείς από τους άλλους να αποκαλούν τον «Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό»: «Λαός» και όχι «Λάος», αυτό είναι ακραία δικτατορική αυθάδεια.

Με ποια πολιτικά και ηθικά κριτήρια ή βάση ποίων γραμματικών κανόνων απαιτείται ο τονισμός στη λήγουσα και η μετατροπή του «Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού» σε «Λαός»;

Τέτοιες λεκτικές αλχημείες και χυδαία λαϊκίστικα τρικ μόνο ο Καρατζαφέρης είναι ικανός να κάνει…

Και μην ισχυριστεί κάποιος το «δικαίωμα του αυτό-προσδιορισμού»: Είναι ένα σόφισμα πολλαπλής απάτης και αυτό:

α). Η ονομασία του κόμματος (ο αυτό-προσδιορισμός) είναι «Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός»: ένας διπλός σφετερισμός εννοιών!!! Τα αρχικά δεν είναι ονομασία…

β). δεν μπορεί να αυτό-προσδιορίζεσαι πολιτικά και ηθικά με την έννοια «λαός», δεν μπορεί να ταυτίζεις την ονομασία σου με το ιστορικό και κοινωνικό υποκείμενο: Το λαό.

Μια τέτοια πράξη είναι βέβηλη, πολιτικά και ηθικά δόλια και απαράδεκτη.

Αν δεχτούμε τέτοιου είδους απαράδεκτους αυτό-προσδιορισμούς, τότε θα πρέπει να δεχτούμε και τον αυτό-προσδιορισμό των Σκοπίων ως «Μακεδονία»: χαρακτηρίζεται από την ίδια δολιότητα και αποκρουστική καπηλεία.

Ορθά, συνεπώς, πράττουν όσοι δεν υποκύπτουν στις κουτοπόνηρες δολιότητες και επιμένουν στο «Λάος» και όχι στο «Λαός»…

Πηγή: Resalto

Πού βαδίζει ο κόσμος;

του IMMANUEL WALLERSTEIN

[...] Στην παγκόσμια σύγκρουση μεταξύ Αριστεράς και Δεξιάς, η πρώτη είχε μια κατακόρυφη άνοδο τον 19ο και ιδιαίτερα τον 20ό αιώνα. Η Αριστερά πέτυχε την υποστήριξή της σε μεγάλη κλίμακα και πολύ αποτελεσματικά. Υπήρξε μια στιγμή, στη μετά το 1945 περίοδο, που φαινόταν ότι είχε επιτυχίες παντού και με οποιανδήποτε τρόπο.

Μετά ήρθαν οι μεγάλες απογοητεύσεις. Τα κράτη στα οποία οι αντισυστημικές δυνάμεις ήρθαν στην εξουσία με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, βρίσκονταν πρακτικά πολύ μακριά από αυτό που οι λαϊκές δυνάμεις περίμεναν ή ήλπιζαν να οικοδομήσουν. Και η αντίληψη περί μη ανατροπής αυτών των καθεστώτων, αποδείχθηκε άλλη μια μεγάλη αυταπάτη. Στις αρχές του 1990, η θριαμβολογία είχε εξαφανισθεί από την παγκόσμια Αριστερά και αντικαταστάθηκε από έναν ευρύ λήθαργο και συχνά μια αίσθηση ήττας.

Βέβαια, όπως γνωρίζουμε πλέον, και η επακολουθήσασα θριαμβολογία της παγκόσμιας Δεξιάς διαλύθηκε εξίσου, με θεαματικότερο το έσχατο φιάσκο της νεοσυντηρητικής αντίληψης για μια μόνιμη αυτοκρατορική επικυριαρχία των ΗΠΑ στον υπόλοιπο κόσμο. Από την εξέγερση των Ζαπατίστας το 1994, στην επιτυχή ακύρωση της Συνόδου του ΠΟΕ στο Σηάτλ το 1999, μέχρι την ίδρυση το 2001 του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ στο Πόρτο Αλέγκρε, μια κυρίαρχη παγκόσμια Αριστερά επανεμφανίσθηκε σε παγκόσμια κλίμακα.

Ζούμε σε ένα χαοτικό παγκόσμιο περιβάλλον και είναι δύσκολο να δούμε καθαρά· μοιάζει σαν κάποιος να θέλει να περπατήσει σε μια τεράστια χιονοθύελλα. Αυτοί που επιβιώνουν χρησιμοποιούν μια πυξίδα για να γνωρίζουν προς ποια κατεύθυνση βαδίζουν, αλλά εξετάζουν και το έδαφος λίγα εκατοστά μπροστά τους για να διασφαλίσουν ότι δεν θα πέσουν μέσα σε κάποια τρύπα. Η πυξίδα καθοδηγεί τους μεσοπρόθεσμους στόχους μας, το είδος του νέου παγκόσμιου συστήματος που θέλουμε να οικοδομήσουμε. Τα εκατοστά μπροστά μας, είναι η πολιτική του λιγότερου κακού. Αν δεν κάνουμε και τα δύο, είμαστε χαμένοι. Ας αντιπαρατεθούμε για την κατεύθυνση της πυξίδας, αγνοώντας τα κράτη και τον εθνικισμό. Αλλά βραχυχρόνια ας εμπλακούμε με τα κράτη και τον εθνικισμό, έτσι ώστε να αποφύγουμε τις ρωγμές. Τότε έχουμε μια πιθανότητα επιβίωσης, μια πιθανότητα να επιτύχουμε ώστε να είναι δυνατόν να υπάρξει ένας άλλος κόσμος.

Πηγή: MONTHLY REVIEW

«το κράτος πρέπει να στελεχώνεται από τους άριστους και όχι τους αρεστούς»

Επιτυχής –όχι μόνο επικοινωνιακά- η εμμονή του Πρωθυπουργού στη θέση, ότι «το κράτος πρέπει να στελεχώνεται από τους άριστους και όχι τους αρεστούς». Όλοι πλέον αποδέχονται το γεγονός, ότι υγιείς δυνάμεις της κοινωνίας πνίγονται κάτω από την διαφθορά και την αναξιοκρατία. Τις αστείες ιεραρχήσεις και τους συνασπισμούς των μετρίων. Συγκυρία όμως και τυχαία γεγονότα δεν συνθέτουν μόνο το πολιτικό γίγνεσθαι, αλλά αναδεικνύουν αρεστούς και αρίστους. Χρέος του ηγέτη η ανάδειξη ικανών νέων στελεχών. Μια τέτοια περίπτωση φαίνεται η άγνωστη μέχρι χθες Τίνα Μπιρμπίλη. Και επειδή η ικανότητα δεν εξαρτάται από τον αριθμό των τηλεοπτικών εμφανίσεων, ας αναμένουμε να κρίνουμε εκ του αποτελέσματος. Το, ότι είναι άγνωστη στους πολλούς δεν είναι λόγος για την βεβιασμένη απαξίωσή της. (Γ.Π.) Στο διαδίκτυο κυκλοφορεί ένα βιβλίο της, το οποίο διατίθεται δωρεάν (κάνετε κλικ στη φωτογραφία)

Σε μένα να ορκιστείς.

Ορκίστηκαν χθες σύμφωνα με το Άρθρο 59 του Συντάγματος, πριν αναλάβουν τα καθήκοντά τους οι 300 νεοεκλεγέντες βουλευτές, να είναι πιστοί στην Πατρίδα, στο δημοκρατικό πολίτευμα, να υπακούουν στο Σύνταγμα, τους νόμους και να εκπληρώνουν ευσυνείδητα τα καθήκοντά τους. Ελπίζω να μη ξεχάσουν τις υποσχέσεις τους και να αντηχεί στ´ αυτιά τους η παρακάτω "έναρθρη κραυγή." (Γ.Π.)

Σε μένα να ορκιστείς.

Σε μένα τον Απλό που κάθομαι στην ουρά του συσσιτίου της ζωής περιμένοντας δεκαετίες με την καραβάνα μου να στάξεις δύο σταγόνες περισσότερες ελπίδας.

Στα κόκαλα αυτών που σιώπησαν να ορκιστείς, για να έχεις το δικαίωμα της «δημοκρατίας» σου και να φοράς το κασμίρ κοστουμάκι σου.

Έτσι όπως στοιχίζεστε όλοι από τα κομμωτήρια και από τους ραφτάδες, να είμαι μπροστά σας, εγώ ο Απλός, να ορκιστείτε όλοι σας στα γόνατα ότι αν ένας από εσάς τολμήσει ξανά να πληγώσει την αξιοπρέπεια μου να βρει την επόμενη στιγμή σχοινί να κρεμαστεί. Σε μένα να ορκιστείς, εσύ με το περιποιημένο νύχι και το χρυσό κουμπί στο μανίκι σου, ότι το γράσο από τα νύχια μου που δεν βγαίνει όσο και αν τα πλένω μετά την δουλειά δεν θα γίνει γράσο για την μηχανή του μασήματος σου.

Ότι τα γόνατά μου που έχουν φθαρεί μαζί με το 5ετίας παντελόνι μου δεν θα γίνουν, για σένα αυτή τη φορά, σκαλωσιές προσωπικής αναρρίχησης. Στα άσπρα μαλλιά μου να ορκιστείς που δεν τα φύσηξε κανένας αέρας αλλαγής όταν ήταν ακόμη καστανά.

Που είναι τόσο άσπρα πια που με κάνουν αόρατο όταν στήνομαι στο ΙΚΑ για μια εξέταση ούρων.

Αόρατο, όταν παίρνω το χαρτάκι της αναμονής για έξι μήνες και μου μένουν μόνο δύο ζωής.

Σε αυτούς τους δυο μου μήνες να ορκιστείς, εσύ ο Αθάνατος. Σε μένα να ορκιστείς που όταν έρχεται εκείνη η παγωνιά δεν βγαίνω να δω τα χωράφια μου απλά περιμένω την αυγή να δω τι έχει αφήσει.

Ανοίγω την πόρτα σιγά-σιγά εκείνα τα πρωινά, γιατί στο λέω, η παγωνιά έρχεται κάθε χρόνο, χρόνια τώρα. Στο βιός μου να ορκιστείς, όταν ο μεσάζοντας έρχεται να κάνει παζάρια με τον ιδρώτα μου και με το γάλα του παιδιού μου.

Στην αγωνία μου να ορκιστείς που στα δεκαεπτά μου αρχίζω να μετρώ τα καρφιά που θα βάλω στην εργασιακή μου κάσα, σ’ αυτή που θα με χώσουν μόλις τελειώσω το σχολειό γιατί τα όνειρα, μου είπαν οι παλιοί, είναι γι’ αυτούς που στο τέλος νικιούνται.

Σε μένα να ορκιστείς που μου βγάλαν τα σωθικά μου αφού τα χημικά από την βιομηχανία τα είχαν λιώσει. Αναπηρική σύνταξη στα 42.

Στα μωρά μου να ορκιστείς που το μέλλον τους έγινε «φακελάκια» στο ΕΣΥ.

Σε μένα να ορκιστείς που όταν εσύ θα παίρνεις τον πρωινό σου καφέ εγώ θα έχω γυρίσει στο σπίτι με μισή φραντζόλα ψωμί και ένα πάκο απλήρωτος λογαριασμούς.

Με ταμείο ανεργίας θα πορευτώ από τα 50 μου μέχρι το τέλος.

Έκανα και κάτι εξτραδάκια μοιράζοντας τα ψηφοδέλτιά σου αυτές τις ημέρες.

Στο ξημέρωμά μου να ορκιστείς που δε με θέλει ούτε η ζωή, ούτε ο θάνατος.

Στον δικό μου Θεό να ορκιστείς, γιατί ο δικός σου, κοντά δύο αιώνες τώρα, έχει γίνει ο κατήγορός μου, ο τιμωρός μου, ο εχθρός μου.

Πηγή: Simple Man

Φώτο: Francesco C.

Ε, σύντροφε! (Το γράμμα ενός ΠΑΣΟΚου, προς τους ΠΑΣΟΚους)

Γεια σου σύντροφε,

σου αξίζει ένα μπράβο που κατάφερες να πάρεις την εξουσία από την ΝΔ, που έμοιαζε ότι ήθελε να την ξεφορτωθεί.

Ελπίζω σε τέσσερα χρόνια να μπορούμε να σου πούμε και συγχαρητήρια, για την πορεία σου και για το έργο σου!

Τότε θα σε κρίνουμε, δεν σε κρίναμε την Κυριακή!

Εμείς ως υποστηρικτές σου τελειώσαμε την "υποχρέωσή" μας απέναντί σου και μάλιστα με επιτυχία!

Τώρα είναι η δική σου σειρά, όχι να μας επιστρέψεις την υποχρέωση, αλλά να μας επιβραβεύσεις για την κρίση μας, για την επιλογή μας να υποστηρίξουμε ΠΑΣΟΚ.

Αυτό μπορείς να το κάνεις μόνο με ένα τρόπο. Με έργα και όχι με λόγια.

Είναι λογικό η μεγάλη διαφορά από την ΝΔ να σε χαροποιεί, όμως δεν πρέπει να ξεχνάς ότι: Αγωνίστηκες απέναντι σε μία φθαρμένη ομάδα.

Μία ομάδα που έκανε ότι χειρότερο μπορούσε για την διάσωσή της και ότι καλύτερο μπορούσε για την ενίσχυσή σου.

Αναλαμβάνεις σε μία από τις δυσκολότερες περιόδους της Μεταπολίτευσης στο θέμα της οικονομίας.

Πρέπει να είναι ο βασικός σου στόχος και να δείξεις το έργο σου ΑΜΕΣΑ .

Η διαφάνεια δεν είναι ζητούμενο, αλλά απαιτούμενο.

Δεν σε επιβραβεύουμε, αλλά σε προκαλούμε...

Δεν σε παρακαλούμε, σε διατάσσουμε!

Για να σε προκαλέσω λίγο ακόμα, άκου αυτό:

Μην κυβερνήσεις με το 43,92% στο πλευρό σου, αλλά με το 56,08% απέναντί σου.

Μπορεί να πέτυχες να κερδίσεις εμάς, αλλά όχι εκείνους (και είναι περισσότεροι).

Η τεράστια επιτυχία σου θα είναι να έχεις καταφέρει σε 4 χρόνια να κερδίσεις εκείνους (και ας έχεις χάσει όσους από εμάς σου ζητήσουμε "ρουσφέτια" και τα αρνηθείς!).

Πολλοί από τους υποστηρικτές σου περιμένουν "κάτι" από εσένα, άλλοι σε ψήφισαν από συνήθεια...

Αρκετοί όμως σε υποστηρίξαμε περιμένοντας δουλειά, δουλειά, δουλειά!

Αν μας απογοητεύσεις, πρέπει να ξέρεις ότι θα βρεθούμε απέναντι, πολύ νωρίτερα από την αντιπολίτευση.

Δεν κέρδισες την εξουσία!

Δεν σου χαρίσαμε την εξουσία!

Στην δανείσαμε και δεν μας είναι καθόλου δύσκολο να την πάρουμε πίσω.

Δεν ξέρω σε ποιόν θα την δώσουμε μετά, αν αποτύχεις, αλλά το καλύτερο για όλους μας είναι να πετύχεις...

Και επειδή όλοι μας γυρίσαμε την Δευτέρα το πρωί στην ίδια δουλειά, στις ίδιες υποχρεώσεις και στα ίδια προβλήματα, καλό θα ήταν να δούμε και εσένα να δουλεύεις...

Δεν είναι δουλειά σου να είσαι μπροστά από τις κάμερες, αλλά να λύνεις τα προβλήματά μας. Δεν περιμένουμε θαύματα από αύριο, αλλά περιμένουμε προσπάθεια από εχθές!

Κλείνοντας, θέλω να σου τονίσω αυτό:

Σου δώσαμε την αυτοδυναμία για να μην έχεις άλλοθι.

Δεν μπορείς να πεις ότι δεν είχες την δύναμη. Δεν μπορείς να πεις ότι έκανες συμβιβασμούς λόγω της οριακής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας...

Καλό ταξίδι λοιπόν...

Είμαστε εδώ για να επιβραβεύσουμε της επιτυχίες σου και να επικρίνουμε -δημιουργικά πάντα- τα λάθη σου.

Υ.Γ. Σύντροφε, αν ο τίτλος σου θυμίζει κάτι, τον δανείστηκα από το νέο βιβλίο του κ. Μ. Ανδρουλάκη (Ε, Πρόεδρε). Καλό θα ήταν να το διαβάσεις...

Σας ευχαριστώ

Γιώργος Φακίτσας

Η καλύτερη διακυβέρνηση είναι εκείνη όπου ο λαός υπακούει στους άρχοντες και οι άρχοντες στους νόμους. Σόλων, 630-560 π.Χ., Αθηναίος νομοθέτης & φιλόσοφος

Σαν παραμύθι, Σαν ιστορία

Για να θυμούνται οι παλιοί κα να μαθαίνουν οι νέοι. Τα πολύ παλιά χρόνια αλώνιζε στο πέλαγος του Αιγαία η πιο όμορφη και πιο περήφανη γαλέρα του κόσμου. Όνομα δεν έφερε. Μόνο δύο φλάμπουρα πάνω στο κατάρτι της, τόνα πούγραφε Σεμνότης και το άλλο Ταπεινότης, πρόδιναν το μεγαλείο της. Αλώνιζε και θρυττανελούσε πως ήταν η ομορφότερη που οι θάλασσες και τα θηρία της είδαν ποτέ. Κι' αν δεν ήταν πολυτάξιδη: Αιγαίο, Μέλας Πόντος, Βαρβαρία, πέλαγος της Αφροδίτης, είχαν υποκύψει στη σαγήνη των λυρισμών της. Και εξ εώας έως των κορυφών του Άτλαντα και τη γη των Εσπερίδων, και εκ βορράν έως νότου, πάσαι αι φυλαί υμνούσαν το κάθε πέρασμά της. Σαν την πολύφερνη νύφη καμάρωνε, γιατί πιο όμορφή της, πιο τσαχπίνα άλλη δεν υπήρξε και δεν υπήρχε. Οι αυτοκράτορες που την είχαν φτιάξει, έτσι της είχαν πει. -Είσαι η καλύτερη. Μας φέρνεις από χώρες μακρινές και εγγύτερες όλα τα καλά. Και μέριμναν περί σου, υπερτέραν διαθέτουμε. Και σου δίνουμε το καλύτερο πλήρωμα: καπετάνιους, κωπηλάτες, μηχανικούς, μαγείρους, λαντζιέρηδες. Και αστρολόγους και σοφούς και ποιητές και αυλητές και αυλήτριες. Τη νύχτα να σε νανουρίζουν, το πρωί να σε κάνουν πιο σοφό, τα δειλινά να σε μαγεύουν. Και διέσχιζε η γαλέρα τους μυχούς των όμορφων νησιών και τα πέλαγα και τις θάλασσες και τους ωκεανούς αμέριμνη. Και οι μέρες και οι μήνες και οι ενιαυτοί περνούσαν όλο και πιο αμέριμνα, όλο και πιο ηδονικά. Και μαύρες σκέψεις δεν φάνηκαν, οι νύχτες γίνονταν κρυφές αγκαλιές και οι χειμώνες φτερουγίσματα αγγέλων. Πέρασαν σχεδόν ενιαυτοί πέντε, πότε διάβηκαν σκεφτόταν στην ανάπαυλα της μακαριότητας η όμορφη γαλέρα. Και ξανά αφήνονταν στο θρόισμα των κυμάτων και στην ευδαιμονία της σιγουριάς. Γιατί ήταν η καλύτερη, η καταλληλότερη. Έτσι της είχαν πει. Μα και οι καπεταναίοι, και οι κωπηλάτες, και οι μηχανικοί, και οι μάγειροι, και οι λαντζιέρηδες. Και οι σοφοί αστρολόγοι, και όλοι οι φιλόσοφοι και οι ποιητές και οι αυλητές και οι αυλήτριες με αιθέρια φωνή τη νανούριζαν: Είσαι η καταλληλότερη. Και ακούγονταν το νανούρισμα σαν μουσική θεϊκή, σαν ουράνια μελωδία, ώσπου... ...ώσπου, μίαν όμορφην ημέραν, ανήμερα του Αγίου Σώζοντος του εκ Λυκαόνων, ...Εκεί κατά τη μεριά, που παλιότερα ήξερε να βγάζει τη γλώσσα στα αφρισμένα κύματα και στα θηρία της θάλασσας, ...Εκεί στις ξέρες της χώρας των δέθ, όπου βασιλείς γύμνασαν και δοκίμασαν τη σοφία τους, και άλλοι απέτυχαν και άλλοι ευτύχησαν, ... ...Εκεί η πιο όμορφη και η πιο περήφανη γαλέρα, λησμονώντας μια παλιά προφητεία, έγινε συντρίμμια και σκέλεθρο άχαρο και σκοτεινό στα βάθη της θάλασσας της χώρας των δέθ. Και, όταν το χτικιό κτύπησε την όμορφη γαλέρα, οι μελωδίες των αυλητών και οι παρηγορίες των σοφών και οι ρύμες των ποιητών χάθηκαν μεμιάς, σαν να κιότεψαν απρόσμενα. Ούτε θρήνος, ούτε μνήμη, ούτε στερνό αντίο. Μόνο ένα φλάμπουρο έμεινε να θυμίζει την όμορφη γαλέρα, που δεν είχε ούτε όνομα και τώρα δεν έχει ούτε μνημόνευση. Ένα φλάμπουρο με το μισό της παραγκώμι, και ένας κωπηλάτης. Πάνω στα κατάμαυρα βράχια, που περιφρονητικά επί πέντε ενιαυτούς διέσχιζε, η περήφανη γαλέρα. Ένα φλάμπουρο και ένας κωπηλάτης, να δέρνονται από τα κύματα που μανιασμένα, ακόμα και τις μελιχρές ημέρες του μήνα που η Περσεφόνη διάβαινε για τον κάτω κόσμο, λες και όλα τα στοιχειά είχαν συναχθεί στη χώρα τούτη των δέθ, να καταπιούν και να εκδικηθούν την περήφανη γαλέρα. Ενα φλάμπουρο και ένας κωπηλάτης.... ....παραδαρμένος από τη μανία των στοιχειών, δεν μπορούσε να μην θυμηθεί την αρχαία προφητεία πούλεγε πως τούτη η γαλέρα θα χανόταν έτσι , ανώνυμη και αμνημόνευτη. Και έλεγε η προφητεία πως η γαλέρα τούτη δεν είχε ούτε ομορφιά, ούτε σοφία. Πως της έδωσαν άλλης την ομορφιά και άλλης τη σοφία. Έλεγε πάλι, η προφητεία, πως τάχα κάποιοι την έδωσαν στα στοιχειά της θάλασσας να παίξουν μαζί της. ...Μόνο ένα φλάμπουρο και ένας κωπηλάτης, τίποτα άλλο. Και τούτες οι ρύμες, σαν θρήνος μιας γοργόνας των παραμυθιών, σαν επίκληση στο ρημαγμένο στο βυθό σκέλεθρο: Περήφανη γαλέρα μου, φλάμπουρο λουλουδάτο, τι στέκεσαι και καρτερείς και δεν κινάς φουσάτο; Πηγή: Ανωνύμου Λόγος

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΚΥΡΙΕ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ;

«Ο ΚΥΡΙΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ δεν δίνει ξεχωριστές συνεντεύξεις στα κανάλια γιατί ... κρύβεται!» Αυτά έλεγε στις ομιλίες του ο κύριος Καραμανλής. Ώσπου ήλθε όπως πάντα η πικρή πραγματικότητα να τον διαψεύσει για ακόμη μία φορά. Τι να σχολιάσει κανείς; Τις μαγνητοσκοπημένες συνεντεύξεις του κυρίου Καραμανλή – που ως μαγνητοσκοπημένες επιδέχονται οποιεσδήποτε αλλαγές και παρεμβάσεις- σε φιλικά προσκείμενους δημοσιογράφους, ή τις «ανοιχτές» του συζητήσεις. Γελά ο κόσμος με ότι βλέπει. «Ρωτήστε με να πω αυτά που θέλω». Σιγά που η νοικοκυρά άφησε την ησυχία της και ήλθε «αυθόρμητα» να σε ρωτήσει γιατί πρέπει να ψηφίσει εσένα ή το ΛΑΟΣ. Σε κάθε περίπτωση δεν είναι το ίδιο να ανακρίνεσαι live, όπως ο κύριος Παπανδρέου σε μια διακαναλική πανελλαδική συνέντευξη από τριάντα δημοσιογράφους όλων των ΜΜΕ. Ο κ. Παπανδρέου δεν ασχολείται με τον κύριο Καραμανλή. Άνοιξε διάλογο με τον λαό και εξηγεί το πρόγραμμά του, ως οφείλει κάθε μελλοντικός Πρωθυπουργός. Ο κύριος Καραμανλής και η ΝΔ αντιλαμβανόμενοι το μέγεθος της ήττας τους και ευρισκόμενοι σε πλήρη σύγχυση, παραμένουν σε επικοινωνιακά τεχνάσματα, σε ρητορικές κενού περιεχομένου, συνεχώς επαναλαμβανόμενοι, με μόνη επιδίωξη την ελαχιστοποίηση της ήττας τους για την επόμενη των εκλογών ημέρα. Η στρατηγική ήττας κύριε Καραμανλή δεν είναι δυστυχώς για σας επιλογή αλλά επιβεβλημένη κατάσταση. Και επειδή κατηγορείτε τον κύριο Παπανδρέου για ασάφειες καμόνοντας ότι δεν καταλαβαίνετε την ουσιαστική διαφορά των προσεγγίσεων σας, ισχυρίζεστε πράγματι ότι εσείς μιλάτε συγκεκριμένα; Θα ήθελα λοιπόν πολύ να γνωρίζω, στα δύο δύσκολα χρόνια λιτότητας που προτείνετε, σε ποιο ποσοστό έχετε σχεδιάσει ότι θα μειωθεί το έλλειμμα και ποιο ποσοστό κατόπιν θα αναδιανεμηθεί στον ελληνικό λαό; Για να μιλάμε δηλαδή συγκεκριμένα. (Γ.Π.)

Αφροδισιακή η... παράσταση νίκης!

Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ νίκης στην πολιτική φέρνει... νίκη και στο κρεβάτι: αυτό προκύπτει από νέα έρευνα, που δείχνει πως οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι διανύουν περίοδο προεκλογικής αισιοδοξίας, εμφανίζουν ανεβασμένη ερωτική επιθυμία. Δεν ισχύει ωστόσο το ίδιο και για τους ψηφοφόρους της Ν.Δ., οι οποίοι βλέπουν την ψαλίδα σταθερά ανοιχτή. ΝΕΑ-ΥΓΕΙΑ Τα ποσοστά αυτά σύμφωνα με τις τελευταίες κυλιόμενες μετρήσεις δείχνουν μια σταθερή διαφορά 6%, αυτοδυναμία του ΠΑΣΟΚ με 42,5% και φέρουν την ΝΔ με ποσοστό 36,5% στη θέση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Επιβεβαίωση στην κάλπη τώρα. (Γ.Π.)