Ένας θεσμός από το παρελθόν που επιμένει - Ενισχύει την ιστορική μνήμη ή είναι μία αναχρονιστική συνήθεια, που δεν προσφέρει τίποτε στη μοναδική χώρα της Ευρώπης που τον τιμά;
Στη χώρα μας οι ρίζες των μαθητικών παρελάσεων είναι ακόμη πιο βαθιές, αναγόμενες στο 19ο αιώνα. Στην εφημερίδα “Εμπρός” της 26ης Μαρτίου του 1899 βρίσκουμε αποσπάσματα που περιγράφουν την “παρέλασιν των μαθητών των νομαρχιακών σχολείων Αττικής κατά τετράδες βαινόντων με την ελληνικήν σημαίαν εμπρός”. Τα σχολεία εμφανίζονται παραταγμένα στην εθνική εορτή της 25ης Μαρτίου 1924, ημέρα που συνέπιπτε με την ανακήρυξη της Δημοκρατίας. Το 1932 στην Αθήνα τα σχολεία συμμετέχουν μαζί με τους προσκόπους, τη "φρουρά της πόλης" και τις "εθνικιστικές οργανώσεις" σε παρέλαση ενώπιον επισήμων στον Άγνωστο Στρατιώτη.
Ολόκληρο το άρθρο των ΓΙΑΝΝΗ ΛΕΚΚΑ και ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ ΣΙΑΦΑΚΑ
2 σχόλια:
Η πλειοψηφια και γουσταρει,και επιζητει τις παρελασεις.Σε οποιον αρεσει.Αν δεν σας αρεσει να πατε σε αλλες χωρες,ενταξει;Αντε γιατι το εχετε παρατραβηξει το σχοινι.
Πράγματι σε μια δημοκρατική κοινωνία, αποφασίζει η πλειοψηφία την άποψη της οποίας οφείλουμε να σεβόμαστε. Μέχρι εδώ καλά. Τώρα αν αυτοί που διαφωνούν πρέπει να πάνε σε άλλες χώρες, μου θυμίζει άλλες εποχές και σε κάθε περίπτωση δεν διαφέρει από τις εκτοπίσεις, όπου οι διαφωνούντες «παραθέριζαν» στα ξερονήσια. Πιστεύω να κατανοείς, ότι ο ισχυρισμός σου δεν συνάδει με το πνεύμα της σημερινής ημέρας.
Δημοσίευση σχολίου