Το Φεβρουάριο του 1994 η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως Ημέρας Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο μικρασιατικό Πόντο την περίοδο 1916-1923. Η αναγνώριση αυτή, παρόλη την εβδομηκονταετή καθυστέρηση, δικαίωσε ηθικά τον ποντιακό ελληνισμό και συνέδεσε το σύγχρονο ελληνισμό με την ιστορική του μνήμη.
***
....Μια μέρα ένας ιερέας της Καθολικής αποστολής στην Κιουτάχεια με τίμησε με μια επίσκεψη. Θίξαμε ποικίλα θέματα, όταν ξαφνικά είπε:
"Νομίζετε ότι οι Τούρκοι θα επιστρέψουν;"
"Όχι, στην παρούσα στιγμή", απάντησα, "το θεωρώ απίθανο. Μου φαίνεται ότι οι Έλληνες έχουν αναμφισβήτητα το πάνω χέρι και ο στρατός του Κεμάλ ναυαγεί."
"Ναι, επί του παρόντος, αλλά αργότερα; Θα επιστρέψουν αργότερα;"
"Μου ζητάτε να προφητεύσω, Πάτερ, δε γνωρίζω. Αλλά, όπως για κάθε πόλεμο, έτσι και γι΄ αυτόν, η έκβαση θα καθοριστεί δια της διπλωματίας."
"Ναι! Αυτό είναι: η διπλωματία!" Δε μου φαινόταν καθόλου καθησυχασμένος. "Διότι, βλέπετε", είπε καθώς σηκωνόταν για να φύγει, "εάν γυρίσουν πίσω θα σφαγιαστούμε όλοι." *
...και δυστυχώς γυρίσαν πίσω!!!
*Απόσπασμα από μια διάλεξη του στρατηγού Feyler στις 29 Δεκεμβρίου 1921 στο Athénée (Geneve). Από το "Το Μαρτυρολόγιο του Ευξείνου Πόντου και η Διεθνής Κοινή Γνώμη. Γενεύη 1922" του ΚΕΝΤΡΟΥ ΠΟΝΤΙΑΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου