Κόκκινη κλωστή δεμένη

ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ Γ. ΜΑΜΕΛΗ*

kmamelis@the.forthnet.gr Λοιπόν, αναγνώστη, «δώσ' της κλότσο να γυρίσει, παραμύθι ν' αρχινήσει». Το παραμύθι δυσνόητο. Φορτισμένο μνήμες εποχών αθωότητας. Που πέρασαν και πάνε. Και συνειρμούς για το ανελέητο σήμερα. Που-δυστυχώς-ήλθε και δε θα περάσει. Γι' αυτό δεν είμαι εύκολα καταληπτός. Ζητώ συγγνώμη για το δυσνόητο αυτό κείμενο που επωάζεται από το 1963 σε σκοτεινή αίθουσα κινηματογραφικής μαγείας. Είναι αλήθεια ότι στη χώρα της «φαιδράς (ή φαιάς;) πορτοκαλέας» τα πάντα κρίνονται εξ αποτελέσματος. Στην εποχή μας δεν υπάρχουν «πολιτικοί παίκτες» ταλαντούχοι, οραματιστές ή «πολύ σκληροί για να πεθάνουν», ούτε ηγεσίες εκατονταετίας, οι ίδιες αποτέλεσμα. Αστέρια πολιτικά, ναι, υπάρχουν, διάττοντα, όμως, και τηλεοπτικά, τέκνα κατεστημένων πολιτικών συστημάτων, «γεννημένοι νικητές», με «επάρκεια προσόντων», «σιδερένιο» επικοινωνιακό εξοπλισμό και «διεθνείς συστάσεις». Στην εποχή μας (των μεγάλων πολιτικών συγκρούσεων), όμως, η σύνθεση της πολιτικής ολότητας αντιμετωπίζεται μόνο με στρατηγική επάρκεια (και ικανότητα αφήγησης, προσθέτει ο Ν. Κοτζιάς) και καλή γνώση της θεωρίας των παιγνίων. Η θεωρία των παιγνίων αναφέρεται σε καταστάσεις μειζόνων πολιτικών ανατροπών, όπως η παρούσα, μεταξύ οικονομίας και πολιτικής. Το ερώτημα απασχόλησε τον Τζ. Νόιμαν* και το δικό μας Κ. Φιλίνη, που αναζήτησαν στρατηγικές για το χειρισμό τους, μακριά από συμπεριφορές και επιλογές που το σημερινό πολιτικό σύστημα της χώρας ακολουθεί αυτοκαταστροφικά. Αυτοκαταστροφικό είναι να ασπάζεσαι αυτά που μας κληροδότησε ο Πλαύτος «Δύο κακών προκειμένων, το μη χείρον βέλτιστον» και «πόσο πικρή είναι η συγκομιδή του κακού για το καλό που σπείραμε». Αυτοκαταστροφικό είναι να οδηγείς στην αιμάσσουσα αρένα παιδιά της ίδιας πολιτικής μήτρας, ως ο χαιρετισμός «ave imperator morituri saluti te» να εξαγνίζει τα φαυλεπίφαυλα μπροστά σε διαβουκολούμενα πλήθη. Δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό, όταν αποδέχεσαι νομοτέλειες. Στο παραμύθι αυτό επειδή «τα γέρικα σκυλιά δεν μπορούν καινούρια κόλπα», ανασύρεται η μνημειώδης ρήση του πρίγκιπος Σαλίνα «για να μείνουν τα πράγματα όπως έχουν, πρέπει να γίνουν αλλαγές» από το μοναδικό Γατόπαρδο του (παρεμπιπτόντως, μαρξιστή) Λουκίνο Βισκόντι. Μόνο που τα αλαλάζοντα πλήθη είδαν το φιλμ, γνωρίζουν το φινάλε. «… Είμαστε λεοπαρδάλεις και λιοντάρια αυτού του κόσμου κι αυτοί που θα μας αντικαταστήσουν θα είναι τα τσακάλια και τα πρόβατα». *Theory of Games and Economic Behaviour *Ο ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΜΕΛΗΣ είναι δικηγόρος Πηγή: Αγγελιοφόρος 19.05.2010