ΜΕΤΕΚΛΟΓΙΚΟΙ ΨΙΘΥΡΟΙ ΣΤΑ CAFE!

του Κώστα Γ. Μαμέλη kmamelis@the.forthnet.gr

Επειδή δεν έχω καφενέ στου λιμανιού την άκρη, περιέρχομαι (περιδιαβάζω) στα (πανάκριβα) σύγχρονα cafe της πόλης, ακούγοντας αρκετούς αυτόκλητους «πολιτικούς αναλυτές» που διαγκωνίζονται για να δείξουν πόσο κοντά βρίσκονται στις ηγεσίες των κομμάτων «τους», τι άκουσαν από τους «κολλητούς» ( «αυλικούς» και «δημοσκόπους»), αναμασώντας τους «λόγους» των τηλεοπτικών μαϊντανών (κάτι περίεργοι «ηθο»ποιοί-δευτεράντζες, που ανακάλυψαν την πολιτική στα πενήντα). Τους λυπάμαι και τους χαίρομαι μαζί, μου προκαλούν, δηλονότι, κλαυσίγελο. Έρμαια του κυρίαρχου λαϊκισμού κάθε μορφής, αναπαράγουν άκριτα τα «βαθυστόχαστα» των φιρφιρίκων σχολιαστών της ημεδαπής τηλοψίας (σχεδόν πάντοτε αλαζονικών), τα ευτελή γενικόλογα στερεότυπα των τηλε- πολιτικών (σχεδόν πάντοτε εκλεκτών των αφεντικών τους). Ξέρω καλά τι «εμπορεύονται» οι ηγεσίες, στις νίκες και ήττες τους, τι ορέγονται να ακούνε «οι μεγάλοι πρώτοι», χειροκροτούμενοι με ηχηρά «ζήτω», με κραυγαλέα «ωσσανά». Γνωρίζω (μέσα στην ημιμάθειά μου) ότι η ήττα είναι ορφανή (μόνον εσύ δεν φταίς, Κώστα!) και η νίκη αρχηγική, του ενός (μόνον εσύ νίκησες, Γιώργο!). Με την στατιστική παρούσα να υπηρετήσει με τα ευρήματά της το πιο παράλογο ψέμα. Κατανοώ (δυστυχώς) τα αδιέξοδα της α-πολιτικής κοινωνίας της «ήσσονος» προσπάθειας που παλιμπαιδίζει ανιστόρητα στο ηρωικό (;) πολιτικό της παρελθόν, που ξορκίζει τον παλαιοκομματισμό και την μικροπολιτική για όλους τους άλλους, πλην του εαυτού της, αμυνόμενη των «πατρίων κεκτημένων», που άλλοι κατέκτησαν και αυτή (αβρόχοις ποσί) καρπούται. Μέσα σ΄ αυτή την ευωχία, που καιρός για τo «αίτημα» των 2.500.000 πολιτών που «απείχαν». Αν ήταν 1946 τα ευαγή κρατικά ιδρύματα θα αξιοποιούσαν καταλλήλως τον μακρύ κατάλογό τους! Τώρα, όμως, πρόκειται για (κατά Πάγκαλο) «ρεμάλια», που αδιαφορούν, «μπαχαλάκηδες» που «αρνούνται», φτωχούς ετεροδημότες χωρίς εισιτήρια, ερωτευμένους του τριημέρου, ασθενείς των νοσοκομείων, πεθαμένους που δεν τους έσβησαν, εμιγκρέδες, χαμένους ανά τον κόσμο, για «τέτοιους και πάτιους». «Ενώ εις την οδόν έξω, ουδέν ακούουν οι λαοί» ουδείς των κακόμοιρων « πολιτικών αναλυτών», ασχολείται με τη «μυστική βοή των πλησιαζόντων γεγονότων». Την εκλαμβάνουν, φαίνεται, ως θόρυβο πτήσης της νέας Ολυμπιακής του Βγενόπουλου, ως φασαρία παοκτσήδων για τον Γκαρσία. Αγνοούν ότι συναθροίζονται στην πλατεία (σε εύφλεκτο μίγμα) «ων ουκ έστιν αριθμός» απελπισμένοι εξωσυστημικοί, με ό, τι αυτό συνεπάγεται….. ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ 17.6.2009